«Δεν υπάρχει εξυπνότερο και πιο δαιμονισμένο θήραμα από την πέρδικα», γράφει ο αείμνηστος Αγγελος Ποιμενίδης.
«Ο λαγός κοιμάται τη μέρα και τον ξετρυπώνει ο σκύλος. Το αγριογούρουνο σού το προγκάνε οι χουγιαχτάδες (παγανιέρηδες). Το ορτύκι και η μπεκάτσα προδομένα από τον καιρό γίνονται παιχνίδι του σκύλου σου. Μα η πέρδικα σ' ακούει και στρατηγικά κινείται. Σ αντιλαμβάνεται και παίρνει άλλο δρόμο, τον τραχύ κι ανηφορικό, που θα λαχανιάσεις και θα σπάσουν τα στήθια σου. Η καρδιά σου θα βαράει σαν ταμπούρλο. Τρέχει όταν θελήσει σα λαγός και πετάει σαν τρυγόνα. Οταν πέσεις επάνω της ξαφνικά, πάλι θα σε κάνει να τα χάσεις με το τρομαχτικό της πέταγμα».

Εστω και αν αυτές oi πέρδικες Alectoris chukar η aλλιώς νησιώτισσες , προέρχονται από παλαιότερες απελευθερώσεις των κυνηγετικών συλλόγων .

Συνήθως κανένα ή ελάχιστα από τα απελευθερωμένα εκτρεφόμενα πτηνά καταφέρνουν να αναθρέψουν νεοσσούς στη φύση. Έχει, μάλιστα, αποδειχθεί ότι η κύρια αιτία αποτυχίας είναι η θνησιμότητα που προκαλείται από τους άρπαγες, όπως η αλεπού, αν και εφαρμόζεται σε πολλές περιπτώσεις (εκτός Ελλάδας) ο έλεγχος του αριθμού τους. Το γεγονός αυτό αποδίδεται σε αδυναμίες των τεχνητά εκτρεφόμενων περδίκων στη μορφολογία, φυσιολογία και στη συμπεριφορά τους.

Ωστόσο, οι επαναλαμβανόμενες απελευθερώσεις από τους Κυνηγετικούς Συλλόγους και τη Δασική Υπηρεσία οδήγησαν στην εγκατάσταση μικρών ομάδων ατόμων του είδους σε μερικές περιοχές της Αττικής .
Αυτά τα άτομα προφανώς ήταν τα πιο δυνατά , με καλή φυσιολογία και συμπεριφορά.
Κατάφεραν να επιζήσουν και όχι μόνο , κάποια από αυτά ξεκίνησαν να κάνουν φωλιές και να επωάζουν τα αυγά τους .
Έτσι η φύση βρήκε όπως πάντα τον δρόμο της και οι σημερινοί απόγονοι αυτών των αρχικών περδίκων είναι πια άγριοι καθ όλα .
Εχουν δημιουργηθεί κοπάδια και σε μέρη που είχαν εξαφανιστεί με ικανοποιητικούς πληθυσμούς .
Μάλιστα επειδή αρκετές ζουν κοντά στον άνθρωπο είναι αρκετά δεκτικές μέσα στα όρια της άγριας φυσικής τους συμπεριφοράς. εφ όσον δεν ενοχλούνται , sε αντίθεση με αυτές που ζουν σε βιότοπους που είναι ζώνες εκπαίδευσης κυνηγετικών σκύλων.
Εδώ τα πράγματα αλλάζουν οι συμπεριφορές γίνονται πιο περίπλοκες και σύνθετες , με τα πουλιά να είναι πολύ πιο ευαίσθητα ειδικά στην ανθρώπινη παρουσία .
Έχουν δε αναπτύξει ένα πολύπλοκο σύμπλεγμα συμπεριφορών που αναλόγως την περίσταση ενόχλησης αντιδρούν.

