Welcome in Greece Welcome in Greece

 

ΠίσωΑρχική ΠίσωIστορίες ΠίσωΟρτύκι

Τα περασματιάρικα της βροχής

Τα περασματιάρικα της βροχής


Ένα από τα κυνήγια που μου αρέσουν πολύ είναι να κυνηγώ τα ορτύκια στα περάσματα τους από την χώρα μας .

Αυτά τα μικρά πουλιά γνωστά και ως χαμοπέρδικες προσφέρουν πολλές δυνατές συγκινήσεις και είναι εξαιρετικά σαν άγριο θήραμα που είναι ειδικά για νεαρά κυνηγόσκυλα λόγω της συμπεριφορά όπου παρουσιάζουν όταν βρίσκονται υπό μετανάστευση .

Τα περασματιάρικα της βροχής Τα περασματιάρικα της βροχής Τα ορτυκάκια λοιπόν που την συγκεκριμένη εποχή τα ονομάζουμε “περασματιάρικα” ξεκινούν το ταξίδι τους από της βόρειες χώρες της Βαλκανικής και αρχίζουν να κατεβαίνουν σε διάφορες μεταναστευτικές πορείες νότια .
Αυτη συμπεριφορά εντύνεται από τα μέσα του Σεπτέμβρη μέχρι και το τέλος του Νοέμβρη η αρχές Δεκέμβρη καμία φορά .
Τα ορτύκια ακολουθούν ανάλογα την γεωγραφική θέση που βρίσκονταν κατά την αναπαραγωγική περίοδο αλλά και τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν , διάφορες πορείες προς τον νότο της χώρας μας , για να μπουν κάποια στιγμή στο Αιγαίο και από εκεί μετά από διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς στα νησιά μας, να βρεθούν στην Αφρική όπου και είναι ο τόπος διαχείμασης τους.

Ένα από αυτά τα νότια σημεία της τελευταία ξηράς πριν μπουν στην θάλασσα για το πιο δύσκολο κομμάτι του ταξιδιού τους είναι όλη η νοτιοανατολική σχεδόν ακτογραμμή της Αττικής .
Κυνηγότοποι με ονόματα γνωστά πανελλαδικός για τα περάσματα τους σε ορτύκια αλλά και τρυγόνια και όχι μόνο όπως Λεγρενά , Λαύριο , Ανάβυσσος κλπ

Ένας μεγάλος βιότοπος στην πραγματικότητα, ξηρός , άνυδρος , γεμάτος πέτρα κοφτή, αγκάθι , πουρνάρι , αγριελιές , σκίνο και σε κάποια σημεία πεύκα , τα λίγα που έχουν απομείνει πια αφού κάθε χρόνο έχουμε πυρκαγιές που τα καταστρέφουν .
Αν προσθέσουμε ότι η διαμόρφωση αυτών των βιοτόπων είναι λοφάκια που φτάνουν και τα 500 μέτρα πάνω από την θάλασσα , χαράδρες και πλατώματα , αυτομάτως αναδεικνύεται και η δυσκολία αυτών των τόπων στο κυνήγι για ανθρώπους αλλά και για τους τετράποδους συν κυνηγούς μας.
Ειδικά οι νεαροί σκύλοι μας έχουν μπροστά τους ένα δύσκολο έργο ώστε να αποδείξουν ότι το “έχουν “ για να μπορέσουν να γίνουν κάποια στιγμή “κυνηγοί”.
Σ αυτό συμβάλλουν και οι συγκεκριμένοι βιότοποι θρύλοι για τις παλαιότερες εποχές , αλλά και το σήμερα παρ όλη την ασφυκτική πίεση που δέχονται από την οικιστική ανάπτυξη και όχι μόνο, καταφέρνουν να διατηρούν τον θρύλο τους και καμία φορά να τον ανανεώνουν εκπλήσσοντας μας ευχάριστα .

Όπως κάθε χρόνο λοιπόν , έτσι και φέτος ξεκίνησα κυνηγάω τα ορτυκάκια περίπου από τις πέντε του Σεπτέμβρη .
Προσωπικά λατρεύω αυτές τις περιοχές γι αυτό που μου προσφέρουν όταν βρίσκομαι εκεί.
Μυρωδιές καθαρές γεμάτες άρωμα θάλασσας που οι ήχοι των κυμάτων στο σκοτάδι σου υπενθυμίζουν την πολύ κοντινή παρουσία της , όταν δε ανατείλει ο ήλιος, είναι εκεί μπροστά σου γαλάζια , πλανεύτρα !
Πολλές φορές δεν με ενδιαφέρει να βρω πουλιά , αλλά να μπορώ να είμαι εκεί και να μπορώ να ζω αυτό το τοπίο που εκείνες τις στιγμές είμαι και εγώ κομμάτι του.

Πηγαίνω σχεδόν καθημερινά όταν μου το επιτρέπει η δουλειά μου άλλοτε με επιτυχίες και άλλοτε με αποτυχίες και οι δεύτερες είναι πολύ περισσότερες.
Τα κυνηγώ γιατί θεωρώ ότι στους συγκεκριμένους βιότοπους προετοιμάζουν και ετοιμάζουν εμένα και τα σκυλιά μου για το βασικό μου κυνήγι που είναι η πέρδικα και νομίζω ότι μέχρι τώρα δεν με έχουν διαψεύσει ποτέ σ αυτή την θεωρία μου.

