Oρτύκια σαν πέσανε πολλά
στον ουρανό χιλιαδες τα τρυγόνια
κι αν πέτυχε της πέρδικας η χρονιά
την ανθρωπιά σου δείξε και
αχόρταγα στα έρημα μη χυθείς
μη γίνεις αιμοβόρος μακελάρης
Τον πλούσιο τον κόσμο να χαρείς
κι ότι σου λέει η φρόνιση να πάρεις.
Παράτα τα ρεκόρ ξωντωμού
τιμή είναι η αθληση κι ευγένεια .
Και πές του όπλου σου να έχη στόχαση και περιφάνεια .
Μονάχα έτσι θα δούμε προκοπή και πλούτο ,
κι μιζέρια θα φιμώσει
Άγγελος Ποιμενίδης
Θεώρησα ότι έπρεπε να ξεκινήσω με αυτό το ποίημα του Α Ποιμενίδη ( ΠΑΝ-ΘHΡΑΣ) ενός πραγματικού κυνηγού και στοχαστή της αλήθειας και οραματιστή του μέλλοντος σε εποχές πλούσιες θηρευτικά .
Επανέρχομαι λοιπόν στην καινούργια μόδα της εποχής μας που απευθύνεται στους εύπορους πολίτες της Ευρώπης και τώρα και της χώρας μας και αυτό είναι ο κυνηγετικός τουρισμός.
Πολλοί Έλληνες κυνηγοί θα ξεκινήσουν την φετινή περίοδο άλλοι σε χώρες κοντινές βαλκανικές και άλλοι σε μακρινές μιας και η περίοδος εκεί ξεκινά αρκετά νωρίτερα για την νέα σαιζόν .
Ξεκαθαρίζω δεν είμαι αντίθετος σε αυτά τα ταξίδια , πολλοί από εμάς μπορούμε να πάμε έχουμε όμως στο μυαλό μας κάτι άλλο μία άλλη μορφής κυνήγι και αν πήγα κάπου πήγα μέσω φίλων ντόπιων κατόπιν προσκλήσεως και πάντα σεβάστηκα το ότι είμαι άνθρωπος πρώτα και δεύτερον Έλληνας φιλοξενούμενος κυνηγός ,σκεπτόμενος και βέβαια τα εδώ προβλήματα που αντιμετωπίζω σαν κυνηγός !
Καλή επιτυχία λοιπόν στους συναδέλφους που ψάχνουν τον επί πληρωμή κυνηγετικό παράδεισο και τα όποια κυνηγετικά όνειρα τους εύχομαι να πραγματοποιηθούν !
Αρκεί να θυμόμαστε όλοι τα εδώ προβλήματα, τι σημαίνει κευνηγετική διαχείριση και το γιατί της ανάγκης αυτής της επί πληρωμής έστω ολιγοήμερης κυνηγετικής μετανάστευσης και βασικά ότι το μεταναστευτικό θήραμα δεν ανήκει σε κανένα και σε καμία χώρα μόνο στην φύση και στα αρχέγονα καλέσματα αυτής που τα οδηγούν από χώρα σε χώρα για να κάνουν τους κύκλους της αξιοθαύμαστης ζωής τους.
Έτσι λοιπόν θλίβομαι όταν διαβάζω άρθρα και βλέπω φωτογραφίες με κρεμάστες εκατοντάδων πουλιών από όποια χώρα και να προέρχονται, ανεξαιρέτως των εκεί συνθηκών που επιτρέπουν αυτό η και τον εποχιακό πλούτο σε θηράματα κυρίως μεταναστευτικά .
Δεν ανέχομαι λοιπόν να ακούω για κυνηγετικό 3-4 ήμερο που ρίχτηκαν 1600- 1900 ανά άτομο φυσίγγια και ο καλός – τυχερός σκοπευτής της ομάδας έκανε 600- 700 τρυγόνια τα οποία τρυγόνια της ομάδας ήθελαν φορτηγό για να μεταφερθούν , αλλά λίγα από αυτά μπήκαν στην πατρίδα μας και τα υπόλοιπα δόθηκαν στους ντόπιους !!! !!!!!
Τα έχω ξαναπεί θα το ξαναπώ δεν αισθάνομαι Δον Κιχώτης αλλά κύριοι αν θέλετε να βγάλετε το όποιο μένος σας πηγαίνετε στο σκοπευτήριο στα δισκάκια όχι σε έμψυχους οργανισμούς !
