Albert Ganevala
Όλοι εμείς που έχουμε κυνηγήσει σε δάση, τρέχοντας ώρες ολόκληρες πίσω από τα σκυλιά μας, ξέρουμε πόσο εύκολα μπορεί να χαθεί ένα κυνήγι που θεωρούσαμε σίγουρο, εξαιτίας ενός φαινομενικά ασήμαντου περιστατικού, όπως π.χ. το αντίθετο φύσημα του ανέμου ή το κάπνισμα του τσιγάρου κλπ.
Το τριχωτό θήραμα έχει όσφρηση που του είναι πολύ χρήσιμη στον αγώνα του να ξεφύγει απ΄' τον κυνηγό. Για τα πτερωτά θηράματα μέχρι σχετικά πρόσφατα πιστευόταν ότι δεν έχουν όσφρηση.
Ενώ όλοι όσοι έχουν γράψει σχετικά συνιστούν να προσέχουν οι κυνηγοί την κατεύθυνση του ανέμου και να προχωρούν αντίθετα ώστε να μπορεί το σκυλί να μυρίζεται το θήραμα, πουθενά δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει ότι πρέπει να καταβάλλεται προσοχή στην κίνηση του κυνηγού, ώστε να μην διευκολύνεται το θήραμα να μυριστεί την προσέγγιση του.
Αυτό εξηγείται κάπως, αν λάβουμε υπόψη μας το γεγονός ότι τα πουλιά στο κυνήγι που κάνουν τα ίδια για την αναζήτηση της τροφής τους, βασίζονται αποκλειστικά στην όραση. Ακόμα και τα αρπακτικά δεν κυνηγούν παρά μόνο ότι βλέπουν, θυμάμαι πολλές φορές, όταν ήμουν στην Μακεδονία, έβλεπα κοπάδια γεράκια να τριγυρνούν ώρες ολόκληρες στον ουρανό κι αρκετά χαμηλά μάλιστα, χωρίς να μπορούν να ανακαλύψουν ένα ολόκληρο ψοφίμι, μόνο και μόνο επειδή
τύχαινε να είναι σκεπασμένο με τίποτε κλαδιά ή θάμνους. Δεν τα βοηθούσε δε καθόλου η τόσο διαπεραστική μυρωδιά που ανέδιδε το μισο-αποσυντεθειμένο ψοφήμι.
Ενώ αντίθετα, εάν το πτώμα, δεν ήταν σκεπασμένο, αλλά φαινόταν καθαρά, έστω και αν δεν μύριζε καθόλου, τα αρπακτικά το διέκριναν με την κοφτερή ματιά τους από μεγάλη απόσταση και ορμούσαν και το καταξέσχιζαν.
Από τέτοιες ανάλογες παρατηρήσεις είχε σχηματιστεί η πεποίθηση ότι τα πτερωτά δεν έχουν όσφρηση. Προσεκτικότερη όμως μελέτη του θέματος έκανε πολλούς ειδικούς να μεταβάλουν γνώμη. Ήδη δε πολλοί είναι οι πιστεύοντες ότι τα πουλιά δεν στερούνται από όσφρηση.
Την άποψη αυτή τη συμμερίζομαι κι εγώ, αν όχι για όλα, για μερικά τουλάχιστον είδη πουλιών/Εχω μάλιστα και συγκεκριμένα προσωπικά περιστατικά από τα οποία μπορεί να βγει ασφαλές συμπέρασμα.
θα σας διηγηθώ μία μόνο περίπτωση, αρκετά χαρακτηριστική. Κυνηγούσα κάποτε παπιά στο βάλτο. Ήμουν χωμένος μέσα σ' ένα βαθύ λάκκο κοντά στο έλος, χωρίς να φαίνομαι καθόλου γιατί με σκέπαζαν κλαδιά από λυγαριές κι άλλα υδρόφυλα φυτά. Ο καιρός ήταν καλός
και ο ουρανός κατακάθαρος χωρίς να φυσάει ούτε η ελάχιστη πνοή ανέμου. Ξαφνικά είδα να 'ρχεται από μακριά ένα κοπάδι παπιά. Έκαναν αρκετούς κύκλους στον αέρα και πέρασαν από τόσο κοντά μου, ώστε θα μπορούσε και να τους ρίξω. Δεν τους έριξα όμως γιατί ήμουν απολύτως βέβαιος ότι θα κάθιζαν στα νερά.
Πραγματικά, σε λίγο κάθησαν Έπιασαν όμως πολύ μακριά από μένα, τόσο που δεν μπορούσα να τους ρίξω. Είδα όμως ότι προχωρούσαν προς το μέρος μου κολυμπώντας. Κολυμπούσαν όμως τόσο αργά ώστε εγώ άρχισα να ανυπομονώ. Τα κρυφοκοίταζα ανάμεσα από τα κλαδιά που με σκέπαζαν, βέβαιος ότι ήταν αδύνατο να με δουν αυτά.
Με αυτή δε την βεβαιότητα και για να περάσει η ώρα ώσπου να πλησιάσουν, άνοιξα το πακέτο μου και άναψα την πίπα μου.
Μόλις τράβηξα τις πρώτες ρουφιξιές, άρχισε να φυσάει ένα ελαφρό αεράκι από τη θέση μου προς το κοπάδι των παπιών. Σε λίγο, ο καπνός που φυσούσα, ασφαλώς τα είχε φθάσει. Αυτό ήταν όλο! Σταμάτησαν αμέσως, σήκωσαν ανήσυχα τους χαριτωμένους λαιμούς τους, κοίταξαν γύρω - γύρω κι ύστερα φτερούγισαν κι έφυγαν προς την αντίθετη κατεύθυνση απόμενα.
Το καλό που σας θέλω, λοιπόν, όταν κυνηγάτε φτερωτά κι ιδίως όταν είστε στο καρτέρι, μην καπνίζετε ποτέ.
Initial
Back
