Είναι το μικρότερο από τα άλλα θηρεύσιμα περιστερόμορφα και το βάρος του δεν ξεπερνάει τα 250 γραμμάρια εκλεκτού κρέατος.
Το κυνήγι του τρυγονιού δίνει τη μοναδική δυνατότητα για τεχνικές και γρήγορες τουφεκιές σε αυτούς που θα καθίσουν υπομονετικά για αρκετές ώρες στο καρτέρι.
Είναι είδος αποδημητικό, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Σε γενικές γραμμές διαχειμάζει στην κεντρική και βόρεια Αφρική και αναπαράγεται στη νότια και κυρίως στην κεντρική Ευρώπη.
Αφήνει τους τόπους που αναπαράγεται στην Ευρώπη κατά τα τέλη του Ιουλίου μέχρι και το Σεπτέμβριο, με περάσματα μεμονωμένων ατόμων και μέσα στον Οκτώβριο. Όταν μεταναστεύει κινείται σε μέτωπο πλατύ, βέβαια όταν περνάει τη Μεσόγειο εμφανίζει μεγαλύτερη συγκέντρωση.
Πουλιά δακτυλιωμένα στην κεντρική Ευρώπη σε χώρες όπως η Αυστρία, Ουγγαρία και η Πολωνία έχουν βρεθεί να περνάνε απο την Ιταλία και την Ελλάδα. Το κύριο πέρασμα για τους χώρους αναπαραγωγής (προς βορρά) μέσω της Μεσογείου γίνεται μετά της 15 Απριλίου και οι περιοχές που τελικά θα αναπαραχθούν τα τρυγόνια καταλαμβάνονται το Μάιο.
Αναπαραγωγή –συνήθειες
Αναπαράγεται στην ηπειρωτική Ευρώπη σε υψόμετρα μέχρι 350 μέτρα και μόνο σε σημεία μέχρι 500μ. Αν και ανέχεται την ανθρώπινη παρουσία, αποφεύγει να αναπαράγεται κοντά σε πόλεις, χωριά κλπ.
Είναι είδος μονογαμικό. Φωλιάζει πάνω σε δέντρα και θάμνους. Η φωλιά του είναι πρόχειρη.
Συνήθως γεννάει δύο φορές το χρόνο, από ένα μέχρι δύο(1-2) αυγά τη φορά. Η επώαση των αυγών διαρκεί 13εώς 14(-16) μέρες. Επωάζουν και οι δύο γονείς.
Οι νεοσσοί μπορούν να πετάξουν 20 ημέρες μετά από την ημερομηνία της εκκόλαψής τους. Το διάστημα που παραμένουν στη φωλιά τρέφονται με μια παχύρρευστη ουσία από τον πρόλοβο και των δύο γονιών τους.
Χαρακτηριστικό γνώρισμα όλων των περιστερόμορφων, έτσι και του τρυγονιού, είναι και το ότι έχουν τη δυνατότητα να αναρροφούν το νερό, χωρίς να σηκώνουν το ράμφος τους όπως κάνουν τα υπόλοιπα πτηνά.
Το φτέρωμα τους όπως και σε όλα τα περιστερόμορφα είναι πυκνό και μαλακό και τα φτερά τους αποσπώνται εύκολα, πράγμα που το διαπιστώνουμε εύκολα κατά την αναζήτηση του πληγωμένου θηράματος στο οποίο οδηγούμαστε από τα φτερά που αιωρούνται μετά τη βολή μας.
Το τρυγόνι τρέφεται κυρίως στο έδαφος. Προτιμάει καλλιεργημένες εκτάσεις.
Το κυνήγι του
Tο τρυγόνι απαντάται σε πεδινές περιοχές με δεντρώδη και θαμνώδη βλάστηση, σε αραιά δάση που συνορεύουν με γεωργικές καλλιέργειες και σε παραποτάμια δάση. Οι παραπάνω περιοχές είναι άλλωστε και τυπικοί βιότοποι του τρυγονιού. Σχετικά σπάνια και συνήθως κατά τη διάρκεια της αποδημίας, το συναντάμε σε περιοχές με υψόμετρο μεγαλύτερο των 1000 μέτρων.
Το πέταγμά του είναι κομψό και γρήγορο.
Το τρυγόνι κυνηγιέται συνήθως στο καρτέρι, αλλά και με ψάξιμο.