Αυτό κύριοι επιτρέψτε μου δεν λέγετε κυνήγι ειδικά με τις συνθήκες που γίνετε , καρεκλάκια , 5-10 άτομα να σας μαζεύουν τα χτυπημένα και τραυματισμένα με το χωριό να κάθετε δίπλα για να δείξετε τις όποιες σκοπευτικές ικανότητες σας με τον καφέ σας και τα ενδιάμεσα λάντς στον ίσκιο η στα ξενοδοχεία πολυτελείας για να συνεχίσετε το απόγευμα !
Κυνήγι με έμαθε ο πατέρας μου και άνθρωποι όπως ο Α Ποιμενίδης ότι σημαίνει κάτι διαφορετικό όχι αυτό το ολοκαύτωμα !
Με έμαθε να παρακολουθώ ένα κοπαδάκι με τρυγόνια να βλέπω που παίζουν , τις διαδρομές τους και αν όλα πάνε καλά καιρού θέλοντας να κατορθώσω να βάλω μερικά στο χέρι τότε ναι αισθάνομαι κυνηγός !
Λοιπόν μετά μην προσπαθείτε να περάσετε μηνύματα κλπ στους απλούς κυνηγούς και γιατί μαζεύονται 50 σε ένα χωράφι ηλιόσπορο και ζήτημα αν χτύπησαν 5-6 από αυτούς από 3-6 τρυγονάκια και δημιουργούν προστριβές μεταξύ τους κλπ κλπ νομίζω είναι υποκρισία !
Κύριοι το παράδειγμα που δίνεται εσείς είναι πολύ χειρότερο γιατί είστε γνώστες και οι περισσότεροι μορφωμένοι !
Και το τελευταίο αν δεν μπορείτε να χαλιναγωγηθείτε κρατήστε το για τον εαυτό σας.
Εμείς δεν φταίμε σε τίποτε να υποστόμεθα κατόπιν τις δίκαιες επιθέσεις των όποιων οικολογικών οργανώσεων .
Πώς να υπερασπιστώ το κυνήγι και το ότι είμαι κυνηγός , πώς να προστατεύσω ένα όνειρο !
Λυπάμαι πολύ .
YΣ
Πρόπερσι είχε γίνει πάλι μία παρόμοια συζήτηση θα την βρείτε εδώ !
Κυνήγια στις Βαλκανικές χώρες
Γ Πέππας
Διαμαρτυρία προς το ένθετο Έθνος-Κυνήγι
Αγαπητέ κύριε Στριλάκο,
Κάθε Έλληνας κυνηγός θα ήταν τουλάχιστον αγνώμων, αν, σε κάθε ευκαιρία, δεν αναγνώριζε την μεγάλη και αδιαμφισβήτητη προσφορά του Έθνους-Κυνήγι στα κυνηγετικά δρώμενα της Χώρας μας. Επιτρέψτε μας λοιπόν, στα πλαίσια της ευκαιρίας αυτής της επικοινωνίας μας, να προσθέσουμε και τη δική μας φωνή αναγνώρισης και συμπαράστασης, στις υπόλοιπες τέτοιες φωνές που ήμαστε βέβαιοι ότι ακούτε συνέχεια. Στα πλαίσια της οικειότητας, που μας έχει συνηθίσει το Έθνος-Κυνήγι, αλλά και της πολύ καλής συνεργασίας μας από την ίδρυση του Ωρίωνα, αποφασίσαμε, μετά και από τις διαμαρτυρίες των μελών μας, να σας γράψουμε κάποιες σκέψεις μας.
Με μεγάλη μας έκπληξη διαβάσαμε στο τελευταίο, υπΆ αριθμό 218-13/7/2005, φύλλο σας, το άρθρο του κυρίου Χαρβαλιά για το τετραήμερο "κυνήγι" του ίδιου και της παρέας του, στο Μαρόκο. Φυσικά, γνωρίζουμε ότι οι απόψεις του αρθρογράφου δεν είναι απαραίτητα αποδεκτές και από το έντυπο στο οποίο δημοσιεύονται, αλλά το γεγονός ότι το περιοδικό σας μπορεί (δυνητικά) να διαβαστεί από κάθε Έλληνα πολίτη, ο οποίος μπορεί να είναι κυνηγός, ή μπορεί να είναι εχθρικά διακείμενος στο κυνήγι ή απλά να προσπαθεί να αποκτήσει άποψη για το τι είναι «κυνήγι», θεωρούμε ότι σας επιφορτίζει με ιδιαίτερες υποχρεώσεις σε ό,τι αφορά την επιλογή της ύλης σας.
