Να λοιπόν που ο καιρός περνάει και η περίοδος ανάπαυσης, αναπαραγωγής του θηράματος και ανανέωσης της φύσης μετά το βαρύ χειμώνα πέρασε. Αύγουστος και οι κυνηγοί, προ των πυλών, περιμένουν την εικοστή του μήνα για να κάνουν εορταστική τους πρώτη κυνηγετική έξοδο …
Η νέα κυνηγετική περίοδος θα διαρκέσει μέχρι και τα τέλη Φεβρουαρίου με κάποιους νέους περιορισμούς  ειδών αλλά και περικοπών κυνηγετικών ημερών .

Όσοι δεν κυνηγούν, δεν ξέρουν κι ούτε μπορούν να διαισθανθούν πως χτυπάει η καρδιά του κυνηγού, όταν το σκυλί του στέκεται σε μία «φέρμα» ή όταν σηκώνει το όπλο του σ' ένα κοπάδι πέρδικες, που πετιούνται, άξαφνα από μπρος του μ' ένα πολυάριθμο και δυνατό θόρυβο φτερών, με πόσο συγκεντρωμένο και αμείωτο ενδιαφέρον πεζοπορεί ώρες ολόκληρες σ' αναζήτηση του θηράματος όσο κι αν αυτό που παίζει, πολλές φορές..
Τι γλυκό είναι το ψωμοτύρι που τρώει κοντά σε μία πηγή «λαλούσα» ύστερα από ένα εξαντλητικό περπάτημα και πόσο πληρέστερα και βαθύτερα από κάθε άλλον άνθρωπο νοιώθει και χαίρεται τη φύση, αυτός που διασχίζει κάμπους, ανεβοκατεβαίνει βουνά, σταματάει σε πανοπτικά σημεία των οριζόντων, μυρίζει το ζεστό άρωμα των θυμαριών το καλοκαίρι και το νοτισμένο άρωμα των δασών το χειμώνα, αφουγκράζεται όλους τούς ψιθύρους κι όλους τους θορύβους του μεγάλου υπαίθρου, αντικρίζει ονειρώδη ξημερώματα από κορφές νησιών που δεσπόζουν πάνω στην ατέρμονη θάλασσα και βραδιάζεται κάτω από βαθειούς έναστρους ουρανούς μέσα σ' ερημιές όπου κλαυθμηρίζει η κουκουβάγια, κρίζουν οι γρύλοι και θροΐζουν μυστηριωδώς τα φυλλώματα. Όλα αυτά βάζουν τον κυνηγό σε μία κατάσταση θείας ευφορίας. Οι πλόκαμοι της καθημερινής ζωής μιζέριες, εναντιωθείς, φροντίδες, ανησυχίες ξεσφίγγουν ολότελα την ψυχή του και το πνεύμα του, τα νεύρα του γαληνεύουν όπως κάτω από την επίδραση του οπίου, και αποδίδεται στον εαυτό του τέτοιος που ήταν ο άνθρωπος στη χαραυγή του κόσμου: μονοκόμματος, αφρόντιστος, μόνος κι ελεύθερος!  

Αν όμως  πρόκειται να βγούμε με το τουφέκι στα χέρια και όλα τα προβλήματα της ζωής μας στο μυαλό, καλύτερα να το ξεχάσουμε. Αυτό που πρόκειται να κάνουμε δεν είναι κυνήγι, αλλά ψυχολογικός καταναγκασμός.
Τα οικογενειακά μας, τα επαγγελματικά μας, τα οικονομικά και κάθε άλλο πρόβλημα που θα σας απασχολεί θα πρέπει να τα «αφήσουμε» στο σπίτι πριν ξεκινήσουμε για κυνήγι.

Πιστεύω όμως πως καθότι το κυνήγι είναι μια πανάρχαια δραστηριότητα, όλοι λίγο πολύ έχουμε μέσα μας αυτό το γονίδιο, το γονίδιο της αγάπης για τη φύση, της εξερεύνησης, της εκτόνωσης που νιώθουμε εξασκώντας αυτή τη δραστηριότητα. Σίγουρα δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι οι «ειδικοί» όταν αναφέρονται στο κυνήγι το αποκαλούν «ένστικτο» και όχι χόμπι, ή κάτι άλλο.
Αυτό όμως που θα πρέπει να όλους να μας προβληματίζει είναι το παράδειγμα και τα ερεθίσματα που πήραμε από αυτούς που μας δίδαξαν το κυνήγι και μας το παρέδωσαν, και τι κάνουμε εμείς τώρα στην πράξη…

Οι καιροί άλλαξαν, οι ανάγκες διαφοροποιήθηκαν αλλά δυστυχώς η εξέλιξη δεν συνοδεύτηκε με βελτίωση της κυνηγετικής μας συνείδησης συμπεριφοράς για όλους μας .
Σημαντικό είναι και το κατά πόσο εμείς όταν βρισκόμαστε μόνοι μας ή με την παρέα μας στα κυνηγοτόπια εφαρμόζουμε στην πράξη αυτά που υποστηρίζουμε στους άλλους…
Σεβασμό λοιπόν συνάδελφοι πρώτα απ όλα στο ίδιο το κυνήγι , κατόπιν στο θήραμα , στους συναδέλφους και βέβαια σεβασμό στους τόπους που θα βρεθούμε και που είμαστε φιλοξενούμενοι

