Initial

Back

Το τιμιότερο πλάσμα του θεού ο σκύλος !

Ο Άγιος Πέτρος είπε για το σκυλί πως είναι το «ταπεινότερο και τιμιότερο πλάσμα του θεού» κι αυτός ο ορισμός δεν έχει διαψευσθεί ποτέ διά μέσου των αιώνων Το σκυλί είναι ένα πλάσμα της αγάπης, της αγάπης στην καθαρή της μορφή, της τυφλής αγάπης, σχεδόν σαν την αγάπη μιας μητέρας. Πράγματι, μόνο αυτά τα δύο πλάσματα, χωρίς να ζητήσουν το γιατί και χωρίς κανένα δισταγμό, είναι έτοιμα και στη υπέρτατη θυσία. Το σκυλί σου ζητάει λίγα. Για λίγη αγάπη σου δίνει όλο τον ευατό του. Βέβαια, η αγάπη του σκύλου σου για σένα, εξαρτάται από τη στοργή που εσύ θα του δώσεις. Αυτό, μπορεί να γίνει ο δυνατός σύντροφος σου ή ένα εξασθενημένο, παθητικό και προβληματικό ζώο. Όλα εξαρτώνται από την κατανόηση που θα έχεις για το σκυλί σου. Η μνήμη του σκύλου είναι στην όσφρηση, η ευαισθησία του είναι τηλεπαθητική. Δεν ξεχνά ποτέ τον πρώτο κύριο του, γιατί αυτός (από αναδρομή «μυρωδιών»), θα του θυμίζει πάντα τον κόρφο της μητέρας του, όπου από μικρό σκυλάκι, μόλις άρχισε να αντιλαμβάνεται, βρήκε τροφή και ασφάλεια. Το σκυλί όλο είναι ένα είδος «κεραίας» προσανατολιζόμενης διαρκώς στον «πομπό» του αφεντικού. Γι' αυτό το σκυλί συμμετέχει πραγματικά στις χαρές, στις λύπες και στις ανησυχίες του αφεντικού του και λαχταρά πάντα τη συντροφιά του. Ένα έντονο παράδειγμα, που πολλοί κυνόφιλοι φίλοι έχουν διαπιστώσει , είναι το εξής ! Όταν επιστρέφεις στο σπίτι και περνάς την είσοδο (έστω κι αν κατοικείς στον εικοστό όροφο ενός ουρανοξύστη), το σκυλί σου πλησιάζει κουνώντας την ουρά, στην εξώπορτα του διαμερίσματος σου και κάθεται περιμένοντας να φθάσεις. Αυτό συμβαίνει, όχι γιατί μύρισε (όπως γενικά νομίζουν), την άφιξη σου, αλλά γιατί συνέλαβε το κύμα του υποσυνείδητου σου, το οποίο χωρίς εσύ να το καταλάβεις, προεκτείνεται προς το σπίτι σου, προς το περιβάλλον σου και επομένως, και προς το σκύλο σου. Πρέπει να καταλαβαίνεις τους ήχους που βγαίνουν από το λαιμό του σκύλου σου (γαβγίσματα, γογγισμοί, γρυλλισμοί κλπ.). Πρέπει να καταλαβαίνουμε όταν ο γρυλισμός είναι επιθετικός ή μόνο προειδοποιητικός. Να καταλαβαίνουμε αν το ούρλιασμα ή ο γογγυσμός του προέρχονται από μια εσωτερική νοσταλγική κατάσταση ή από μία σημαντική πάθηση, αντίθετα προς ότι πιστεύεται γενικά, μπορείς να μιλήσεις σε όλες τις γλώσσες του κόσμου: Εκείνο που αυτό αντιλαμβάνεται είναι ο τόνος της φωνής σου, ο οποίος φυσικά πρέπει να αλλάξει, ανάλογα με το αν εσύ θέσεις να το επαινέσεις, να το μαλώσεις ή απλώς να του δώσεις μία διαταγή. θα πρέπει να έχεις υπόψη σου ότι από μικρό κιόλας σκυλάκι θα προσπαθήσει να καταλάβει και να ικανοποιήσει τη θέληση σου. Για το σκυλί είναι σπουδαιότερο ένα χάδι σου παρά η τροφή, που του δίνεις. Δυστυχώς, όχι πάντα συμβαίνει το αντίστροφο, δηλαδή να προσπαθεί το αφεντικό να καταλάβει το σκυλί, προσαρμόζοντας την ανώτερη ανθρώπινη νοημοσύνη και ευαισθησία του σ1 εκείνες τις στοιχειωδέστερες του σκύλου του. Να είσαι δίκαιος με το σκυλί σου. Μην αφήνεσαι ποτέ να σε πιάσουν τα νεύρα, τιμώρησε το την ίδια στιγμή που κάνει το λάθος, Αλλά ποτέ σε απόσταση χρόνου (γιατί δεν μπορεί να συνδυάσει την κακή πράξη του με (τιμωρία, όταν έχει περάσει ένα χρονικό διάστημα) και βράβευσε το, έστω και μ' ένα χάδι, όταν το αξίζει. Μην χρησιμοποιείς ποτέ τα χέρια σου για την τιμωρία, γιατί τα χέρια σου πρέπει να δίνουν, για το σκυλί σου, μόνο το καλό. Για το σκυλί, αξίζει περισσότερο ο αυστηρός τόνος της φωνής σου από την