Συνέντευξη στο "Metroκυνηγός"

Είναι το πρόσωπο της εβδομάδας. Με το γκολ-χάρμα που πέτυχε στο ματς με τον Άρη, αλλά και τη δίωξη που άσκησε σε βάρος του ο αθλητικός εισαγγελέας. Ωστόσο, τον Στέφανο Αθανασιάδη, περισσότερο, από το twitter, τον …μαγνητίζουν τα …τιτιβίσματα των ορτυκιών και τα τρελά φτερουγίσματα της μπεκάτσας ! Γιατί, ο Κλάους είναι κυνηγός με τα …όλα του! Φύσει και …θέσει! Και στο τερέν και στα βουνά και τους λόγγους!
Στα 24 του, ο σέντερ-φορ της Εθνικής και του «Δικεφάλου του Βορρά», γεμίζει τον ελεύθερο χρόνο του, με κυνηγετικές αποδράσεις. Το κυνήγι κυλάει στο αίμα του! Το έχει στο γονίδιό του, αφού κυνηγοί είναι τόσο ο πατέρας του Χρήστος, όσο και ο θείος του Γιώργος.

«Από μικρό παιδί πήγαινα στο κυνήγι. Στο χωριό μου, το Λάκκωμα, όλοι είναι κυνηγοί. Αλλά για μας είναι και οικογενειακή παράδοση. Το έμαθα από τον πατέρα μου και το θείο μου. Ο θείος μου, ο Γιώργος, έχει ένα επανιέλ. Πήγαινα μαζί τους. Πριν δύο χρόνια, πλέον κυνηγώ κανονικά και με το νόμο. Έβγαλα την άδεια στον Κυνηγετικό Σύλλογο Μουδανιών», αναφέρει.

«Μας ενώνει» «Είσαι ΠΑΟΚ. Θα πήγαινες στο κυνήγι με έναν Αρειανό;», τον ρωτήσαμε και η απάντησή του ήταν αφοπλιστική:
«Είμαι ΠΑΟΚ, από τα γεννοφάσκια μου. Μέχρι το …μεδούλι! Αλλά πάω στο κυνήγι με φίλους μου που είναι Αρειανοί και δεν έχουμε κανένα πρόβλημα. Αντίθετα, κάνουμε πολύ καλή παρέα! Ακόμη κι ό, τι μας χωρίζει μέσα στο γήπεδο, το βουνό το προσπερνάει. Το κυνήγι είναι μήνυμα κατά της βίας. Δυο αντίπαλοι στο γήπεδο βγαίνουν μαζί στη φύση. Με δυο λέξεις: το κυνήγι ενώνει!»

Τζούλια η αγαπημένη

Ο Στέφανος έχει τρία σκυλιά. Εκείνο που έχει κλέψει την καρδιά του είναι το πουλόσκυλό του.
«Έχουμε τρία σκυλιά. Τα δύο είναι κουτάβια. Τα ετοιμάζουμε για το λαγό. Είναι «γουρο-γκέκας». Το αγαπημένο μου είναι η Τζούλια. Ένα θηλυκό σέττερ, δυο χρόνων. Μού του δώρισε πριν ένα χρόνο, ένας ξάδερφός μου, ο Λάκης. Μ? αυτό χαίρομαι το κυνήγι. Έχουμε καλή επαφή. Συνεργασία. Ταιριάζει η …χημεία μας Πέρυσι είχαμε πέσει σε πέρασμα από ορτύκια. Χάρηκα, επειδή ήταν τα πρώτα μαθήματα για την Τζούλια. Αλλά η στιγμή που θα μου μείνει αξέχαστη ήταν ένα κυνήγι μπεκάτσας. Ήταν η πρώτη φέρμα της Τζούλιας.. ».
Θα θυμάμαι μια ζωή
Λόγω ύψους, ο Κλάους, λέει ότι είναι δύσκολο να του ταιριάξει κάποιο όπλο. «Κατέληξα στη Benelli Crio Confort. Αυτή κάθεται καλά στον ώμο μου κι έχω καλές τουφεκιές. Αν και τη πρώτη μου πετυχημένη βολή την έκανα με μια Fabarm, ενός φίλου μου…». -Θυμάσαι το πρώτο σου θήραμα; τον διακόπτουμε.
-«Ναι ήταν ένα ορτύκι…», απαντά.
-Και το πρώτο σου γκολ με την ασπρόμαυρη φανέλα; τον ξαναρωτάμε.
-Ασφαλώς! Ήταν μέσα στη Λάρισα. Έκανα ντεπούτο και μάλιστα σκόραρα δυο φορές…», λέει χαμογελαστός και προσθέτει: «Την πρώτη μου τουφεκιά και το πρώτο μου γκολ θα τα θυμάμαι για μια ζωή…».

Τουφεκιά και γκολ!

