Α ΑΝΤΩΝΑΚΗ

πό το ραδιόφωνο επιβεβαιωθήκαμε τελικά για τις προθέσεις της κ. Μπιρμπίλη που είναι όπως τις είχαμε επανειλημμένως αναφέρει σε πολλά δημοσιεύματά μας (τόσο στο Τύπος Κυνήγι όσο και στον Ελεύθερο Τύπο). Μάντρωμα σε «κυνηγετικά πάρκα», κόψιμο του Φεβρουαρίου, περισσότερες απαγορεύσεις είναι το μέλλον μας, όπως τουλάχιστον το οραματίζεται η αρμόδια υπουργός.

Η «πράσινη ανάπτυξη», την οποία ευαγγελίζεται η κυβέρνηση και υποσχέθηκε να εφαρμόσει με συγκεκριμένες πρωτοβουλίες και στρατηγικές, μέσω του νεοσύστατου υπουργείου Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, φαίνεται ότι είναι πολυδιάστατη, μη αποσαφηνισμένη επαρκώς αλλά και συγκρουσιακού χαρακτήρα.

Αυτό τουλάχιστον επιχείρησε να υποστηρίξει σε εμβόλιμες δημοσιογραφικές ερωτήσεις η αρμόδια υπουργός, κυρία Τίνα Μπιρμπίλη, σε μια συζήτηση στο ραδιοσταθμό Flash, η οποία προσπάθησε να καλύψει επίμαχα θέματα, όπως το οικιστικό σε δασικές περιοχές, το νομοσχέδιο για τα δάση, οι ανανεώσιμες πηγές, η ανάπλαση πρασίνου στις μεγαλουπόλεις και η προστασία της βιοποικιλότητας στη φύση.
Σε ό,τι αφορά στο τελευταίο -δηλαδή την προστασία της βιοποικιλότητας- στο στόχαστρο της υπουργού τέθηκαν και πάλι οι 300.000 Ελληνες κυνηγοί, αφού, σύμφωνα με τις απόψεις της, η παρουσία τους σε διάφορες περιοχές και σε συγκεκριμένες εποχές αποτελεί ένα μεγάλο πρόβλημα. Αποψη η οποία ακούγεται μάλλον ακτιβιστική και οικορατσιστική.

Αναφερόμενη πιο συγκεκριμένα στο θέμα των περιοχών, ενώ παραδέχεται ότι στη χώρα μας έχουμε τεράστιες εκτάσεις, οι οποίες ανήκουν στο δίκτυο Natura 2000, δείχνει να αγνοεί το γεγονός ότι οι συγκεκριμένες περιοχές βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας και, κατά συνέπεια, δεν ασκείται σε αυτές το κυνήγι.
Ωστόσο, η κυρία Μπιρμπίλη θεωρεί ότι πρέπει να ληφθούν επιπρόσθετα μέτρα προστασίας και στις ελεύθερες ζώνες ανάμεσα στις προστατευόμενες περιοχές του δικτύου Natura 2000, αλλά και να δημιουργηθούν περισσότερες, ώστε να ελεγχθεί το κυνήγι σε συγκεκριμένους τόπους αλλά και εποχές.

Αμφισβητούνται όσα ισχύουν σήμερα

Αναλύοντας προσεκτικά τις απαντήσεις της κυρία Τίνας Μπιρμπίλη, διαπιστώνεται -αν μη τι άλλο- η πρόθεσή της να τεθεί υπό αμφισβήτηση το υπάρχον καθεστώς γύρω από το κυνήγι.
Ουσιαστικά, τίθεται στο στόχαστρο του υπουργείου Περιβάλλοντος τόσο το ελεύθερο κυνήγι, το οποίο οι 300.000 Ελληνες κυνηγοί έχουν ταυτίσει με τις παραδόσεις μας και κατ’ επέκταση δικαιολογημένα αποκαλούν «παραδοσιακό», όσο και η υφιστάμενη κυνηγετική περίοδος, που ορίζεται χρονικά από τις 20 Αυγούστου με λήξη την 28η Φεβρουαρίου.
Κι αυτό διότι λεκτικά η υπουργός ανέφερε με προσεκτική διατύπωση: «Πρέπει να προστατέψουμε κάποιες περιοχές και κυρίως κάποιες εποχές…». Είναι γνωστό και παλαιό το αίτημα πολλών οικολογικών και μη φίλα προσκείμενων προς το κυνήγι οργανώσεων να περιοριστεί αρχικά η κυνηγετική περίοδος με αφαίρεση από αυτήν του Φεβρουαρίου και στη συνέχεια να προσδιοριστεί ως έναρξη της θηρευτικής περιόδου η 15η Σεπτεμβρίου.