Αυτές οι πέρδικες όμως στην πραγματικότητα είναι και το μοναδικό ενδημικό πτερωτό άγριο θήραμα για την περιοχή της Αττικής .
Για μένα το βάρος κάθε άγριας πέρδικας του νομού Αττικής αξίζει με αντίστοιχο βάρος σε “χρυσάφι” κυνοφιλικά πάντα , για αυτό προσωπικά μου αρέσει να τις ονομάζω κυνοφιλικό “χρυσό “ για τους εδώ κυνόφιλους κυνηγούς ....

Πρέπει να κάνουμε το οτιδήποτε περνάει από το χέρι μας για να διατηρήσουμε και ίσως να αυξήσουμε αυτούς τους καλούς πληθυσμούς που ήδη υπάρχουν γύρω μας ...
Οι πέρδικες αυτές όπου επιτρέπεται το κυνήγι τους πρέπει να κυνηγιούνται με σύνεση και με όρια πολύ κατώτερα των επιτρεπόμενων τεσσάρων περδίκων κατά έξοδο ανά κυνηγό.
Είναι πολύ εύκολο με αμυαλοσύνη και ωχ ωχαδερφισμό να εξαφανιστεί μία δουλειά τουλάχιστον είκοσι ετών μέσα σe λίγα χρόνια αλόγιστης θήρευσης.
Αξίζουν πολύ περισσότερα ζωντανές , από το πεταχτούν πτώματα για φωτογράφιση σ ένα καπό και μετά να μπουν στον καταψύκτη για 2-3 χρόνια ...

   

   Επίσης όπου δεν επιτρέπεται το κυνήγι τους και είναι ζώνες εκπαίδευσης πρέπει να σεβόμαστε τουλάχιστον τους χρονικούς περιορισμούς κατά την διάρκεια της αναπαραγωγής και να μην τις ενοχλούμε..
  Aν ο καθένας μας έκανε το ελάχιστο , όπως να μεταφέρει λίγο νεράκι στις άδειες ποτίστρες, ειδικά την εποχή της φωλεοποίησης και ακόμη καλύτερα να φτιάξουμε κάποια νέα ποτίστρα, κάπου που έχουμε παρατηρήσει ότι υπάρχει πρόβλημα έλλειψης νερού για αυτές,, επίσης ρίχνοντας και λίγη τροφή σε δύσκολους καιρούς, οι πληθυσμοί τους θα βελτιώνονταν θεαματικά .

  Δεν το συζητώ, τι αποτελέσματα θα υπήρχαν, αν όλοι οι Αθηναίικοι Κυνηγετικοί Σύλλογοι βοηθούσε ο ένας τον άλλο και όλοι μαζί έκαναν σοβαρή δουλειά για αυτές τις πέρδικες ,αλλά και άλλα ενδημικά θηράματα , όπως ο λαγός ..
  Ποιος πραγματικός κυνόφιλος κυνηγός δεν θα ήθελε να συμμετέχει σε ένα τέτοιο σωστά οργανωμένο πρόγραμμα !!!
  Αν λοιπόν σεβαστούμε και διαχειριστούμε σωστά αυτές τις πέρδικες , οι ίδιες θα συνεχίσουν να δίνουν πολλές ώρες κυνηγετικών ευχάριστων συγκινήσεων σε εμάς και βέβαια αξιόλογα μαθήματα κυνηγοσυνης στους τετράποδους συνκυνηγούς μας..

  Ξέρετε τι είναι από όπου κατοικείς στην Αθήνα το πολύ σε 45 λεπτά έως μία ώρα και με τα ελάχιστα έξοδα να βρίσκεσαι σε ένα ενδιαίτημα όπου όταν χαράζει η καινούργια ημέρα θα ακούς το χαρακτηριστικό τους ήχο να την καλημερίζει , ενώ πέινεις τον καφέ σου   μακριά απ όλα και όλους ...
Eσύ τα σκυλιά σου και οι πέρδικες στην χαραυγή μίας καινούργιας ημέρας ...
  Προσωπικά αυτό για μένα είναι ανεκτίμητο και αδιαπραγμάτευτο , ειδικά αυτές τις δύσκολες εποχές που ζούμε , είναι η αναγκαία τονωτική ένεση για να μπορέσεις να συνεχίσεις να υπάρχεις σαν ελεύθερος άνθρωπος ...

