Φύλακες-άγγελοι των κοπαδιών είναι οι μεγαλόσωμοι ελληνικοί ποιμενικοί, σκυλιά που χρησιμοποιούνται εδώ και αιώνες για την προστασία κτηνοτροφικών ζώων από μεγάλα σαρκοφάγα.

Προκειμένου όλοι οι κτηνοτρόφοι να «εξοπλιστούν» με έναν πολύτιμο, για την προστασία των κοπαδιών τους, σύντροφο, σύντομα αναμένεται να λειτουργήσει στη Δεσκάτη Γρεβενών το πρώτο κέντρο αναπαραγωγής σκύλων φύλαξης κοπαδιών (ελληνικού ποιμενικού).

Πρόκειται για έργο που υλοποιείται από την Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών της Περιφέρειας δυτικής Μακεδονίας, στο πλαίσιο του προγράμματος LIFE και με τη συμμετοχή της περιβαλλοντικής οργάνωσης για την άγρια ζωή και τη φύση «Καλλιστώ».

Όπως επισημαίνει η οργάνωση, «οι ζημιές που προκαλεί η αρκούδα στα κοπάδια, είτε λόγω της αναποτελεσματικότητας των σκυλιών που χρησιμοποιούν οι κτηνοτρόφοι, είτε λόγω έλλειψης καλών σκύλων φύλαξης κοπαδιών, έχει άμεση επίπτωση στη διατήρηση της αρκούδας στην Ελλάδα, αφού δυσαρεστημένοι παραγωγοί χρησιμοποιούν τακτικά παράνομες μεθόδους, όπως δηλητηριασμένα δολώματα, για την εξόντωση των αρκούδων που τους προκαλούν ζημιές».

Η χρήση των σκύλων φύλαξης κοπαδιών έχει αποδειχθεί ως ένα αποτελεσματικό μέτρο πρόληψης των ζημιών που προκαλεί η αρκούδα στο ζωικό κεφάλαιο.

Ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, η διαθεσιμότητα αυτών των σκύλων σε βοσκούς, που ενδιαφέρονται για την απόκτηση τους είναι προβληματική και το ίδιο συμβαίνει και με την αποτελεσματικότητα των σκύλων που ήδη διαθέτουν οι κτηνοτρόφοι, λόγω της μη διατήρησής τους (διασταυρώνουν τους σκύλους φύλαξης με άλλα σκυλιά και χάνονται έτσι κάποια από τα βασικά χαρακτηριστικά τους που τα κάνουν τόσο αποτελεσματικούς φύλακες) και λόγω ελλιπών κριτηρίων εκτροφής και εκπαίδευσης τους.

«Το κενό αυτό έρχεται να 'γεμίσει' η λειτουργία του σταθμού εκτροφής και αναπαραγωγής καλών σκύλων φύλαξης κοπαδιών. Ο σταθμός θα διαθέτει τις απαραίτητες παροχές ώστε να φιλοξενήσει επιλεγμένους σκύλους φύλαξης κοπαδιών οι οποίοι πληρούν τα απαιτούμενα πρότυπα φυλής. Αυτά τα σκυλιά θα λειτουργήσουν ως γεννήτορες για την εξασφάλιση επαρκούς αριθμού κουταβιών που θα μπορέσει να καλύψει τις επείγουσες και άμεσες ανάγκες των κτηνοτρόφων» εξηγεί ο Θωμάς Τσιάλτας, υπεύθυνος για τη δράση του LIFE που αφορά τη δημιουργία του εν λόγω κέντρου.

«Οι σκύλοι φύλαξης κοπαδιών θα διατίθενται δωρεάν στους κτηνοτρόφους, αφού τους τοποθετήσουμε ειδικό τσιπάκι παρακολούθησης. Επιπλέον, θα υπάρχουν αυστηρά κριτήρια επιλογής των κτηνοτρόφων, με προτεραιότητα σε όσους έχουν υποστεί ζημιές από αρκούδα στα κοπάδια τους και θα ελέγχονται σε σχέση με τη συμπεριφορά τους απέναντι στα ζώα» ανέφερε ο κ.Τσιάλτας, προσθέτοντας ότι οι κτηνοτρόφοι θα παίρνουν ένα ζευγάρι σκύλων, αφού έτσι λειτουργούν αρμονικότερα, σε ηλικία περίπου 2 μηνών.

Σκύλοι Φύλαξης Κοπαδιών

Στην Ευρώπη υπάρχουν διάφορες φυλές σκύλων φύλαξης κοπαδιών, οι οποίες, όμως, δεν διαφέρουν ουσιαστικά στην αποτελεσματικότητα τους ως προστάτες των κοπαδιών.

