Η πετροπέρδικα της Σικελίας

Περιγραφή του είδους .

Ορεινή πέρδικα της Σικελίας Alectoris graeca whitakeri Schiebel, 1834 Η ορεινή πέρδικα (Alectoris graeca Meisner, 1804) είναι ένα είδος που ανήκει στην τάξη των Galliformes που περιλαμβάνει και την οικογένεια των Φασιανιδών και είναι ένας πολυτυπικό είδος . με πολλά υποείδη μεταξύ των οποίων και την ορεινή πέρδικα της Σικελίας Alectoris graeca whitakeri που έχει περιγραφεί σαν είδος για πρώτη φορά το 1934 από τον Schiebel και είναι ενδημικό είδος του Νησιού .
Οι πιο πρόσφατες εργασίες- μελέτες πάνω σε αυτό το είδος από τον da Randi et al. (2003) που χρησιμοποίησε μοριακή Βιολογία έχουν ταυτοποίηση το υποείδος ικανοποιώντας τα κριτήρια που επιτρέπουν να θεωρήσουμε την ορεινή πέρδικα της Σικελίας σαν Evolutionary Significative Unit (ESU, sensu Moritz, 1994).

Ενδιαίτημα – Βιότοπος

Η ορεινή πέρδικα της Σικελίας ζει σε ανοιχτά μέρη που περιλαμβάνουν ζώνες πετρώδεις , ζώνες με χαμηλή αλλά πυκνή βλάστηση με ενδημικά φυτά της περιοχής .
Επίσης συχνάζει σε δάση ειδικά όταν αυτά βρίσκονται στα άκρα των ανοικτών τμημάτων των βιοτόπων της . (Lo Valvo et al., 1993).

Βιολογία – Αναπαραγωγή

Γεννά σε φωλιά σε θάμνους η σε εσοχές βράχων περίπου από 8-16 αυγά
Από τα τέλη Μαΐου μέχρι και των Μάρτιο ανάλογα τον καιρό και το υψόμετρο η θηλυκιά γεννά από 8- 16 αυγά που επωάζει περίπου για 24-26 ημέρες .
Οι νεοσσοί μόλις γεννιόνται είναι ικανοί να κινηθούν και να τραφούν αυτόνομα υπό την καθοδήγηση της κλώσας και φέρουν πτέρωμα παραλλαγής που τους προσφέρει την μοναδική προστασία από τους άρπαγες, το κανονικό φτέρωμα των ενηλίκων θα αποκτηθεί μεταξύ Σεπτεμβρίου και Οκτωβρίου . Εγκαταλείπουν δε την φωλιά άμεσα ακολουθώντας την μητέρα τους στην καινούργια δύσκολη ζωή τους .

Διατροφή

Κάποιες εργασίες πάνω σ εαυτή την πέρδικα της Σικελίας και την διατροφή της (Lo Valvo et al., 1993) και έχουν δείξει από δείγματα τροφής που έχουν βρεθεί σε στομάχια και οισοφάγους της πέρδικας που περιλαμβάνουν σπόρους βλαστάρια , βολβούς , φυλλαράκια , λουλούδια κλπ από πολλά φυτικά είδη όπως Asteraceae, Leguminosae, Graminaceae, Umbelliferae, Smilacaceae, Convolvulaceae e Rosaceae.
Κατά την διάρκεια δε του καλοκαιριού οι πέρδικες εμπλουτίζουν την διατροφή τους με Αρθρόποδα όπως (Hymenoptera Formicidae, Coleoptera, Mantoidea e Orthoptera).

Πληθυσμός

Δεν υπάρχουν στοιχεία πολύ πρόσφατα για την πληθυσμιακή της κατάσταση . Οι τελευταίες εργασίες για τον πληθυσμό της στην Σικελία ανέρχονται αρχές του 1990 που μας δίνουν στο περίπου ότι υπάρχουν 1500 ζευγάρια αναπαραγωγικά (Lo Valvo et al., 1993).
Το ακριβές μέγεθος του πληθυσμού της ορεινής πέρδικας της Σικελίας στο εσωτερικό της ZPS (ζώνης εργασίας και μετρήσεων) δεν είναι γνωστό , θεωρείται ότι υπάρχουν περίπου 15 ζευγάρια που όμως με καλή διαχείριση του ενδιαιτήματος των θα υπάρξει αύξηση των ζευγαριών .

Διτήρηση

Η πέρδικα της Σικελίας ήταν κάποτε άφθονη σε όλη τη Σικελία. Οι περιγραφές των μελετητών περιέγραφαν μία εικόνα της υπαίθρου και των χωριών, με πολλά κοπάδια του πουλιού αυτού, ήταν τόσο πολλές που ακόμη και στις ντόπιες αγορές θα μπορούσε να αγοραστούν σε πολύ χαμηλές τιμές.
Από το δεύτερο μισό του εικοστού αιώνα, οι πέρδικες άρχισαν να υποφέρουν από μια αργή και σταθερή πτώση του πληθυσμού τους , αυτό οφείλεται σε διάφορους παράγοντες, όπως η λαθροθηρία, οι πυρκαγιές, την αλλοίωση και καταστροφή των κατάλληλων ενδιαιτημάτων, με κατάληξη να ζουν τώρα πια σε κάποιες λίγες προστατευμένες περιοχές και σε κάποια φυσικά πάρκα.

Για το λόγο αυτό, στη Σικελία η Πετροπέρδικα ορθώς περιλαμβάνεται στον κατάλογο των ειδών με προτεραιότητα διατήρησης των «Όρνις» με Ευρωπαϊκή Οδηγία.
Σήμερα η ορεινή πέρδικα της Σικελίας είναι ένα είδος σε κίνδυνο που έχει εισαχθεί στην ντιρεκτίβα “Uccelli”e nell'allegato III della Convenzione di Berna και έχει καταταχθεί σαν είδος SPEC 2 (Tucker & Heath, 1994; Birdlife International, 2004).

Πηγή: http://www.gpeppas.gr