Κυνηγώντας πέρδικες ΙΙ

Εποχή της πέρδικας
Είναι πρωί ,άγρια χαράματα
Στο ραντεβού μας σωστοί
Υπόθεση!
Κυνήγι!
Δεν πρόκειται να μας κατηγορήσει
να μας δικάσει!
Κανείς!
Δεν μιλάνε την γλώσσα μας,
Έλλειψη κατηγόρου
& δικαστή!
Αυτές καλημερίζουν τον ήλιο!
Που έδιωξε την νύχτα
Εμείς παγανιά
Με δυο εξαιρετικά
Πόιντερ
Σηκώνεται!
Όλος ο κόσμος μια πέρδικα!
Σφίγγουμε νευρικά
Το’ όπλο στο χέρι
Ξερές τουφεκιές
Μια πήρε κάθετο ύψος
Αυτή την βρήκαν σκάγια
Στερνή περηφάνια της
…αρχίζει να πέφτει
Την βρήκαν τα σκυλιά
Κοκκίνισε το χώμα…
Ένα μικρό πουλί τρόμαξε
Ένας κόρακας έγραφε κύκλους
…& εμείς περήφανοι!
Κυνηγοί!
Ινδιάνοι σε άλλη εποχή Κόψαμε ένα τραγούδι καλημέρας
Να ξεφύγουμε από την βαρύτητα
….μα είμαστε και πάλι στο δικό της πεδίο!
# Γιώργος #

Έχουν διαλέξει για σπίτι τους τις υψηλότερες κορυφές των βουνών τις πατρίδος μας , εκεί που τελειώνει η γη και αρχίζει ο γαλάζιος ουρανός , άλλες πάλι φορές τις βρίσκεις στα βράχια δίπλα στην θάλασσα , σαν να θέλει να σε τρελάνει και να μην ξέρης που να βαδίσεις για να την συναντήσεις.

Άλλες φορές αφού τις σηκώσεις μια φορά μετά τις χάνεις και απελπισμένα ψάχνεις να βρεις ξανά το κοπάδι, δίνοντας το φταίξιμο στο εαυτό σου η στα σκυλιά σου αν αυτό δεν γίνει. Εδώ θα ήθελα να πω μερικά πράγματα τα οποία ίσως βοηθήσω τους νεαρούς συναδέλφους να την συναντήσουν και όπως έχουμε πει , αν αξίζουν και η θεά τύχη είναι μαζί τους να την αποκτήσουν .

Επίσης οι πέρδικες αναλόγως του καιρού συμπεριφέρονται ανάλογα και αυτές, δηλαδή με την υγρασία , μετά από βροχή , θέλουν ήλιο , γι' αυτό ανεβαίνουν στα σπανά, στα «προσήλια»… για να ζεσταθούν, ενώ αντιθέτως με τις ζέστες κάθετε χαμηλά και στα πυκνά , σε μέρη «ανήλια». Όταν υπάρχει ομίχλη οι πέρδικες είναι στην κορυφή , είναι πολύ επιφυλακτικές και πολλές φορές θα έχετε ακούσει τον θόρυβο του σηκώματος του κοπαδιού μπροστά σας χωρίς να προλάβετε να πάτε στα σκυλιά.

Η άγρια πέρδικα είναι πονηρή, έξυπνη, έμπειρη και ξέρει πολλούς τρόπους για να απομακρύνεται με ασφάλεια από τους διώκτες της. Χαρακτηριστικό γνώρισμα των περδικιών είναι ο σχηματισμός κοπαδιού . Μπορεί να κυνηγάμε την πέρδικα από το πρωί μέχρι το βράδυ, να νιώθουμε τους μύες των ποδιών μας έτοιμους να ανατιναχθούν και τα πνευμόνια έτοιμα να σπάσουν.
Το κορμί μας να είναι ιδρωμένο και κατάκοπο από το πολύ περπάτημα, το φορτίο που κουβαλάμε αλλά και τα φυσικά εμπόδια στο βουνό. Μόλις όμως ακούσουμε το χαρακτηριστικό ήχο τους, τα ξεχνάμε όλα και λες και μόλις ξημέρωσε και συνεχίζουμε να κυνηγάμε την πολυπόθητη βασίλισσα του βουνού.