  Σήμερα, η αναγκαιότητα διατήρησης των πληθυσμών του ενδημικού θηράματος ανάγκασε το κράτος, αλλά διάφορους άλλους φορείς κυρίως δε τις κυνηγετικές οργανώσεις, να προχωρήσουν στην εκπόνηση επιστημονικών μελετών και μέτρων διαχείρισης της άγριας   πανίδας, συνεπώς και των δύο ειδών της πέρδικας. Σ' αυτά τα μέτρα σημαντικό ρόλο διαδραμάτισαν τα μέτρα διαχείρισης που προτάθηκαν τα τελευταία χρόνια από τις κυνηγετικές μας οργανώσεις που φαίνεται ξεκάθαρα πλέον σήμερα - πως αποδιδουν θετικά αποτελέσματα.

  Οι τακτικοί αναπληθυσμοί ωφέλησαν και συνεχίζουν να ωφελούν, αν και η έλλειψη ειδικών γνώσεων και ορισμένες αυθαίρετες παρεμβάσεις εγκυμονούν κινδύνους για την υβριδοποίηση των δύο ειδών, με δυσάρεστα για το μέλλον επακόλουθα.
Οι καταλληλότερες εποχές για την απελευθέρωση της πέρδικας σύμφωνα με τις μελέτες ειδικών επιστημόνων- είναι οι αρχές του φθινοπώρου και η περίοδος κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγής. Η απελευθέρωση γίνεται πάντοτε σε άμεση συνάρτηση με το σταδιακό εγκλιματισμό των πουλιών στο ελεύθερο περιβάλλον, σε περιοχές προσεκτικά προκαθορισμένες, όπου θα υπάρχει η δυνατότητα ανεύρεσης τροφής εύκολα, ενώ παράλληλα θα εφαρμόζονται όλα τα μέτρα ελέγχου και προστασίας.

Η επιτυχία της απελευθέρωσης εξαρτάται από τον τόπο, το χρόνο, αλλά και από την ποιότητα των γεννητόρων. Αυτό σημαίνει σωστή εκτροφή, αλλά και προετοιμασία στους κλωβούς εξοικείωσης, υπό την εποπτεία ειδικών, οι οποίοι θα ελέγχουν την υγεία και τη σωστή ανάπτυξη των πουλιών. Σημαντικό ρόλο θα παίξουν όμως και οι προσπάθειες για τη διεύρυνση και βελτίωση των βιοτόπων της πέρδικας, αλλά και ο αυστηρός έλεγχος για τη διαχείρισή της.

Στον αντίποδα, το φαινόμενο της λαθροθηρίας, η χρήση διάφορων τοξικών φυτοφαρμάκων, ο υπερπληθυσμός των αρπακτικών και οι εκτεταμένες, τα τελευταία χρόνια, πυρκαγιές είναι τα βασικότερα από τα προβλήματα που θα πρέπει να απασχολήσουν όλους μας. Η συγκρότηση, τέλος, επιστημονικών ομάδων από ειδικά εκπαιδευμένους κυνηγούς, βιολόγους, ορνιθολόγους, κτηνιάτρους, περιβαλλοντολόγους κ.λπ., οι οποίες θα έχουν ως σκοπό τη μελέτη, καταγραφή, αλλά και την εκπόνηση μέτρων για τη διατήρηση και βελτίωση των πληθυσμών της άγριας πανίδας και των βιοτόπων της, θα αποτελέσει ένα ουσιαστικό βήμα για ένα ελπιδοφόρο μέλλον...

Η 1η Ιουνίου είναι μια μέρα «σημαδιακή» για πολλές Ζώνες Εκγύμνασης κυνηγετικών σκύλων που διατηρούν ικανούς πληθυσμούς πέρδικας τσούκαρ...