Τον Αύγουστο τα ντόπια τρυγόνια διατηρούν μόνιμες θέσεις κουρνιάσματος και τροφοληψίας. Έτσι αν κάποιος καταγράψει τις κινήσεις τους είναι εύκολο να εντοπίσει τις διαδρομές που ακολουθούν και να στήσει το καρτέρι του σε ράχες, μεμονομένα δέντρα, παρυφές δασυλλίων κλπ. στα σημεία που περνάνε. Το καρτέρι γίνεται τις πρώτες πρωϊνές και τις απογευματινές ώρες.
Τα τρυγόνια κυνηγιούνται επίσης και με ψάξιμο, στους χώρους που χρησιμοποιούν για ξεκούραση, όπως ρεματιές, δασύλλια, θαμνότοπους κλπ.. Σ’αυτή την περίπτωση ο κυνηγός πρέπει να είναι αρκετά προσεκτικός, να κινείται προσεκτικά χωρίς θόρυβο, και να είναι έτοιμος ανά πάσα στιγμή γιατί τα τρυγόνια πετάγονται ξαφνικά και απομακρύνονται γρήγορα.
Το κυνήγι με ψάξιμο στα χωράφια όταν τα τρυγόνια τρέφονται είναι αρκετά επίπονο, αφού δεν δέχονται την παρουσία του ανθρώπου και σηκώνονται αρκετά μακριά και εκτός βολής.
Για το κυνήγι του κατά την περίοδο της μετανάστευσης (περάσματα), χρησιμοποιούνται τα παραδοσιακά καρτέρια σε γνωστές θέσεις που συνήθως περνάνε.
Τα τρυγόνια το φθινόπωρο περνάνε σε αρκετά ευρύ μέτωπο. Χρησιμοποιούν συγκεκριμένα σημεία της χώρας μας σαν σταθμούς και παραμένουν όσο χρειάζεται ώστε να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους και να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Για το κυνήγι του προτιμούνται σκάγια Νο 7-8, με γόμωση κατάλληλη για την εποχή και άριστες σκοπευτικές ικανότητες.
Το τρυγόνι θα είχε ίσως πολύ μεγαλύτερη θηραματική αξία για τον Έλληνα κυνηγό αν η κυνηγετική περίοδος άρχιζε μερικές εβδομάδες νωρίτερα ή, ακόμα καλύτερα, αν το κυνήγι του στα επιστρόφια του Απρίλη δεν είχε απαγορευτεί. Παρ' όλα αυτά, έστω και αν η παρουσία του στη χώρα μας είναι πολύ σύντομη, εξακολουθεί να προσελκύει και να συναρπάζει χιλιάδες κυνηγούς κάθε έναρξη.
Το τρυγόνι είναι ίσως η πιο αβέβαιη αναζήτηση θηράματος για τους έλληνες κυνηγούς.
Εξαιρετικά ευαίσθητο στις μεταβολές του καιρού, αλλά και απολύτως εξαρτημένο από την ύπαρξη τροφής και νερού στις περιοχές που συγκεντρώνεται πριν την μετανάστευση, δεν διστάζει να μετακινηθεί σε αποστάσεις πολλών χιλιομέτρων ξαφνικά, κάνοντας τον εντοπισμό και το κυνήγι του μια συνεχή αναζήτηση.
Δεν είναι λίγες οι φορές που παρά τη συνεχή παρακολούθηση μιας περιοχής και τον εντοπισμό των πουλιών αρκετές μέρες πριν την έναρξη, μια ξαφνική αλλαγή του καιρού, την τελευταία στιγμή, είναι ικανή να μετακινήσει τα πουλιά και να καταστρέψει το ταξίδι και τις προσδοκίες αυτών που τα αναζήτησαν.
Στα ώριμα ηλιοτρόπια
Τις πρώτες μέρες της κυνηγετικής περιόδου, τα περισσότερα τρυγόνια που συναντάμε στη χώρα μας είναι αυτά που πιθανόν έχουν φωλεοποιήσει από τις αρχές του καλοκαιριού και συνήθως ξεκινούν το ταξίδι τους για την Αφρική το πρώτο δεκαήμερο του Αυγούστου και μέχρι τα τέλη του μηνός έχουν ολοκληρώσει τη μετανάστευσή τους.
Εκτός από αυτά, ένας μεγάλος αριθμός πουλιών και συχνότερα ο μεγαλύτερος όγκος ταξιδεύει από τις βορειότερες χώρες και κυρίως από τις Βαλκανικές και φτάνει στη χώρα μας το πρώτο δεκαπενθήμερο του Σεπτέμβρη.
Τις πρώτες μέρες της περιόδου, το κυνήγι του τρυγονιού γίνεται κυρίως στους χώρους βοσκής των πουλιών, με προτίμηση τα ώριμα ηλιοτρόπια ή τις στεριές που ευτυχώς υπάρχουν ακόμα, τουλάχιστον στη βόρεια Ελλάδα.