Το κοπάδι μπορεί να είναι μικρό, με πέντε  - έξι άτομα ή μεγάλο, μέχρι και 20-30.  Συνήθως τα κοπάδια έχουν μια συγκεκριμένη συμπεριφορά και ένα συγκεκριμένο πρόγραμμα, το οποίο ακολουθούν μέχρι κάποιος ή κάτι να τα ενοχλήσει. Για παράδειγμα, αν παρατηρήσουμε ένα άγριο κοπάδι από περδίκια πριν από το κυνήγι, θα δούμε ότι το πρωί θα τα βρούμε στις ίδιες κορυφογραμμές, αργότερα, όταν οι θερμοκρασίες είναι πιο ψηλές, θα μετακινηθούν σε μέρη σκιερά και δροσερά καθώς και σε μέρη που βρίσκονται απέναντι από τον ήλιο και, όταν είναι κρύο, κοντά σε πέτρες
. Θα τα δούμε επίσης να κινούνται συνήθως στα ίδια χωράφια για να τραφούν ή να πιουν νερό και, γενικά, μένουν πιστά στις συνήθειες τους. Όταν όμως ενοχληθούν, τότε αυτή η συμπεριφορά αλλάζει.

Συνήθως για το κυνήγι της πέρδικας ο ρόλος του όπλου και των φυσιγγίων ξεκινάει από τη στιγμή που το σκυλί θα φερμάρει. Οπότε οι αποστάσεις είναι περίπου καθορισμένες και κυμαίνονται μεταξύ 10-30 μέτρων. Η πλειοψηφία των περδικοκυνηγών κυνηγούν με κοντόκανα όπλα με μήκος κάνης 61-66 cm. Τα νούμερα των σκαγιών που είναι κατάλληλα για το κυνήγι της πέρδικας είναι το 6 και 7.

Σύμφωνα με στατιστικές που έχουν γίνει τα τελευταία χρόνια στις περισσότερες των περιπτώσεων στο περδικοκυνήγι, η πρώτη βολή γίνεται στα 15-20 μ. και η δεύτερη από τα 20-25 μ. Συνεπώς, το όπλο για την πέρδικα δεν χρειάζεται να είναι πολύ τσοκαρισμένο, ούτε και μακρύκανο ή βαρύ. Θα χρειαστούμε πάνω απ’ όλα ένα ελαφρύ όπλο, διότι οι πορείες στα βουνά είναι εξαντλητικές και το βαρύ όπλο κουράζει τα χέρια.
Τα κουρασμένα χέρια την κρίσιμη στιγμή της εμφάνισης του πουλιού θα βγάλουν απότομη κίνηση με έντονο σφίξιμο των μυών, ό,τι χειρότερο για να βγει σωστά η επώμιση. Έτσι λοιπόν όχι πάνω από τρία κιλά όπλο στα χέρια μας. Το αυτογεμές είναι χρήσιμο στην πέρδικα για την τρίτη βολή που διαθέτει.

Και στο κυνήγι της πέρδικας υπάρχουν ακραίες καταστάσεις, να τουφεκιστούν δηλαδή πουλιά σε πολύ μακρινές αποστάσεις. Οι περιπτώσεις αυτές στην πραγματικότητα είναι λίγες και δεν αξίζει τον κόπο να κάνετε την οποιαδήποτε ειδική επιλογή ώστε να προσαρμόζετε το όπλο ή να επιλέγεται κάποια φυσίγγια προκειμένου να αντεπεξέλθετε σ’ αυτές τις ακραίες περιπτώσεις.
Η πλειοψηφία των θηραμάτων κινείται μέσα στα όρια που προαναφέραμε και για να έχετε ένα καλό ποσοστό επιτυχίας συνολικά θα πρέπει να προετοιμαστείτε για συγκεκριμένα δεδομένα.

Για το κυνήγι της πέρδικας που πραγματοποιείται σε υψόμετρο πάνω των 700 μέτρων θα πρέπει να γνωρίζετε ότι στα μεγάλα υψόμετρα η πυκνότητα του αέρα είναι μικρότερη. Το αποτέλεσμα είναι ο κύκλος διασποράς των σκαγιών να είναι περιορισμένος. Αυτό θα το διαπιστώσετε αν το ίδιο φυσίγγιο το δοκιμάσετε σε μικρό και στη συνέχεια σε μεγάλο υψόμετρο. Αυτή η διαφορά στον κύκλο διασποράς των σκαγιών οφείλεται στο γεγονός ότι οι τριβές είναι λιγότερες, άρα και η κατανομή πιο περιορισμένη. Μια καλή λύση για το φαινόμενο αυτό είναι να χρησιμοποιείται ως πρώτο, φυσίγγιο με μάλλινη τάπα.