Στην Αττική και γύρω από αυτήν μερικές τέτοιες περιοχές, όπου τις πρώτες μέρες του Ιουνίου θα κατακλυστούν από κυναγωγούς και κυνηγόσκυλα που θα ψάχνουν πέρδικες, αλλά... δύσκολα θα τις βρίσκουν! Αν και τα πουλιά είναι εκεί, οι «συναντήσεις» αυτές τις μέρες θα είναι λίγες, χωρίς απαραίτητα να φταίει ο σκύλος που δεν τις βρίσκει.

Στο «εκπαιδευτήριο» του Σχιστού π.χ., ποτέ δεν θα βρεις τις πέρδικες στα ίδια σημεία που τις άφησες τον χειμώνα ή τον Μάρτη που είχαν κιόλας σχηματισθεί τα ζευγάρια.
Η τσούκαρ έχει έναν έντονα τοπικό χαρακτήρα, αλλά στην πραγματικότητα κάνει μεγάλες μετακινήσεις στις περιοχές όπου ζει και αναπαράγεται. Τα κοπάδια, πέρα από την καθημερινή μετακίνησή τους προς αναζήτηση της τροφής τους, πραγματοποιούν και μετακινήσεις ανάλογα με την εποχή, ώστε να μπορούν να εξυπηρετούν τις ανάγκες τους με τον καλύτερο τρόπο.

Στο «εκπαιδευτήριο» του Σχιστού π.χ., ποτέ δεν θα βρεις τις πέρδικες στα ίδια σημεία που τις άφησες τον χειμώνα, ή τον Μάρτη που είχαν κιόλας σχηματισθεί τα ζευγάρια. Τώρα πια, όλα σχεδόν τα πουλιά είναι σε κοπάδια, με διαφορετική όμως σύνθεση και συμπεριφορά το καθένα...
Αλλο κοπάδι η κλώσσα με τα φετινάρια και άλλο κοπάδι τα αρσενικά και τα θηλυκά που για διάφορους λόγους δεν έχουν ζευγαρώσει. Ακόμα και τα αρσενικά που δεν έχουν ζευγαρώσει δημιουργούν ομάδες το καλοκαίρι, γιατί και στον κόσμο της πέρδικας... τα «μπακούρια» αναγνωρίζονται μεταξύ τους. Επίσης μεγάλοs προάγοντας για τις μετακινήσεις των πουλιών είναι και η πίεση που δέχονται και θα δεχτούν από θηρευτές αλλά και τα δικά μας εκπαιδευτικά νόμιμα και μη που τα αναγκάζουν να αλλάξουν τις συνήθειες τους .

Αυτήν την εποχή τα περδικάκια έχουν κιόλας «σκαρίσει» στις Ζώνες Εκπαίδευσης, γιατί οι γέννες είναι πιο πρώιμες λόγω της ζέστης, της ηλιοφάνειας και των ηπιότερων κλιματολογικών συνθηκών. Να θυμάστε ότι για τη νησιωτική πέρδικα η περίοδος αναπαραγωγής ξεκινάει από μέσα Απριλίου μέχρι τον Ιούνιο, γι΄ αυτό να είστε εξαιρετικά προσεκτικοί όταν συναντήσετε κλώσσα με τα μικρά της... Αν και αυτήν την εποχή τα μικρά δεν μυρίζουν καθόλου σχεδόν, απομακρυνθείτε και μην επιτρέψετε στον σκύλο σας να κυνηγήσει ή να πιάσει κάποιο.

Να θυμάστε , ότι δίνοντας τους λίγο χρόνο παραπάνω για τα τακτοποιήσουν τα “οικογενειακά” τους θέματα και το μεγάλωμα των νεοσσών τους και διευκολύνοτας λίγο την δύσκολη ζωή τους , αυτόματα ανανεώνουμε τον δικό μας χρόνο σε συναντήσεις μαζί τους και άρα ευτυχισμένες στιγμές , εκπαιδεύοντας η κυνηγώντας , αυτό το μεγάλο χρέος μας πρός αυτές δεν πρέπει να το ξεχνάμε ποτέ ...

ΠΗΓΕΣ :
ΕΘΝΟΣ ΚΥΝΗΓΙ
ΚΥΝΗΓΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Διαμόρφωση gpeppas