Αρχικά, σκεφτήκαμε να σας επισημάνουμε ένα τεράστιο θέμα αισθητικής και κυνηγετικής ηθικής που δημιουργείται, τόσο με τους αριθμούς των τρυγονιών που αναφέρονται, υπονοούνται και φωτογραφίζονται στο άρθρο, όσο και στη μετέπειτα συμπεριφορά των «κυνηγών» προς τα θηράματά τους. Κατά την άποψη μας, κύριε Στριλάκο, είναι απαράδεκτο να συμμετέχει οποιοσδήποτε κυνηγός του 21ου αιώνα, σε τέτοιου μεγέθους εκατόμβη, άσχετα με το συνολικό πληθυσμό των θηραμάτων. Είτε πρόκειται για θηράματα της πατρίδας μας, είτε όχι. Από τη στιγμή όμως που δεν διαπράχθηκε κάποια παρανομία, αυτό είναι ένα θέμα που άπτεται της αισθητικής και της κυνηγετικής ηθικής του καθενός κυνηγού, όπως είπαμε και πιο πάνω και επομένως δεν αποτελεί επιχείρημα μας. Αυτό όμως που αποτελεί επιχείρημα μας, είναι οι εντυπώσεις που δημιουργούνται αβίαστα στους εχθρικά διακείμενους προς στο κυνήγι και σε αυτούς που προσπαθούν να σχηματίσουν άποψη για το κυνήγι. Σκεφτήκατε άραγε, δημοσιεύοντας αυτό το άρθρο, τι μπορούμε να απαντήσουμε σε μια αντιπαράθεση με αντικυνηγούς, όταν θα μας παρουσιάσουν το άρθρο σας και θα μας πουν: «ορίστε, να ποιοι είστε»; Αυτό, πάντως, που είναι τουλάχιστον εξοργιστικό, είναι το γεγονός ότι «κυνηγοί» που ενώ πλήρωσαν 3.000 ευρώ (πάνω από ένα εκατομμύριο δρχ.!!!) για ένα τετραήμερο κυνήγι, παράτησαν κυριολεκτικά, σε περαιτέρω οικονομική εκμετάλλευση τα θηράματα τους, γιατί δεν είχαν ούτε το ελάχιστο ίχνος κυνηγετικής ηθικής και ευαισθησίας, ώστε να πληρώσουν το απαιτούμενο υπέρβαρο και, τουλάχιστον, να πάρουν μαζί τους τα θηράματα που αποκόμισαν, σαν ένα ελάχιστο δείγμα σεβασμού. Δηλαδή σκοτώνουμε όσα περισσότερα μπορούμε, άσχετα αν δεν μπορούμε καν να τα κουβαλήσουμε. Και αυτή η άποψη πέρασε μέσα από τις σελίδες σας, σε κάθε νέο συνάδελφο που ξεκινάει τώρα να ανακαλύπτει το κυνήγι. Δεν ξέρουμε, βέβαια, αν η συγκεκριμένη άποψη βρίσκει σύμφωνο και το Έθνος-Κυνήγι.
Πέρα όμως από τα παραπάνω, κύριε Στριλάκο, θεωρούμε ότι το συγκεκριμένο άρθρο «περνάει» εξαιρετικά απαράδεκτα μηνύματα, τόσο σε παλαιότερους συνάδελφους, όσο και στους νεότερους. Ειδικά σε αυτούς, που αποτελούν και το «κυνηγετικό μέλλον» μας.