Το ενδεχόμενο αυτό είναι πολύ πιο πιθανό να παρουσιαστεί κατά τις πρώτες κυνηγετικές εξορμήσεις, όταν το θήραμα αιφνιδιάζεται από τη μεγάλη παρουσία κυνηγών στο βουνό. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα για τα νεαρά πουλιά, φετινής γέννας, που πρώτη φορά θα ντουφεκιστούν. Αν λοιπόν κάποιος οδηγήσει το κοπάδι προς το μέρος μας, ενώ είμαστε σε παγανιά, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εξής: τα περδίκια ταξιδεύουν με μεγάλη ταχύτητα, που αρκετές φορές ξεπερνάει τα τριάντα χιλιόμετρα την ώρα. Η πορεία που ακολουθούν συνήθως είναι από ψηλά προς τα χαμηλά.
Κάνουν λίγα φτερουγίσματα στην αρχή, για να πάρουν ύψος, στη συνέχεια τεντώνουν τα φτερά και με το βάρος του κορμιού τους ταξιδεύουν σε κυκλικές πορείες, για πιο ασφαλή μέρη. Έτσι, εάν δούμε το κοπάδι να έρχεται καταπάνω μας, πρέπει να ετοιμαστούμε για μια γρήγορη βολή. Η καθυστέρηση σε μια τέτοια περίπτωση θα μας στοιχίσει.
Θυμάμαι χαρακτηριστικά μια φορά, όταν ήμουν είκοσι ενός χρονών και κάποιοι οδήγησαν ένα κοπάδι από εξήντα - εβδομήντα πουλιά πάνω από το κεφάλι μου. Περίμενα πρώτα μέχρι τα πουλιά να πλησιάσουν αρκετά, δηλαδή στα δέκα με δεκαπέντε μέτρα και μετά να πυροβολήσω. Αυτό όμως είχε ως αποτέλεσμα δύο άστοχες βολές, πρώτο, γιατί η ντουφεκιά δεν πρόλαβε να ανοίξει και να προσφέρει καλή κατανομή και, δεύτερο, γιατί δεν μπορούμε να υπολογίσουμε την προσκόπευση, όταν το πουλί πετά με τέτοια ταχύτητα από πάνω μας. 
Επομένως, εάν το κοπάδι έρχεται προς το μέρος μας, τότε θα συγκεντρωθούμε και θα στοχεύσουμε σε ένα από τα πρώτα πουλιά που θα δούμε. Η πρώτη βολή πρέπει να γίνει κοντά στα 30 - 35 μέτρα, για να μπορέσουμε να διορθώσουμε το λάθος μας, εάν αστοχήσουμε. Αν πετύχουμε το πρώτο πουλί, τότε θα προσπαθήσουμε να σκοπεύσουμε ένα δεύτερο πουλί, το οποίο ακολουθά, συνήθως από τα τελευταία του κοπαδιού, και να το πυροβολήσουμε. Το ίδιο θα πράξουμε εάν το κοπάδι περάσει από αριστερά ή από δεξιά μας.
Σε καμία περίπτωση δεν πυροβολούμε μέσα στο κοπάδι χωρίς  να έχουμε επιλέξει ένα πουλί από αυτό. Με τον καιρό και την εμπειρία θα διαπιστώσουμε ότι πουλιά που ξεχωρίζουν από το κοπάδι αφήνοντας μια μικρή απόσταση από άλλα πουλιά, πιθανόν να τραβήξουν περισσότερο την προσοχή μας, γιατί μας επιτρέπουν πιο καθαρή σκόπευση.