Στην Ελλάδα, η παραδοσιακή φυλή φύλαξης κοπαδιών είναι ο ελληνικός ποιμενικός. Το ύψος του κυμαίνεται από 60 έως 76 εκ. και το βάρος του από 40 έως 55 κιλά, ενώ δεν είναι σπάνια ακόμα μεγαλύτερα ζώα. Το χρώμα του μπορεί να είναι μαύρο, άσπρο, καφέ, με ρίγες ή πολύχρωμο.

Η ακοή, η όσφρησή του και η όραση του είναι αρκετά οξείες και το σκυλί μπορεί να είναι αρκετά δραστήριο κατά τη διάρκεια της νύχτας, όταν οι πιθανότητες για επιθέσεις αυξάνονται. Επιπλέον, είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στις κακουχίες και στο λιγοστό φαγητό.

Οι οικονομικές και κοινωνικές αλλαγές των τελευταίων δεκαετιών στην αγροτική Ελλάδα, σε συνδυασμό με την ανάπτυξη της εντατικής κτηνοτροφίας έχουν μειώσει δραστικά τη λειτουργική χρήση του ελληνικού ποιμενικού.

Πηγή: ΑΜΠΕ

Ελληνικός Ποιμενικός

Η σημερινή Ήπειρος, είναι η αρχαία Μολοσσία, και από κει κατάγεται ο καταπληκτικός Ελληνικός Ποιμενικός σκύλος, γι αυτό και το όνομά του κανονικά είναι "Μολοσσός" ή όπως τους έλεγαν οι αρχαίοι "Μολοσσικοί". Σκυλιά μεγαλόσωμα, ατρόμητα, πιστά. Ο μύθος λέει πως τον Μολοσσό τον έπλασε ο Θεός της φωτιάς Ήφαιστος.

- Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο ποιμενικός σκύλος της Ηπείρου είναι γνωστός από τα ομηρικά έτη και ήταν ονομαστός για τα καταπληκτικά του χαρίσματα.
- Ο Μέγας Αλέξανδρος στις εκστρατείες του χρησιμοποιούσε ποιμενικούς σκύλους της Ηπείρου.
- Ο βασιλιάς της Ηπείρου Πύρρος χρησιμοποιούσε τους ποιμενικούς ως πολεμικούς σκύλους.
- Ο επικός ποιητής Οππιανός (2ος π.Χ. αι.) στην «Κυνολογία» περιγράφει τον ελληνικό ποιμενικό ως τόσο ρωμαλέο που δεν δίσταζε να επιτεθεί σε ταύρους, σε αγριόχοιρους, ακόμη και σε λιοντάρια.
Αυτό το καταπληκτικό πλάσμα είχε φτάσει σχεδόν σε εξαφάνιση, στη νεότερη Ελλάδα και σίγουρα θα είχε εξαφανιστεί εντελώς, αν δεν επενέβαινε η Περιφερειακή Ενότητα Γρεβενών.<.OL>
O υπέροχοs αρχαίοs Μολοσσόs στο προσκήνιο ξανά για τρεις πολύ σημαντικούς λόγους: 1.- Για τη διάσωση ενός εκπληκτικού τσομπανόσκυλου.
2.- Για να μπορούν οι βοσκοί να έχουν έναν καλό προστάτη των κοπαδιών τους, ώστε να μην απειλούνται από άλλα ζώα, όπως οι λύκοι
3.- Για να σωθούν οι λύκοι από το ανελέητο κυνηγητό των βοσκών.

Έτσι ο Αρκτούρος ξεκίνησε την εκτροφή του Ελληνικού Ποιμενικού και άρχισε να προμηθεύει τους βοσκούς, προκειμένου να αρχίσει να αποδίδει το τρίπτυχο σχέδιο.
Οι βοσκοί, που πήραν Ποιμενικούς, παρακολουθούνται στενά και σε περίπτωση κακομεταχείρησης ή βασανισμού, το ζώο τούς αφαιρείται.

Ας δούμε τα χαρακτηριστικά αυτού του εκπληκτικού ζώου

Ύψος: κυμαίνεται από 0,65μ. έως 0,75μ.
Μήκος: λίγο μεγαλύτερο από το ύψος
Βάρος: 40 έως 55 κιλά
Κεφάλι: το πλάτος του είναι ίσο με το μήκος και φτάνει τα 16 έως 17 εκατοστά.
Κυνόδοντες: ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι και γνάθοι που κλείνουν σε δάγκωμα ψαλίδας
Μάτια: μέτρια σε μέγεθος, αμυγδαλωτά και σκουρόχρωμα. Βλέμμα ήρεμο, διεισδυτικό και σοβαρό.
Αυτιά: τριγωνικά, μετρίου μεγέθους, πέφτουν ομαλά και ακουμπούν στα μάγουλα.
Σώμα: ισχυρό με καλή μυική ανάπτυξη και φαρδιά ράχη
Πόδια: μυώδη με ισχυρά οστά που επιτρέπουν φαρδύ διασκελισμό.
Λαιμός: ισχυρός και φαρδύς
Ουρά: μακριά ή μέτρια. Σε ορισμένες περιπτώσεις η ουρά λείπει.
Τρίχωμα: πυκνό, κοντό ή μακρύ. Τα αρσενικά έχουν επιπλέον χαίτη.