Σ’ αυτά τα επιχειρήματα έχουν αντιδράσει κατά το παρελθόν οι κυνηγετικές οργανώσεις, παραθέτοντας επιστημονικά στοιχεία, τα οποία, σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες που έχουν επιμεληθεί τις μελέτες, αποδεικνύουν ότι δεν συντρέχει λόγος περικοπής της θηρευτικής περιόδου ούτε αύξησης των προστατευόμενων περιοχών, οι οποίες είναι ήδη αριθμητικά αυξημένες στην Ελλάδα συγκριτικά με άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Ενα ακόμη στοιχείο το οποίο αναφέρεται στα επιχειρήματα των ελληνικών κυνηγετικών οργανώσεων είναι ότι οι Ελληνες κυνηγοί, συγκριτικά με άλλους Ευρωπαίους συναδέλφους τους, κυνηγούν τα λιγότερα θηραματικά είδη και μάλιστα σε μικρότερο αριθμό κάρπωσης ανά ημερήσια έξοδο.

ΚΥΝΗΓΙ ΓΙΑ ΛΙΓΟΥΣ…

Το πιο επίμαχο σημείο των δηλώσεων της κ. Τίνας Μπιρμπίλη, σχετικά με τις προθέσεις της για το μέλλον του κυνηγιού στη χώρα μας, είναι ο επερχόμενος σχεδιασμός, ώστε η συγκεκριμένη δραστηριότητα να ασκείται σε ειδικά «κυνηγετικά πάρκα», όπως είχαμε αποκαλύψει σε πρόσφατα δημοσιεύματα. Οι έννοιες «κυνηγετικές φάρμες», «ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές» ή «ρεζέρβες» για τους 300.000 Ελληνες κυνηγούς αποτελούν το χειρότερο εφιάλτη τους. Κι αυτό διότι το «μάντρωμα» σε τέτοιους χώρους ισοδυναμεί με υπεραύξηση των δαπανών τους, μάλιστα σε μια κρίσιμη για την ευρωπαϊκή οικονομία περίοδο.
Ως γνωστόν, τα «κυνηγετικά πάρκα», τα οποία οραματίζονται η κ. Τίνα Μπιρμπίλη και η σοσιαλιστική κυβέρνηση, την οποία εκπροσωπεί, υφίστανται μόνο σε μεγάλες γεωγραφικά χώρες της Αμερικής και της Αφρικής, τις οποίες επισκέπτονται εύποροι κυνηγοί απ’ όλο τον κόσμο, για να ασκήσουν δαπανηρά σαφάρι, σε εκτρεφόμενα -σήμερα- θηραματικά είδη. Σε μια χώρα μικρής σχετικά γεωγραφικής έκτασης, όπως είναι η Ελλάδα, η εφαρμογή ενός τέτοιου κυνηγετικού μοντέλου είναι προφανώς επικίνδυνη ή ανέφικτη.

Ηδη στην Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια έχουν λειτουργήσει ορισμένες ελεγχόμενες κυνηγετικές περιοχές (ΕΚΠ), οι οποίες συστάθηκαν κυρίως με κρατική πρωτοβουλία και οι οποίες αποτελούν μια αξιοθρήνητη κατάσταση, καθώς υπολειτουργούν.
Τις συγκεκριμένες περιοχές επισκέπτεται ετησίως μικρός αριθμός κυνηγών, εξαιτίας αρκετών δυσμενών παραγόντων με προεξάρχοντα το υψηλό χρηματικό κόστος. Ακόμα κι αν οι προαναφερόμενες περιοχές δοθούν σε ιδιώτες επενδυτές και δημιουργηθούν περισσότερες, θα παραμείνουν απρόσιτες για τον απλό πολίτη κυνηγό με το χαμηλό βαλάντιο, το οποίο δεν θα του επιτρέπει να δαπανήσει τα ποσά που θα απαιτούνται για να κυνηγήσει.

Αυτό θα το απολαμβάνει ενδεχομένως μια μικρή, εύπορη κοινωνική τάξη κυνηγών, όμως όχι οι πολλοί, οι οποίοι θα εξαναγκαστούν σε κυνηγετική αποχή. Ενδεχομένως αυτό να επιθυμούν η υπουργός και το συμβουλευτικό επιτελείο της.
Μια σταδιακή συρρίκνωση του αριθμού των Ελλήνων κυνηγών και η ανάδειξη μιας νεοελιτίστικης κάστας ολιγάριθμων εύπορων κυνηγών.
Η κ. Τίνα Μπιρμπίλη ισχυρίστηκε ότι υπάρχουν «μοντέλα» σε άλλες χώρες που θα μπορούσαμε να μιμηθούμε.
Τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη έχουν ένα σύνθετο σχεδιασμό, που περιλαμβάνει κάποιες ελεγχόμενες περιοχές -ιδιωτικές και κρατικές- αλλά και τεράστιους βιότοπους ελεύθερους, όπου ασκείται το κυνήγι.
Πιθανοί σχεδιασμοί μοντέλων περιοριστικού χαρακτήρα, σε ό,τι αφορά στην κυνηγετική διαχείριση της χώρας μας, θα θυμίζουν περισσότερο το φεουδαρχικό Μεσαίωνα παρά τη σύγχρονη πολιτισμένη εποχή.

ΠΗΓΗ- ΕΝΘΕΤΟ ΚΥΝΗΓΙ Ε ΤΥΠΟΣ