Δεν θα ξεχάσει ποτέ την πρώτη φορά που είδε γυπαετό, πριν από πολλά χρόνια στο Ζεμενό. ΄Η τις χιλιάδες κοκκινόχηνες στον Νέστο. Για τον Νίκο Πέτρου η παρατήρηση και φωτογράφιση της χλωρίδας και της πανίδας στην Ελλάδα, η επαφή με τη Φύση γενικότερα, είναι το οξυγόνο του, σχέση ζωής. Από την πρώτη αφελή προσέγγιση στα μέσα της δεκαετίας του ’70 μέχρι τις εξαιρετικές δουλειές των τελευταίων χρόνων.
Αύριο βράδυ (7.30 μ. μ.) στο Εθνικό Ιδρυμα Ερευνών, ο οδοντίατρος, συγγραφέας, φωτογράφος και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, Νίκος Πέτρου, θα παρουσιάσει το καινούργιο του βιβλίο με τίτλο «Ελλάδα, η χώρα της ποικιλότητας», που κατά κάποιο τρόπο αποτελεί μια σύνοψη της δουλειάς του μέχρι σήμερα.
Ο Νίκος Πέτρου τοποθετείται από μόνος του στην κατηγορία «παλαβοί με τη Φύση». «Αν και παιδί της πόλης, επιδίωκα πάντα επαφή με τη Φύση. Το μικρόβιο -αρχικά με τα πουλιά- το κόλλησα από κάποιους θείους μου κυνηγούς που με είχαν πάρει μαζί τους μια δυο φορές, αλλά και από ένα βιβλίο ζωγραφικής πουλιών που είχε πέσει στα χέρια μου. Μετά, όταν έκανα τη μετεκπαίδευσή μου στην Αμερική είχα βρει και κάποιους άλλους τρελούς birdwatchers και όποτε είχα ελεύθερο χρόνο έκανα εξορμήσεις μαζί τους».
Τι οδηγεί έναν άνθρωπο να πεζοπορεί με τις ώρες φορτωμένος σακίδια με φωτογραφικές μηχανές και τριπόδια; Να κρύβεται ολόκληρες νύχτες σε κρυψώνες περιμένοντας υπομονετικά τη στιγμή που θα φανεί το πολυπόθητο «μοντέλο», να ψάχνει επί τρία χρόνια ένα σπάνιο είδος ορχιδέας στη Ροδόπη;
«Δεν είναι εύκολο να καταλάβει κάποιος, αν δεν έχει το μικρόβιο. Νομίζω, όμως, ότι είναι αυτή η αίσθηση της ελευθερίας. Το να βρίσκομαι μόνος μου σε μια βουνοκορφή. Μπορεί να δω ένα λουλουδάκι σε μια πέτρα και να κάθομαι να το κοιτάζω επί μια ώρα ξεχνώντας όλα μου τα προβλήματα. Σχεδόν όλες μου οι αποδράσεις σχετίζονται με αυτό. Υπάρχουν χρονιές που μπορεί να λείψω συνολικά τέσσερις μήνες. Και, ευτυχώς, η γυναίκα μου έχει το ίδιο πάθος!»
Η συζήτηση με έναν άνθρωπο που φωτογραφίζει την ελληνική Φύση και άγρια ζωή, ταξιδεύοντας αδιάκοπα από το 1987 ακόμα και στις πιο απόμερες γωνιές της χώρας μας, δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει το ερώτημα: Τι έχει αλλάξει; «Σχεδόν τα πάντα», απαντά. «Προς το χειρότερο φυσικά και ο λόγος είναι ο ανθρώπινος παράγοντας. Η συνειδητοποίηση της αλλαγής είναι αργή διαδικασία. Είναι σαν να σου λέει κάποιος που έχει να σε δει χρόνια, “γέρασες’’. Στη Δαδιά πήγαινα συνέχεια από το 1987 μέχρι το 1994. Ξαναπήγα πρόσφατα και ήταν σαν να πήγα κάπου αλλού. Θυμάμαι συγκεκριμένα σημεία όπου σε κάθε θάμνο υπήρχε και μια φωλιά από κεφαλάδες. Τώρα με δυσκολία βρίσκεις μια - δυο φωλιές».
Υπάρχει οικολογική συνείδηση στην Ελλάδα; «Θα έλεγα όχι. Και αυτό αποδεικνύεται με τον πιο απλό τρόπο. Στα περισσότερα χωριά τα ρέματα είναι γεμάτα σκουπίδια. Εχουμε τη λογική ότι όλα είναι δικά μας και τα κάνουμε ό, τι θέλουμε. Οχι μόνο δεν υπάρχει νομοθετικό πλαίσιο ελέγχου, αλλά ούτε και η αίσθηση προσωπικής ευθύνης.
