Μετά από αρκετά χρόνια κυνήγι πάνω σε αυτό το θήραμα, με σκυλιά και χωρίς, όπως παλιά πριν 25 χρόνια περίπου που κυνηγούσα με ντόπιους σε στυλ παγάνας, δηλαδή 3-4 άτομα πιάναμε μία πλαγιά εμένα με έβαζαν στην κορυφή για να με ελέγχουν και για να μην φάνε καμιά τουφεκιά ίσως !! , τότε σηκώναμε πολλά μεγάλα κοπάδια και αν δεν έπεφτες πάνω τους η πέταγες πέτρα δεν πέταγαν με τίποτε.

Σήμερα τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά παιδιά, νομίζω ότι τα πουλιά δεν άλλαξαν συνήθειες , απλώς έχουν αποκτήσει μία μεγάλη καινούργια εμπειρία στο πώς πρέπει να φυλάγονται και θα σας το αποδείξω αυτό με τα εξής παρακάτω.

Όταν ξεκινάτε τα εκπαιδευτικά σε μέρος που είστε σίγουροι ότι δεν έχει πάει άλλος , οι πέρδικες τιτιβίζουν και εκεί που τιτιβίζουν λίγο πολύ τις βρίσκετε , εκτός από λίγες περιπτώσεις. Μετά από 2-3 εκπαιδευτικά στο ίδιο μέρος και ας είναι μέσα σε μεγάλο χρονικό διάστημα, ένα μήνα ας πούμε , σας βεβαιώνω, θα τις ακούσετε, αλλά δεν θα τις βρείτε, εκτός πάλι από λίγες εξαιρέσεις. Εμείς εδώ και 3-4 χρόνια πηγαίναμε πάντα στο ίδιο μέρος στην έναρξη και πάντα καταφέρναμε να κάνουμε 5-15 πουλιά το Σ/Κ σπάζοντας κάποια κοπάδια και βγάζοντας τις μία μία η δύο μαζί. Αυτό μόνο στην αρχή 1-2 Σ/Κ, μετά αγώνας για να πάρεις 1-3.

Κάθε χάραμα είμαστε εκεί να τις ακούσουμε, παρατηρήσαμε ότι αμέσως μετά το τιτίβισμα , τα πουλιά πέρναγαν πάνω από το κεφάλι μας η ακούγαμε το θόρυβο από το πέταγμα τους που έφευγαν και πήγαιναν κατ 'ευθείαν στο πυκνό. Ενώ τα πουλιά που φώναζαν από γκρέμια δεν άλλαζαν θέση η τουλάχιστον εμείς δεν παρατηρήσαμε τίποτε.

Πάλι εφέτος πήγαμε σε ένα μέρος στο οποίο δεν είχαμε κυνηγήσει καθόλου και επειδή δεν έχει δρόμο δεν το ξέρει κόσμος, ακούσαμε ένα κοπάδι σε γκρέμι ανεβαίνοντας γιατί έχει πρόσβαση μόνο από πάνω , στον δρόμο πέσαμε σε άλλο κοπάδι το οποίο ήταν περίπου 10 πουλιά πήραμε 2 στο σήκωμα με φέρμες πολλών λεπτών στα 7-10 μέτρα, τα πουλιά τα ξαναβρήκαμε πάλι προς τα εκεί που έφυγαν στα 100 μέτρα περίπου πήραμε άλλο ένα , πάλι με φέρμες το κοπάδι σχεδόν ήμερο, το πρώτο κοπάδι πού είχαμε ακούσει το βρήκαμε περίπου εκεί που υπολογίζαμε που είναι σε ένα πλατοματάκι, απλώς είχαν αρχίσει να ανεβαίνουν βόσκοντας.

Σε αυτό το μέρος έχω πάει φέτος ξανά 6 φορές, τις τρεις φορές κουλούρι ενώ τις ακούω , παίρνω φέρμες από τα σκυλιά σε ζεστά μέρη δεν μπορώ να τις στριμώξω. Παιδιά δυστυχώς έχουμε γίνει πολλοί , πολλά εκπαιδευτικά πολλά σκυλιά , τα πουλιά έμαθαν και προσαρμόστηκαν στο καινούργιο περιβάλλον, δυστυχώς για εμάς και ευτυχώς για αυτά.