τιμωρία! Βράβευση και τιμωρία, πρέπει πάντα να προέρχονται από σένα. Μην επιτρέψεις ποτέ, ιδίως όταν είναι σκυλάκι (για έπειτα θα ξέρει να αμυνθεί μόνο του), να το κάνουν άλλοι, αντί για σένα, ακόμη κι αυτοί που του δίνουν τη γαβάθα με το φαγητό. Και προπάντων μην απογοητεύεις ποτέ το σκυλί σου. Εσύ για το σκυλί σου είσαι το παν, είσαι ο θεός του: Πρέπει να ξέρει, το ξέρει, ότι εσύ και μόνο είσαι εκείνος που εκπέμπει τη δύναμη, που το προστατεύει, το τρέφει και διεγείρει την τυφλή αγάπη του. Πράγματι, για κάθε τι, που αφορά τον κύριο του, το σκυλί είναι προσεκτικότατο. Η ευαισθησία που φθάνει να αισθάνεται στα τρίτα πρόσωπα τη συμπάθεια ή αντιπάθεια τους για το αφεντικό του, την φιλία ή την έχθρα τους. Λέγεται ότι ο Φρειδερίκος ο Μέγας της Πρωσίας κανόνιζε τη συμπεριφορά του προς εκείνους, που τον επισκεπτόταν, ανάλογα με την υποδοχή που τους έκαναν τα σκυλιά του. Ένας περίφημος Ιταλός συγγραφέας και φιλόσοφος, ο Πάνφιλο Τζεντίλε, έγραψε: «διαλέξατε φίλους μεταξύ των κυνόφιλων. Αυτοί, θα είναι ιπποτικοί και πιστοί φίλοι, γιατί η αγάπη για ένα σκυλί είναι το αλάνθαστο σημάδι της ευγένειας μιας καρδιάς... Από όλα τα πλάσματα, με τα οποία ο θεός πλήθηνε τη γη, το σκυλί είναι το μόνο που είχε την αγαθότητα να εμπιστευθεί πλήρως τον άνθρωπο και να πιστέψει στην καλοσύνη του: και γι' αυτό είναι το δυστυχέστερο ον του κόσμου. Υπάρχουν όμως, μεταξύ των ανθρώπων, μερικοί προορισμένοι για τη διάσωση του και είναι εκείνοι που απευθύνονται με ειλικρινή ψυχή προς αυτό το ευκολόπιστο ον και διψασμένο από στοργή, δίνοντας έτσι ασφαλή απόδειξη μίας γενναίας ψυχής και μίας ευαίσθητης καρδιάς». Η νοημοσύνη του σκύλου αποδεικνύεται από την ταχύτητα, με την οποία μαθαίνει να σέβεται και να υπερασπίζεται, τα πράγματα του κυρίου του, την οικογένεια του, τους συγγενείς του, τους ανθρώπους που συχνάζουν στο σπίτι του. Και η ευαισθησία του φθάνει στο σημείο ακόμη να κάνει μία βαθμολογική κλίμακα μεταξύ αυτών. Παρατηρώντας τη συμπεριφορά του και ακούγοντας τη φωνή του, ο σκύλος μαθαίνει αμέσως τον βαθμό οικειότητας και την εύνοια που χαίρουν προς το αφεντικό του, τα πρόσωπα και το περιβάλλον: από τη μητέρα του, στην υπηρέτρια ή στον τυχαίο επισκέπτη (ευχάριστο ή δυσάρεστο) και ανάλογα κανονίζει τη στάση του. Όποιος είναι αγαπητός και ευπρόσδεκτος στο αφεντικό, πρέπει να είναι αγαπητός και ευπρόσδεκτος στο σκυλί και αν χρειασθεί ακόμη και προστατευόμενος. Όταν γύρισα από τον Καναδά με ένα Καναδικό σκύλο φύλακα, που είχε μεγάλη αγάπη για μένα και δεν επέτρεπε σε κανένα να εξουσιάσει το κρεβάτι του, στα πόδια του οποίου συνήθιζε να κοιμάται, το σκυλί δεν έκανε την παραμικρή εχθρική κίνηση εναντίον της μητέρας του, που είχε έρθει αθόρυβα στο προσκέφαλο μου να με ξυπνήσει την επόμενη το πρωί μετά την άφιξη μας: το σκυλί, σε λίγες ώρες που είχαμε στο σπίτι, είχε αισθανθεί ότι εκείνο το πρόσωπο ήταν πολύτιμο για μένα. Τελειώνοντας, θα ήθελα ν αναφέρω ένα ωραιότατο ορισμό γι' αυτό το ευαίσθητο, πιστό και αδέκαστο ον, που έδωσε ο Άγγλος συγγραφέας Τζερόμ Κ. Τζερόμ: «Αυτό δεν φροντίζει να σας ζητήσει αν έχετε δίκιο ή άδικο, δεν ενδιαφέρεται καθόλου αν είστε πλούσιος ή φτωχός, μορφωμένος ή αγράμματος, αμαρτωλός ή άγιος. Είστε ο σύντροφος του και αυτό του αρκεί. Μπορεί να σας ανακουφίσει, να σας προστατεύσει και να δώσει, αν χρειαστεί, για σας τη ζωή του. Αυτό θα σας είναι πιστό, στην καλή και στην κακή τύχη, μέχρι θανάτου: αυτό είναι το σκυλί...». ΕΠΑΝΩ © Giorgio Peppas