Και λίγα λόγια για τον σκύλο, τον τετράποδο κυνηγετικό σύντροφο μας , δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε να προετοιμάσουμε σωστά και εκείνον για τη «μεγάλη πρώτη έξοδο».
Ένα ειδικό σπρέι για τα πέλματά του θα μαλακώσει το δέρμα και θα μας κάνει να προλάβουμε τα κοψίματα των σκληρών του πελμάτων. Ο κτηνίατρος μπορεί να σας συμβουλεύσει καλύτερα γι αυτό. Η προπόνηση του σκύλου είναι αναγκαία για την έξοδό του στο κυνήγι. Έχουμε δυστυχώς δει πολλά σκυλιά να χάνουν ακόμη και τη ζωή τους όταν μετά από έξι μήνες πλήρους απραξίας, τους ζητήθηκε να «τα δώσουν όλα» για να κάνουν τα κέφια του αφεντικού. Το σκυλί είναι ζωντανός οργανισμός και δεν μπορείς να το «παρκάρεις στους τοίχους» για έξι μήνες και ξαφνικά να το βάζεις στον αγώνα για να πρωταγωνιστήσει.

Είναι θλιβερό το θέαμα των εγκαταλελειμμένων κυνηγόσκυλων, που κυρίως το καλοκαίρι, λόγω ζέστης και κακής φυσικής κατάστασης, δεν μπόρεσαν να αποδώσουν τα αναμενόμενα και ως αντάλλαγμα, εισέπραξαν από κάποια δίποδα γομάρια την «ελευθερία» τους.
Ένα τεράστιο πρόβλημα που παρουσιάζεται τώρα το καλοκαίρι σχετικό με τα σκυλιά, είναι η μεταφορά τους. Κλειστά αυτοκίνητα, πορτ μπαγκάζ, μπαγκαζιέριες, κ.λ.π. μπορεί γρήγορα να μετατραπούν σε φούρνους μικροκυμάτων, όπου τα σκυλιά θα πεθάνουν μαρτυρικά.
Ιδιαίτερα όταν τα αυτοκίνητά μας δεν κινούνται, τα σκυλιά θα πρέπει να βρίσκονται στον ίσκιο, στον αέρα και με άφθονο νερό στη διάθεσή τους. Είναι απίστευτο το πόσο γρήγορα μπορεί να συμβεί το μοιραίο, αν αμελήσουμε το θέμα αυτό ή δεν εκτιμήσουμε σωστά τη δύναμη του ήλιου και της ζέστης.
Νερό για τα σκυλιά μας θα πρέπει επίσης να έχουμε μαζί μας στο κυνήγι. Οι γούρνες στους καλλιεργημένους κάμπους με τα στάσιμα νερά δεν αποκλείεται να είναι «εμπλουτισμένες» με φυτοφάρμακα, τα οποία ενδέχεται να πιει ο σκύλος μας.

Μην ξεχνάτε να βεβαιωθείτε ότι η περιοχή που θα κυνηγήσετε είναι «Ζώνη διάβασης αποδημητικών», διότι κινδυνεύετε - σε διαφορετική περίπτωση – να βρεθείτε κατηγορούμενοι άθελά σας. Προειδοποιητικές πινακίδες δεν υπάρχουν παντού και οι θηροφύλακες ποτέ δεν γνωρίζουν ποιος έχει πρόθεση. Άλλωστε δεν έχουν δικαίωμα να κάνουν διακρίσεις.
Οι περισσότεροι σύλλογοι διαθέτουν ενημερωτικά φυλλάδια, όπου υπάρχουν τα τηλέφωνα των θηροφυλάκων κάθε περιοχής.
Καλό λοιπόν είναι να μάθετε που ακριβώς επιτρέπεται το κυνήγι πριν συναρμολογήσετε το όπλο σας.

Και θυμηθείτε να έχετε μαζί σας όλα τα απαραίτητα προσωπικά άλλα και για τον σκύλο μας έγραφα που ορίζει η νομοθεσία, γιατί όπως όλοι γνωρίζουμε οι σημερινοί καιροί είναι “πονηροί “ ...

Εν κατακλείδι, επιτέλους ο «κόσμος μας» εκεί έξω θα ζωντανέψει… από τις αναπνοές μας , από τα γέλια μας , από τα γαβγίσματα των σκυλιών μας , από τις παρέες μας και μαζί θα ζωντανέψουν και ξεχασμένες περιοχές της όμορφης πατρίδας μας που μέχρι τώρα ζουν στην απομόνωση και στην λήθη του χρόνου …

«Άντε και καλό βόλι».