Η κουβέντα κυλούσε ομαλά. Με ιστορίες γύρω από το κυνήγι και το ποδόσφαιρο. Και η επόμενη ερώτηση ήρθε αβίαστα.
_Χαρακτηριστικό σου, ως ποδοσφαιριστής έχεις την γρήγορη εκτέλεση. Αυτό που λέμε, σε πρώτο χρόνο…Αυτή σου η κίνηση έχει …καλλιεργηθεί από το κυνήγι φτερωτών;
-Τώρα, που το λέτε, ίσως να με έχει επηρεάσει στις αντιδράσεις μου μέσα στο γήπεδο. Εντάξει το ορτύκι είναι εύκολη τουφεκιά, αλλά η μπεκάτσα δοκιμάζει τα αντανακλαστικά σου και απαιτεί αντίληψη και γρήγορη εκτέλεση. Τα δυο αυτά στοιχεία υπάρχουν και στο γκολ και στο κυνήγι».
Αυτοκυριαρχία
Ωστόσο, ο Στέφανος βρίσκει κι άλλα κοινά στοιχεία ανάμεσα στην …στρογγυλή θεά και το… δώρο της θεάς Αρτέμιδος στους ανθρώπους: «Το κυνήγι διαπλάθει χαρακτήρα. Σου δίνει πειθαρχία, ηρεμία, αυτοκυριαρχία. Όλα αυτά είναι απαραίτητα μέσα στο γήπεδο, όπου οι παλμοί είναι στο όριο. Εμένα, πραγματικά με χαλαρώνει πριν τον αγώνα, αλλά και μετά με αποφορτίζει. Γι αυτό και με την πρώτη ευκαιρία, παίρνω την Τζούλια και βγαίνω στο κυνήγι. Δεν με νοιάζει αν θα βρω ή θα χτυπήσω θηράματα. Πάνω απ? όλα είναι η επαφή με τη φύση. Να περπατήσω, να χαλαρώσω. Να ανανεωθώ. Βρω δεν βρω θηράματα, λίγο μ? ενδιαφέρει. Εγώ, παρέα με το σκυλί μου, στην ύπαιθρο, ξεκουράζομαι. Αναγεννιέμαι… Αλλά το συνιστώ ανεπιφύλακτα σε κείνους που θέλουν ένα κίνητρο για να αθληθούν. Το κυνήγι είναι καλή γυμναστική, χαλαρώνει και βοηθάει στην υγεία. Περπατώντας, γυμνάζεσαι, χωρίς να το καταλάβεις…»

Δεν χάνει πρεμιέρα

Ο Στέφανος θεωρεί πως είναι …ιερή υπόθεση η πρώτη έξοδος με την έναρξη της θηρευτικής περιόδου. «Την πρώτη μέρα βγήκαμε με το θείο μου για τρυγόνια. Βρήκαμε λίγα, αλλά δεν μας πείραξε. Η πρώτη μέρα είναι σαν γιορτή. Έπρεπε να τηρήσουμε το έθιμο. Εξάλλου, είναι λάθος αυτό που ορισμένοι πιστεύουν. Οι κυνηγοί δεν βγαίνουν για να σκοτώσουν. Υπάρχουν οι περίοδοι ανάπαυσης για τα θηράματα, αλλά και οι κανόνες για τη θήρα. Έχουμε τους θηροφύλακες, που κάνουν άριστα τη δουλειά τους, με στόχο να εξαλειφθεί η λαθροθηρία. Άλλο κυνηγός, άλλο λαθροθήρας. Όσοι τα συγχέουν αυτά τα δύο, είναι λάθος. Αλλά, τους συμβουλεύω να μην κατακρίνουν κάτι πριν το γνωρίσουν από πρώτο χέρι…»
Η σπεσιαλιτέ της μαμάς…
Ποιο είναι το αγαπημένο κυνήγι στο …πιάτο του Στέφανου; Αποκρίνεται ο ίδιος: «Μου αρέσει ο λαγός, αλλά με ξετρελαίνουν τα ορτύκια. Όπως μου τα μαγειρεύει η μάνα μου. Είτε με σάλτσα, είτε στη σχάρα με τριμμένη φρυγανιά. Τα ορτύκια είναι η …σπεσιαλιτέ της μαμάς!».
…και το «νέο αίμα»
Το κυνήγι στην οικογένεια Αθανασιάδη είναι χαραγμένο στο DNA! Εκτός, από τον μπαμπά, το θείο και τον Κλάους, ήδη «εκκολάπτονται» και άλλοι δύο «νεοσσοί»!
«Έχω τρία ανιψάκια, από την αδελφή μου, τη Νατάσα. Είναι εννιά, επτά και τριών ετών. Τα δύο τελευταία είναι αγοράκια. Από τώρα, στα παιχνίδια τους, παίρνουν ψεύτικα τουφέκια. Κάθε φορά που με βλέπουν, με ρωτούν: «Θείε, πότε θα μας πάρεις στο κυνήγι;». Έχουν μπει στο δρόμο. Να είναι γερά. Να μεγαλώσουν και να πηγαίνουμε μαζί στο κυνήγι. Τα καταλαβαίνω! Γιατί μου θυμίζουν τον εαυτό μου. Την ίδια λαχτάρα είχα κι εγώ!», κλείνει χαμογελαστός την κουβέντα. Μπαίνει στο αυτοκίνητό του, μαζί με τον συμπαίκτη του το Δημήτρη Πέλκα και χαιρετώντας μας λέει: «Μια μέρα να πάμε στο κυνήγι και μαζί!».

ΠΗΓΗ: metropolisradiogr.com