Σε ιδανικές συνθήκες θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 με 25 χρόνια, για να ξαναδούμε στην Πάρνηθα έλατα μέγιστου ύψους ενός μέτρου.
Το ελατόδασος θεωρείται η πιο προχωρημένη εξέλιξη ενός δάσους, ακριβώς επειδή χρειάζεται ένα «προδάσος» στο σκιερό περιβάλλον του οποίου μπορεί να αναπτυχθεί.
Οι πιο απαισιόδοξοι, πάντως, εκτιμούν ότι θα χρειαστούν τουλάχιστον 20 χρόνια, έως ότου το σημαντικότερο ελατόδασος της νότιας Ελλάδας ξαναβρεθεί στην προ πυρκαγιάς κατάσταση

Ο λόγος είναι απλοί;

και μας τov εξηγεί ο καθηγητής Δασο¬κομίας του περιβάλλοντος του ΑΠΘ, κ. Μιχάλης Καρτέρης:

«Χρειάζεται πρώτα να δημι¬ουργηθούν φυτώρια ικανά να παράσχουν εκατομμύρια δενδρυλλια.
Να περάσουν δυο χρόνια, προκειμένου τα δενδρϋλλια να μεγαλώσουν. Φανταστείτε μόνο ότι στον τρίτο χρόνο της ζωής του, ένα φυτόριο ελάτης έχει ύψος μόλις 3 εκατοστών. Και έπειτα αυτό τον αδύνατο μίσχο πρέπει να τον βάλεις στον απογυ¬μνωμένο βράχο της Πάρνηθας.

Ομως τα έλατα είναι σκιόφυτα είδη. Θέλουν με άλλα λόγια ένα μεγαλύτερο δέντρο δίπλα τους και κατά προτίμηση ένα μεγάλο έλατο, τη μάνα τους δηλαδή, για να μεγαλώσουν.
Τα έλατα μεγαλώνουν σε μητρικές συστάδες. Τα δέντρα που θα αφήσουμε, λοιπόν, στην Πάρνηθα θα είναι σαν μωρά χωρίς τη μητέρα τους μέσα σ' ένα άνυδρο τοπίο, εκτεθειμένα στον ήλιο. Π ιστεύετε ότι θα επιβιώσουν;»

Αυτά για την τεχνητή αναδάσωση. Διότι, αν η αναδάσωση γίνει με τους ρυθμούς της φύ¬σης, κανείς από τις επόμενες 15 γενιές Ελλήνων δεν θα ξαναδεί έλατα στην Πάρνηθα, αφού θα χρειαστούν 40 χρόνια,ώσπουη φύση να κρίνει αν αξίζει τον κόπο να επιστρέψει σε όσους την καταστρέφουν.
Η επόμενη μέρα στην Πάρνη¬θα είναι εξίσου δυσοίωνη και για τις μικροκλιματικές αλλαγές.

«Να ξεχάσουμε το δροσερό αεράκι που κατέβαινε από εκεί», λέει ο κ.ΧρήστοςΡεπαπής,διευθυντής του Κέντρου Ερεύνης Φυσικής της Ατμόσφαιρας και Κλιματολογίας της Ακαδημίας Αθηνών.
Ο άνεμος που θα φτάνει στον τσιμεντένιο όγκο που τον λέμε πόλη, θα έχει ίσως μόνον το ένα δέκατο τον υδρατμών που τον δρόσιζαν και τον εμπλούτιζαν με ωφέλιμα στοιχεία. Και θα παραμένει γεμάτος από όλα τα ρυπογόνα στοιχεία του αττικού τοπίου».

Εξυπακούεται επίσης ότι τα γυμνά εδάφη της Πάρνηθας θα θερμαίνονται και θα ακτινοβολούν σε μια πρωτεύουσα που καλύπτεται μόλις 7% από πράσινο, όταν το Λονδίνο έχει για παράδειγμα 13% κα ι η Ουάσιγ κτον 50%.
Η τρίτη συνέπεια θα είναι και η πιο άμεσα διαπιστώσιμη.
Το ασβεστολιθικό έδαφος της Πάρνηθας αδυνατεί να συγκρατήσει τα φερτά υλικά της βροχής και τα ιδια τα όμβρια ύδατα.
Η απόπλυση του εδάφους, σύμφωνα με τον κ. Γιάννη Γίττα, επικεφαλής του εργαστηρίου Δασικής Διαχειριστικής και τηλεπισκόπησης του ΑΠΘ, είναι αναπόφευκτη.
Απομένει να δούμε την έκταση των περιοχών που έμειναν γυμνές.
Τότε θα μπορούμε να κάνουμε και ασφαλέστερες προβλέψεις για το πόσο θα αυξηθεί ο κίνδυνος των πλυμμηρών από τις πρώτες κιόλας βροχές του φθινοπώρου».

ΕΠΑΝΩ