Κάτι αλλάζει, αλλά είναι τόσο αργή αυτή η αλλαγή που δεν έχει χειροπιαστό αποτέλεσμα. Πάρτε για παράδειγμα την ιστορία με την Πάρνηθα. Κατέβηκε τόσος κόσμος, οργισμένος και αγανακτισμένος, χωρίς οργάνωση χωρίς πολιτική ή κομματική καθοδήγηση, αυθόρμητα, και μετά τι έγινε; Τίποτα. Τελείωσε εκεί.
Οι οικολόγοι
Από την άλλη πλευρά, όμως, και οι οικολογικές οργανώσεις στην Ελλάδα δεν έχουν καταφέρει να κερδίσουν τον κόσμο. Αυτό έχει να κάνει κυρίως με δύο λόγους: πρώτον, δεν έχουν την οικονομική επιφάνεια να προβληθούν και, δεύτερον, ο τρόπος προσέγγισής τους είναι επιστημονικός και σχεδόν καθόλου ελκυστικός. Επίσης, συχνά είναι απόλυτος. Δεν μπορεί να υπάρχει απόλυτο όχι.
Ζούμε σε μια κοινωνία που πρέπει να συνδυαστούν πολλά πράγματα. Απλώς, όταν έχεις απέναντί σου ένα κράτος που δεν δίνει καμία σημασία τότε κι εσύ πηγαίνεις στο απόλυτο όχι. Λυπάμαι πάρα πολύ, αλλά στην Ελλάδα είναι εξαιρετικά δύσκολο να περάσουν περιβαλοντικές θέσεις, άσχετα με τη ρητορική περί πράσινου. Το πράσινο μάλλον έχει να κάνει με το χρώμα που βάφουν τα έργα».
Το πλούσιο έργο του
Ο Νίκος Πέτρου, οδοντίατρος προσθετολόγος, συγγραφέας, φωτογράφος της άγριας ζωής και πρόεδρος σήμερα της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, είναι δημιουργός πολλών εκδόσεων για την ελληνική Φύση. Ενδεικτικά αναφέρουμε τα λευκώματα «Εικόνες από τη Δαδιά» (1994), «Καθρεφτίσματα στην Κερκίνη» (1996), «Μήλος. Γεωλογική ιστορία» (2000), «Αχελώος» (2001), τα πρόσφατα «Χρώματα του νερού» (2008) και «Χρώματα του δάσους - Ροδόπη» (2009) με τη συνεργασία του φωτογράφου Φύσης Κώστα Βιδάκη, όπως και τον οδηγό πεδίου «Ορχιδέες της Ελλάδας» (2009). Τα βιβλία του έχουν προταθεί από το Ελληνικό Κέντρο Βιβλίου ανάμεσα στα σημαντικότερα βιβλία για την ελληνική Φύση.
Τα έσοδα από το βιβλίο «Ελλάδα, η χώρα της ποικιλότητας», θα διατεθούν εξ ολοκλήρου στην Ελληνική Εταιρεία Προστασίας της Φύσης.
Σανέλ και... χαμαιλέοντες
«Το χρώμα δείχνει τη διάθεση» έλεγε η Κοκό Σανέλ, που πίστευε ότι οι καθημερινές ενδυματολογικές επιλογές των κυριών χρωματικά καθοδηγούνται, ασυνείδητα, από τα συναισθήματά τους. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και με τους χαμαιλέοντες, υποστηρίζει ο Νίκος Πέτρου, ο οποίος παρουσιάζει με λεπτό χιούμορ επί μέρους θέματα που ξαφνιάζουν ευχάριστα.
Η απάτη, λέει, δεν είναι ανθρώπινη εφεύρεση. Υπάρχουν πολλά άλλα είδη που έχουν αναγάγει την εξαπάτηση σε επιστήμη, μάς εξηγεί ο συγγραφέας στο κεφάλαιο «Απάτη κατά συρροή», με θέμα τους μηχανισμούς που ανέπτυξαν τα φυτά για να προσελκύουν τους επικονιαστές τους.
Στο βιβλίο του ο Νίκος Πέτρου κάνει μια αποτίμηση των προβλημάτων της παγκόσμιας βιοποικιλότητας, αναλύει τις ιδιαιτερότητες που δημιούργησαν και συντηρούν το μοναδικό μωσαϊκό των οικότοπων της χώρας μας, παρουσιάζει τα σπάνια και απειλούμενα είδη και καταγράφει τους κινδύνους που προκαλούν κατάρρευση πληθυσμών και καταστροφή ενδιαιτημάτων.
Είναι ένα βιβλίο αναφοράς για την ελληνική βιοποικιλότητα, πολυσέλιδο (372 σελίδες και μεγάλων διαστάσεων), που παρουσιάζει συνολικά την ελληνική χλωρίδα και πανίδα, με ό, τι νεότερο έχει παραδώσει η επιστημονική έρευνα. Τα κείμενα συνοδεύουν εξακόσιες δέκα φωτογραφίες του ίδιου που, δικαίως, συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερους φωτογράφους άγριας ζωής στη χώρα μας.
Initial
Back