Ικανότητες σωματικές
Αριστη όσφρηση, ακοή και όραση. Μεγάλη κινητικότητα και ανθεκτικότητα στις δυσμενείς καιρικές συνθήκες.

Χαρακτήρας
Ανεξαρτησία δράσης, υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, ανεπτυγμένο ένστικτο προστασίας του κοπαδιού, επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, θάρρος, πίστη στην ομάδα και αφοσίωση στον τσομπάνη.
Κι αν σε ένα τέτοιο ζώο, ο τσομπάνης δεν φέρεται καλά και δεν το θρέφει καλά, αλλά του δίνει ξεροκόμματα (όπως συχνά κάνουν οι τσομπαναρέοι), τότε αυτός ο τσομπάνης είναι ένας ηλίθιος και μισός και αφού του δώσουν ένα μπερντάχι ξύλο, ο σκύλος πρέπει να του αφαιρεθεί, γιατί είναι ανάξιο ζώον δίποδο να έχει μαζί του έναν τέτοιο υπέροχο σκύλο.
Desmond Morris

Zωολόγος και μελετητής της συμπεριφοράς των ζώων και των ανθρώπων, γράφει στο βιβλίο του «Dogwatching»:
«...Το εργατικό τσομπανόσκυλο απλώς υπακούει στα ένστικτα που έχει κληρονομήσει από τους προγόνους του, τους λύκους, προσαρμόζοντάς τα στις ανάγκες του βοσκού.
Το καταλαβαίνουμε καλύτερα αυτό, αν ρίξουμε μια ματιά στον τρόπο που συμπεριφέρεται μια αγέλη λύκων, καθώς πλησιάζει το θήραμα.

Η τακτική που ακολουθούν υπακούει σε κάποιες έμφυτες «οδηγίες», οι οποίες λένε: Μόλις ξεχωρίσεις το θήραμα, να το πλησιάσεις όσο και οι σύντροφοί σου. Να ισαπέχεις από το λύκο δεξιά σου όσο και από το λύκο αριστερά σου. Η εφαρμογή των δύο κανόνων μαζί οδηγεί στη δημιουργία ενός κύκλου γύρω από το θήραμα. Το τσομπανόσκυλο, καθώς αλλάζει συνέχεια θέσεις γύρω από το κοπάδι, ρυθμίζει τη «ζωτική απόσταση» γύρω από τα πρόβατα, προσπαθώντας να καλύψει τις πλευρικές θέσεις που θα έπρεπε να καλύπτουν οι σύντροφοί του. Μια τρίτη έμφυτη οδηγία είναι η ενέδρα. Ένας λύκος βγαίνει από το σχηματισμό και κρύβεται. Ξαπλωμένος στο έδαφος, περιμένει την υπόλοιπη ομάδα να οδηγήσει το θήραμα προς το μέρος του. Και το τσομπανόσκυλο εφαρμόζει το ίδιο τέχνασμα. Ξαπλώνει στο έδαφος, σαν να κρύβεται, με το βλέμμα προσηλωμένο στο κοπάδι. Εκείνη τη στιγμή είναι «ο λύκος σε ενέδρα». Μόλις το κοπάδι κινηθεί, αρχίζει πάλι να τρέχει κυκλικά. Πρέπει να ξαναγίνει ολόκληρη η ομάδα που το περικυκλώνει. Το καημένο το τσομπανόσκυλο πρέπει να κάνει τη δουλειά δέκα λύκων. Δεν είναι λοιπόν περίεργο το γεγονός ότι ζει λιγότερο από τις άλλες ράτσες σκύλων, με την εξαντλητική δουλειά που αναγκάζεται να κάνει. Η τελευταία οδηγία είναι ο ρόλος του κορυφαίου μέλους της αγέλης. Ο «αρχηγός» προτείνει τις κινήσεις και αποφασίζει ποιο θήραμα θα διαλέξουν. Οι υπόλοιποι ακολουθούν τις οδηγίες του. Για το τσομπανόσκυλο, «αρχηγός» είναι ο βοσκός, ο οποίος δίνει συγκεκριμένες διαταγές, συνοδεύοντάς τες με φωνές, σφυρίγματα και χειρονομίες...»

Σας βλέπω.. ...να ξερογλύφεστε. Ε;;!! Πόσο θα θέλατε ένα τέτοιο ζώο ε;;;!!

Παίδες ξεχάστε το. ΑΥΤΟΣ! ο σκύλος είναι για τα βουνά και τον ελεύθερο ορίζοντα. Όχι για διαμερίσματα και αυλές της πλάκας.