Η μητέρα φύση δεν αφήνει τα πλάσματα της έτσι και μην νομίζουμε ότι ήμαστε οι πιο πονηροί, η πέρδικα είναι ένα από τα πιο πονηρά ζουλάπια...... που υπάρχει και άριστος μαθητής και δυστυχώς τον εκπαιδεύουμε συνέχεια. Αν ακούσει θόρυβο η δει τα φώτα του αυτοκινήτου το κοπάδι είναι πολύ πιθανόν να ακούσετε μόνο ένα περίεργο σύντομο τιτίβισμα από ένα πουλί , να ξέρεται ότι αυτό είναι απαγορευτικό προς τα άλλα μέρη του κοπαδιού να φωνάξουν, το κοπάδι είναι εκεί όμως !!! Για αυτό νομίζουμε ότι έχει μειωθεί σε ορισμένα σημεία, αλλά αν πάτε μερικούς μήνες μετά το κυνήγι θα τρίβετε τα μάτια σας , από το πάρτι που κάνουν τα πουλιά στο ίδιο μέρος.

Σήμερα τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα για εμάς και τα σκυλιά μας και αυτό οφείλεται ότι τώρα πια οι πέρδικες μας γνωρίζουν εμάς και τους τετράποδους συντρόφους μας πια καλά .
Και για να διευκρινίσω εννοώ με το εμάς , όλους αυτούς που επιμένουν να κυνηγούν τις πέρδικες σε μία μετωπική αντιπαράθεση 2-3 κυνηγών το πολύ με ένα σκυλί ο καθένας τους και κυνηγώντας αυτά τα υπέροχα πουλιά τίμια και πάντα με σεβασμό.

Ούτε με παγάνες σε όλο το βουνό , ούτε με καρτέρι στα νερά , ούτε με καρτέρι κάτω και από πάνω ξεσηκωτές για να τις στέλνουν στους κάτω , ούτε με το λάλο την καινούργια μάστιγα ειδικά μετά το πρωινό σπάσιμο του κοπαδιού, ούτε ξεκλέβοντας κάποιο πουλί από τον κόπο άλλων !!!

Λοιπόν πια για να κυνηγήσεις τίμια και λεβέντικα την πέρδικα , πρέπει πρώτα από όλα να αντέχεις εσύ προσωπικά ο ίδιος , να έχεις σκυλί καλό με την έννοια να γνωρίζει το θήραμα (δηλαδή κυνηγημένο καλά) ανοικτό μέσα στα όρια του νορμάλ και ανάλογα τα πόδια του καθενός μας και το βασικότερο να ακολουθεί τον ντορό όχι σαν ιχνηλάτης με το κεφάλι κάτω και κουνώντας την ουρά γιατί τότε θα κουτουλήσει τα πουλιά και θα τα χάσετε αν δεν είστε κοντά αλλά σαν σκυλί φέρμας κεφάλι παράλληλο με το έδαφος ίσως κοντά σ' αυτό και με πονταρίσματα (και στιλ ανάλογα με την φυλή) σε μεγάλες αποστάσεις και να μην πιέζει τα πουλιά καθόλου μα καθόλου και βέβαια με πολύ σταθερή φέρμα και βεβαίως μεγάλες αντοχές και συναίνεση αν κυνηγάτε με περισσότερα σκυλιά από ένα !

Δεν αντέχω να βλέπω κάποιους συνάδελφους να επιμένουν να κυνηγούν πέρδικα και τα σκυλιά τους να είναι στα πόδια τους η στα πέντε μέτρα χωρίς πια δυνάμεις η ψυχή για τους οποιοδήποτε λόγους (μετά από 1-2 ώρες η καμιά φορά και από την αρχή) και αιτίες που σίγουρα όμως δεν φταίνε αυτά .
Πέστε μου εσείς τι κυνήγι είναι αυτό έστω και αν χτυπήσετε μία πέρδικα τυχαία , ποτέ δεν θα κάνετε σκυλιά και σωστό περδικο-κυνήγι .
Καλύτερα χωρίς σκυλιά και με την δύναμη των ποδιών σας είναι πιο παλικαρίσιο .