Τις περισσότερες φορές τα πουλιά κάθονται σε σημεία όπου εύκολα και γρήγορα θα βρεθούν σε κατηφορική εναέρια πορεία για γρήγορη διέξοδο από τον κίνδυνο. Κάποιες φορές ίσως ένα ή δύο περδίκια να σηκωθούν πριν από τα άλλα και, έπειτα, να ακολουθήσει το υπόλοιπο κοπάδι. Το μυστικό είναι και πάλι ο σωστός  συγχρονισμός . Συνήθως, όταν ένα κοπάδι πετάγεται μπροστά μας στα πρώτα μας κυνηγετικά βήματα, αδειάζουμε το όπλο πριν φύγει και το τελευταίο πουλί από το έδαφος.
Το σωστό όμως είναι να πυροβολήσουμε το πουλί που θα προλάβουμε να εντοπίσουμε πιο κοντά μας, για να έχουμε την ευκαιρία να σκοπεύσουμε και μετά να πυροβολήσουμε.  Στόχος μας είναι μια καλή πρώτη ντουφεκιά και, εάν και εφόσον πετύχουμε το πουλί, αναζητούμε τον δεύτερο πλησιέστερο μας στόχο.
Ένα από τα κυριότερα λάθη που κάνουν αρκετοί νεαροί κυνηγοί είναι να ρίχνουν αμέσως στο πρώτο πουλί που θα εντοπίσουν στο οπτικό τους πεδίο, ενώ ακούνε τον θόρυβο και από άλλα περδίκια που σηκώνονται, πιθανόν πολύ πιο κοντά, τα οποία πρόκειται να κάνουν μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα την εμφάνισή τους.
  Από την άλλη, ένα λάθος που μπορεί να κάνουν οι πιο έμπειροι κυνηγοί είναι να ρίξουν σε δεύτερο πουλί χωρίς να είναι σίγουροι εάν χτύπησαν το πρώτο.    

Η ίδια η τουφεκιά μιας πέρδικας που χύνεται στον κατήφορο είναι διαφορετική από τη φύση της: μια τουφεκιά προκλητική, δύσκολη και απόλυτα θεαματική, αν είναι εύστοχη. Οσοι την κυνηγάτε καταλαβαίνετε τι λέω... Το αίσθημα της ικανοποίησης μετά μια τέτοια επιτυχημένη βολή, μπορεί από μόνο του να... αποφορτίσει όλη η κούραση και την καταπόνηση μιας επίπονης μέρας πάνω στα βουνά.

Οι μεγάλοι δάσκαλοι σκοποβολής δίνουν σημασία κυρίως στη συνολική στάση του σώματος, κατά τη βολή: πόδια σταθερά, το βάρος ελαφρά στο αριστερό πόδι (για τον δεξιόχειρα) και οι ώμοι στραμμένοι προς τον στόχο, είναι αυτά που συστήνουν. Ολα αυτά τα «θεωρητικά», όμως, είναι πρακτικά ανέφικτο να τηρηθούν σε μια πλαγιά ή έναν ορεινό χαλιά, όπου σχεδόν όλες οι βολές γίνονται υπό συνθήκες... αστάθειας του σώματος και των ποδιών!

Συνοψίζοντας  .

Το σκυλί φερμάρει σε ένα πρανές, ο κυνηγός φθάνει κοντά λαχανιασμένος, ιδρωμένος και κουρασμένος από τη γρήγορη ανάβαση. Όσοι δεν έχουν ντουφεκίσει την πέρδικα με αυτές τις συνθήκες δεν μπορούν να καταλάβουν για το πόσο δύσκολο είναι να βγει μία σωστή βολή. Αν το σκυλί είναι έμπειρο στην πέρδικα, διαθέτει σταθερή φέρμα, είναι προσεκτικό και δεν πιέζει το πουλί ή τα πουλιά (αν πρόκειται για κοπαδάκι), τότε θα δοθούν πολύτιμα δευτερόλεπτα στον κυνηγό που εκείνη τη στιγμή πραγματικά τα χρειάζεται. Σε εκείνα τα δευτερόλεπτα θα πάρει την καλύτερη δυνατή θέση, θα πατήσει όσο καλύτερα γίνεται και θα πάρει μερικές βαθιές αναπνοές για να κατεβάσει τους καρδιακούς παλμούς.
Αυτές οι βαθιές αναπνοές βοηθούν στο να μας φύγει το λαχάνιασμα και να χαλαρώσουν οι ήδη τεταμένοι μύες από την προσπάθεια να φθάσουμε έγκαιρα και την αγωνία. Όσο περισσότερο διαρκεί ο χρόνος φέρμας, τόσο περισσότερο χαλαρώνουμε τους μυς των χεριών και προσπαθούμε να ηρεμήσουμε για να βγει σωστά η επώμιση. Εκείνη τη στιγμή θα πρέπει να προετοιμάσουμε τον εαυτό μας για το θορυβώδες σήκωμα του πουλιού, που όχι μόνο ιδιαίτερα χαρακτηριστικό είναι στην πέρδικα, αλλά και μοναδικό.
Όποιος δεν είναι προετοιμασμένος γι αυτό το σήκωμα και δεν διαθέτει εμπειρία στην πέρδικα, τον πιάνει τέτοιος πανικός, που η νευρική κίνηση και η άτσαλη επώμιση είναι αναπόφευκτα. Αυτή η νευρική αντίδραση από το θορυβώδες σήκωμα της πέρδικας έχει σαν συνέπεια το απότομο τίναγμα του όπλου προς τα επάνω και το βιαστικό πάτημα της σκανδάλης. Όλα αυτά φέρνουν τις αστοχίες και το πουλί να πετά γρήγορα «πλανάροντας» προς την απέναντι πλαγιά.
Όσο λοιπόν καλό εξοπλισμό κι αν έχουμε, αν δεν διαθέτουμε ψυχραιμία την κρίσιμη στιγμή, πέρδικα δεν πρόκειται να πάρουμε.