Το ραντεβού με τον φίλο συν κυνηγό μου είχε κλειστεί από βραδύς , όταν λοιπόν κατά τις πέντε το πρωί βγαίνω για να ετοιμάσω το aμάξι και να φορτώσω τα σκυλιά, βλέπω ότι βρέχει αρκετά , περιμένω μισή ώρα αλλά η βροχή συνεχίζετε , μάλιστα κάποιες στιγμές δυναμώνει πολύ .
Απογοητεύομαι και στέλνω ένα ΠΜ στον συνκυνηγό μου να μην έρθει και ανεβαίνω στο σπίτι , δεν έχουν περάσει πέντε λεπτά και χτυπά το τηλέφωνο , είναι ο φίλος μου και μου λέει , είμαι κοντά στο σπίτι σου δεν πάμε , χωρίς δεύτερη σκέψη του λέω πάμε !
Αφήνει το αμάξι του και ξεκινάμε , στον δρόμο η συζήτηση είναι χαμηλών τόνων αφού και οι δύο σκεφτόμαστε ότι με αυτό τον καιρό δεν θα έχουν μπει νέα πουλιά οπότε θα κυνηγούσαμε τα ήδη υπάρχοντα που κράτησε ο καιρός να μην μπουν στην θάλασσα και αυτά αν υπάρχουν .
Φτάνωντας στο μέρος πάντa παρέα με την βροχή βλέπουμε ότι ήμαστe μόνοι μας , πράγμα πολύ δύσκολο για τους εδώ κυνηγότοπους , αλλά φαίνεται η βροχή κράτησε πολλούς συναδέλφους στα κρεβάτια τους.

Τα περασματιάρικα της βροχής Τα περασματιάρικα της βροχής Αφού ξημμέωσε καλά , εξ άλλου δεν υπήρχε καμία βιασύνη , διαλέξαμε τους συνκυνηγούς μας με τέσσερα πόδια και ξεκινήσαμε, , η βροχή είχε κόψει πολύ .
Στην αρχή απόλυτη νέκρα, μέχρι που μετά από λίγο περπάτημα βγήκαμε στο πρώτο πλάτωμα , εκεί άρχισε ένα από τα πιο όμορφα κυνήγια σε ορτύκι περασματιάρικο που έχω κάνει .

Πόντες, φέρμες μονές, διπλές , συναινέσεις σε πουλιά που δεν έβγαιναν να πετάξουν με τίποτε και αν κάποια έβγαιναν από την άλλη άκρη του σκίνου η του πουρναριού ,έτρεχαν γρήγορα να χωθούν στο επόμενο σκίνο η πουρνάρι και τα σκυλιά από πίσω σε πόντες φέρμες .
Τα σκυλιά έμπαιναν μέσα στο πυκνό πουρνάρι φέρμαραν στους τριάντα πόντους το ορτύκι και αυτό δεν πέταγε , αρκετές φορές μπήκα εγώ μέσα όλος και τότε έβγαιναν σαν μπεκάτσες απότομα και με πολύ χαμηλή πτήση , προσφέροντας δύσκολες τουφεκιές.
Κάποιες στιγμές που σταματούσε η βροχή άλλαζαν και συμπεριφορά , πρωτού πάω εγώ κοντά έτρεχαν με τα μικρά ποδαράκια τους μακριά στο καθαρό , αφήνοντας πίσω εμένα και τα σκυλιά που έκαναν ακινησία , μόλις τους έδινα την εντολή άρχιζαν οι πόντες φέρμες πάλι και αυτό μπορούσε να διαρκέσει και πενήντα μέτρα .
Όμορφο κυνήγι που μας “πώρωσε” όλους σκυλιά και ανθρώπους γεμίζοντας μας συγκινήσεις, το οποίο διήρκεσε πάνω από τρεις ώρες .

Ολα αυτά από τα μικρά θαυματουργά ορτυκάκια ένα θήραμα που πρέπει να προσέξουμε πολύ γιατί οι πληθυσμοί τους υποφέρουν από την ίδια την φύση του ορτυκιού , η οποία το σπρώχνει να πάει προς το κάλεσμα του θανάτου που προκαλεί μία ανθρώπινη συσκευή και κάποιοι συλλέκτες κρέατος που θέλουν να ονομάζονται “κυνηγοί “ .
Τα ορτύκια δεν έχουν πρόβλημα ακόμη αλλά αν δεν προσέξουμε στο μέλλον θα έχουν και αφού αυτά δεν μπορούν δυστυχώς να αλλάξουν την φύση τους , θα πρέπει να αλλάξουμε την δικά μας με κάθε τρόπο .

Άφησα τελευταίο την συμπεριφορά αυτών των ορτυκιών της βροχής.
Hταν πουλιά ξεκούραστα που είχαν κοπεί εκεί λόγιο καιρού τουλάχιστον δύο ημέρες και τα περισσότερα είχαν ήδη συναντήσεις τις προηγούμενες ημέρες με κυνηγούς και σκύλους
Η συμπεριφορά τους κατά την διάρκεια της βροχής ήταν αυτή που έπρεπε και τους έχει διδάξει η μαμά φύση για να τα διαφυλάξει από τους κινδύνους και την ίδια την βροχή , δηλαδή να μην θέλουν να πετάξουν με τίποτε χωμένα μέσα στο πυκνό όπως περιέγραψα πιό πάνω ,ενώ κατά την διάρκεια που δεν έβρεχε ήταν αντίθετη , σχεδόν καθαρή συμπεριφορά πέρδικας , γρήγορη διαφυγή με μεγάλη διάρκειας τρέξιμο από σκίνο σε σκίνο και ξαφνικό χαμηλό πέταγμα μεγάλης απόστασης .


Ενα όμορφο κυνήγι λοιπόν που θα μου μείνει χαραγμένο στο μυαλό από ένα σπουδαίο θήραμα σαν αυτά τα ορτύκια της βροχής..

ΕΠΑΝΩ-UP

© Giorgio Peppas