Τα πουλιά πια ειδικά στα κλασσικά μέρη είναι δάσκαλοι , εξ αιτίας της δικιά μας υπερβολής και μερικές φορές αγωνίας να προπονήσουμε τα σκυλιά μας , να τα βάλουμε να γνωρίσουν την πέρδικα χωρίς βέβαια να σκοτώνουμε καμιά την εποχή που απαγορεύεται, πολύ μεγάλο ρίσκο για τα νέα κυνηγόσκυλα που μαθαίνουν το μάθημα όχι σωστά και όχι με όλες τις παραμέτρους !
Επίσης τα πουλιά δασκαλεύονται πολύ στο περπάτημα , μερικά κοπάδια είναι πια δρομείς και δεν σηκώνονται εκτός αν δεν γίνετε αλλιώς και ενώ βλέπεις φέρμα σταθερή και λες εδώ τις έχω τις βλέπεις να σηκώνονται 70 μέτρα μακριά ειδικά με νέα σκυλιά !

Ακούνε τα πάντα , γνωρίζουν τα πάντα , κάθε ήχος εκτός περιβάλλοντος είναι κίνδυνος γι' αυτές και αμέσως φτιάχνουν την τακτική τους !
Πιστεύω ότι μόνο τις πρώτες ημέρες γίνονται κάποια νούμερα και ειδικά με τα νέα πουλιά , όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα δυσκολεύουν και γίνονται χειρότερα γι' εμάς και τα σκυλιά μας !
Τα μέρη που πάνε εκτός μικρών εξαιρέσεων ξαφνιάσματος η πανικού είναι τέτοια που είναι αδύνατον να κυνηγήσουμε εμείς και τα σκυλιά μας και αν κυνηγήσουμε σε κάποια ρισκάρουμε την σωματική μας ακεραιότητα και βεβαίως και τις περισσότερες φορές χάνουμε και το πουλί αν κάποιο χτυπηθεί !

Σε όλα αυτά συνάδελφοι οφείλονται και τα πολλά κουλούρια στα περδικοκυνήγια μας και όχι στο ότι δεν υπάρχουν πια πέρδικες η είναι λίγες .
Βεβαίως σε πολλά κλασσικά μέρη και που είναι δυστυχώς και βατά για εμάς τα πουλιά έχουν χαθεί πια για πολλούς λόγους και τα πουλιά γενικώς είναι λιγότερα από την παλιά αφθονία που υπήρχε παντού !

Τα τελευταία όμως 2-3 χρόνια δεν πάνε άσχημα από άποψης βιολογικού κύκλου και πληθυσμών.!
Ένας από τους μεγαλύτερους κινδύνους και πρόβλημα για αυτές είναι το άνοιγμα των δρόμων γι' οπουδήποτε θέλεις να πάς πια σε ένα βουνό , είτε σε μία στάνη , είτε σε ένα εκκλησάκι , είτε σε ένα πλάτωμα !Έτσι τώρα η πρόσβαση είναι σχεδόν δυνατή παντού στα πλευρά ενός βουνού και πολλές φορές και στην κορυφή .

Αυτό βέβαια δυσκολεύει την ζωή των περδίκων ειδικά στην έναρξη του κυνηγιού τους και σε μέρη που δεν έχουν υποστεί εκπαιδευτικά άρα είναι συνηθισμένες σε απόλυτη ησυχία εκεί ψηλά γιατί ξαφνικά βρίσκονται αντιμέτωπες με ξεκούραστους δίποδους και τετράποδους κυνηγούς !
Τότε μόνο είναι δυνατόν να πιαστούν στον ύπνο να πανικοβληθούν να σπάσουν και οι θηρευτές τους να κάνουν κάποια νούμερα !
Από την επομένη όμως φορά τα πράγματα για τους κυνηγούς θα είναι ήδη πιο δύσκολα !

Αυτά όμως όπως και κάποια κόλπα αντιμετώπισης της καινούργιας συμπεριφοράς των περδίκων σε άλλο άρθρο .