Κλείνοντας, θέλω να τονίσω τα στοιχεία που συντελούν στο να βγει μία επιτυχημένη βολή στην πέρδικα,

1.      Όταν φθάσετε στο φερμαριστό σκυλί, πάρτε την καλύτερη δυνατή θέση σε σχέση με το σκυλί και πατήστε όσο σταθερότερα γίνεται.
2.      Μην μετακινηθείτε για να πάρετε καλύτερη θέση, διότι οι στατιστικές έχουν δείξει ότι στην μετακίνησή μας η πέρδικα σηκώνεται και μας πιάνει εκτός θέσης.
3.      Βαθιές αναπνοές για να εξουδετερώσουμε το λαχάνιασμα.
4.      Σωστή θέση ετοιμότητας με το κοντάκι λίγο κάτω από την μασχάλη και η κάνη παράλληλα προς το έδαφος. Ποτέ δεν επωμίζουμε ενώ δεν έχει εμφανιστεί το θήραμα.
5.      Μόλις σηκωθεί το πουλί, ψυχραιμία και ήρεμη κίνηση του όπλου για να βγει στρωτή η επώμιση.

Δεν αναφερθήκαμε στο βάρος των γομώσεων, ούτε για το κυνήγι του λαγού ούτε για το κυνήγι της πέρδικας. Έχει δημιουργηθεί η εντύπωση ότι όσο περισσότερο «κλωτσάει» ένα φυσίγγιο και όσο περισσότερο θόρυβο κάνει, τόσο πιο δυνατό είναι.
Στο θέμα του βάρους γόμωσης των φυσιγγίων, τα 34 έως 36 γρ. σε ένα μελετημένο συνδυασμό, που αφορά τη βυσμάτωση, θα δώσει το επιθυμητό τετραπλούν τραύμα, για να καταβληθεί ακαριαία το πουλί.
Όσο καλύτερα και πιο ομοιόμορφα φτάσουν τα σκάγια στον στόχο τους τόσο περισσότερες είναι και οι πιθανότητες επιτυχίας. Βέβαια δεν είναι και λίγοι οι κυνηγοί που χρησιμοποιούν και πιο βαριές γομώσεις, που φτάνουν και τα 40 γρ. σκάγια.

Δεν θα πρέπει βεβαία να ξεχνάμε ότι μια καλή τουφεκιά δεν είναι μόνο αποτέλεσμα ενός παράγοντα, αλλά είναι η συνιστώσα πολλών όπως του όπλου, του φυσιγγίου, της στένωσης (τσοκ), των συνθηκών περιβάλλοντος κ.α.

Καλά κυνήγια και μην ξεχνάτε η προετοιμασία για το κυνήγι, ήταν πάντα αυτή που μας δίνει την χαρά της προσμονής του!!!

Πηγές :
http://www.cyprushuntingmagazine.com
http://win.isolservers.org
http://www.gpeppas.gr

Διαμόρφωση gpeppas