Από τα τέλη του Αυγούστου και μετά, το κυνήγι γίνεται στα περάσματα, με τη Δυτική Ελλάδα και τα νησιά του Ιουνίου να υποδέχονται, ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες, το μεγαλύτερο όγκο των πουλιών.
Η τουφεκιά
Ένας λόγος που το κυνήγι του τρυγονιού εξακολουθεί να προσελκύει χιλιάδες κυνηγούς, κάνοντας πολλούς να το αναζητήσουν ακόμα και στο εξωτερικό, είναι η ομορφιά της τουφεκιάς του.
Η τουφεκιά τού τρυγονιού είναι από τις πιο δύσκολες και συναρπαστικές για τον κυνηγό του καρτεριού.
Σε αυτό συντελεί η μεγάλη του ταχύτητα αλλά και οι απότομοι ελιγμοί που χαρακτηρίζουν το πέταγμά του, κάνοντάς το δύσκολο ακόμα και για έναν έμπειρο σκοπευτή.
Στη δυσκολία της τουφεκιάς συμβάλλει και η απόσταση, γιατί το τρυγόνι σπάνια θα μας δώσει την ευκαιρία για μια βολή σε απόσταση κοντινότερη των 25-30 μέτρων, ιδιαίτερα αν έχει ευνοϊκό άνεμο ή αν έχει τουφεκιστεί από καρτέρια που προηγούνται του δικού μας.
Για αυτόν το λόγο και τα τσοκαρίσματα είναι αρκετά στενά, 2 ή 3 άστρα, ενώ οι γομώσεις, παρά τις υψηλές θερμοκρασίες, φτάνουν τα 33 έως και 34 γραμμάρια.
Προορισμοί
Για τις πρώτες μέρες της κυνηγετικής περιόδου, οι καταλληλότεροι και πιο δημοφιλείς προορισμοί βρίσκονται στη βόρεια Ελλάδα, με τους νομούς Έβρου, Σερρών, Φλώρινας, Κοζάνης και Κιλκίς να συγκεντρώνουν το μεγαλύτερο αριθμό των κυνηγών.
Έβρος
Ο νομός Έβρου είναι ο πιο συχνός προορισμός για όσους δεν φοβούνται τα χιλιόμετρα, γιατί εκτός από τον μεγάλο αριθμό τρυγονιών που φιλοξενεί συνήθως στην έναρξη, είναι και ο πιο δημοφιλής ορτυκότοπος για όσους θέλουν να συνδυάσουν το κυνήγι και των δύο θηραμάτων. Ορμένιο, Νεοχώρι, Φυλακτό, αλλά και η ευρύτερη περιοχή των Φερών θεωρείται από τους καλύτερους προορισμούς για το κυνήγι του τρυγονιού για την έναρξη, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές που τα μπασίματα διαρκούν μέχρι και τα μέσα του Σεπτέμβρη.
Σέρρες - Κιλκίς
Εξίσου ελκυστικοί για την έναρξη είναι και οι νομοί Σερρών και Κιλκίς, με τη Δορκάδα, τη Μαυροράχη, την Τριάδα και τις Μουριές, το Ελευθεροχώρι και το Δροσάτο αντίστοιχα, να αποτελούν τους πιο προσφιλείς προορισμούς για όσους αναζητήσουν το τρυγόνι εκείνη την περίοδο.
Δυτική Ελλάδα
Από την πρώτη εβδομάδα του Σεπτέμβρη και μετά, το ενδιαφέρον μετατοπίζεται στη Δυτική Ελλάδα, με την Πρέβεζα, το Μεσολόγγι, το Νεοχώρι, τον Λούρο, αλλά και όλα τα νησιά του Ιονίου να συγκεντρώνουν τον μεγαλύτερο αριθμό των κυνηγών που προσδοκούν το μεγάλο πέρασμα, είτε με βάση τα μερομήνια είτε με βάση τον καιρό και τις πάντα «σίγουρες» πληροφορίες.
Όπως και να 'χει, το κυνήγι του τρυγονιού, παρά τις δυσκολίες και παρά την πολύ μικρή περίοδο θήρας του στη χώρα μας, εξακολουθεί να έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά του Έλληνα κυνηγού, γιατί εξακολουθεί να είναι το πρώτο θήραμα που θα αναζητήσει κάθε έναρξη μετά την πολύμηνη αναμονή.
Του Ανδρέα Καραγιάννη
ΔΚΟΣΕ
Επιμέλεια Γ Πέππας
Initial
Back
M-fterota