Μας γράφει ο κύριος Χαρβαλιάς ότι «το κυνήγι του τρυγονιού σβήνει στη χώρα μας» και ότι «για να το απολαύσει κανείς πρέπει να μεταναστεύσει». Βέβαια, θα μας πείτε, προσωπική του άποψη είναι και μπορεί να πει ό,τι θέλει. Όχι όμως μέσα από το Έθνος-Κυνήγι! Ας την εκφράσει ιδιωτικά την άποψη του, στη παρέα του. Αυτά που γράφει όμως είναι και αντικειμενικά απαράδεκτα και ανακριβή. Υπάρχουν μικροί επαρχιακοί κυνηγετικοί σύλλογοι, που με πενιχρά οικονομικά μέσα αλλά με πολύ μεράκι και αγάπη για το θήραμα τα τρυγόνια, φυτεύουν λίγους ηλιόσπορους στη περιοχή τους και επιτυγχάνουν θεαματικά αποτελέσματα. Με ποιο δικαίωμα, ο κύριος Χαρβαλιάς, ακυρώνει όλες αυτές τις προσπάθειες και προσδοκίες, εκφράζοντας την άποψη του; Σκεφτήκατε άραγε ότι τα Διοικητικά Συμβούλια αυτών των συλλόγων, θα ζητήσουν τη συμπαράσταση και τη προσωπική συμμετοχή των κυνηγών τους, για να εξασφαλίσουν την όποια επιτυχία στις πρωτοβουλίες τους; Αν το τρυγόνι, κατά τον αρθρογράφο σας, είναι τελειωμένη υπόθεση, γιατί να υποστηρίξουν οι κυνηγοί τέτοιου είδους πρωτοβουλίες; Και μάλιστα μας προτρέπει να μεταναστεύσουμε!!!! Αυτή τη λύση βλέπει ο κύριος Χαρβαλιάς!!! Δηλαδή να γίνει και εδώ όπως στην Ιταλία όπου οι κυνηγοί σκότωσαν όλα τα θηράματα και πλέον, όσοι απέμειναν, ξενιτεύονται για να κυνηγήσουν;
Ε, λοιπόν όχι, κύριε Στριλάκο! Αυτές οι λύσεις, είναι λύσεις σκοταδισμού, λύσεις κυνηγετικού μεσαιωνισμού και εξυπηρετούν άλλα συμφέροντα, ειδικά όταν στο τέλος του άρθρου δημοσιεύεται και το όνομα και με το κινητό τηλέφωνο του διοργανωτή τέτοιων ταξιδιών! Η λύση για τα τρυγόνια, όπως και για οποιοδήποτε άλλο θήραμα, είναι γνωστή σε ολόκληρη την υφήλιο, δοκιμασμένη σε πολλές προηγμένες θηραματικά χώρες, δοκιμασμένη και στην Ελλάδα μας, με εκπληκτικά αποτελέσματα σε άγρια θηράματα και λέγεται «βελτίωση ενδιαιτήματος»! Είμαστε βέβαιοι ότι αυτή τη λύση που προτείνουμε την γνωρίζει και ο ίδιος, αλλά αντί να την προτείνει και να τον χειροκροτήσουμε, προτίμησε να γράψει το όνομα και το τηλέφωνο του διοργανωτή!! Μα..., αν είναι δυνατόν..!!, σε ποιους νομίζει ότι απευθύνεται ο αρθρογράφος σας; Επιτρέψτε μας, λοιπόν, να σας παρακαλέσουμε να σταματήσει αυτή η προσβολή της νοημοσύνης μας.
Μιλάμε για επιμόρφωση των κυνηγών, ιδιαίτερα των νέων, για σωστή νοοτροπία, για «λεβέντικο» κυνήγι! Ότι δεν έχει καμία σημασία το «πόσα», αλλά το «πως»! Λέμε ότι δεν έχει αξία τόσο η καταβολή του θηράματος, όσο η αναζήτηση του, να βρούμε παρατηρώντας την κούρνια του, τη βοσκή του, να μάθουμε τις συνήθειες και τα δρομολόγιά του, να μάθουμε να ερμηνεύουμε τη συμπεριφορά του και τόσα άλλα! Που δεν θα μας βοηθήσουν μόνο στο κυνήγι του, αλλά κυρίως στη διαχείριση του. Και προσπαθούμε να διαδώσουμε όλες αυτές τις ιδέες μας, τη νοοτροπία μας, τη «φιλοσοφία» μας -επιτρέψτε μας τη λέξη- και, κυρίως, να τα μεταλαμπαδεύσουμε σαν παράδοση στους νέους συνάδελφους.. Να γίνουμε, πραγματικά, λεβέντες κυνηγοί!
Που είναι άραγε ο λεβέντης κυνηγός μέσα σε αυτό το άρθρο; Μήπως είναι αυτός που χρειάζεται οδηγό για να τον πάει στον κυνηγότοπο; Μήπως είναι αυτός που δεν μπορεί να βρει μόνος του το κατάλληλο καρτέρι και πρέπει να τον. «τοποθετήσει» κάποιος άλλος; Που θα του έχει ετοιμάσει κιόλας τη φυλάχτρα, μην. κουραστεί με τη κατασκευή της; Μήπως είναι αυτός που χρειάζεται να τον ειδοποιούν όταν εμφανίζεται το θήραμα στον ορίζοντα; Και να τον χειροκροτεί (!!!) μια. εξέδρα (!!!) -φιλάθλων, ίσως;- για τις επιτυχημένες τουφεκιές του; Μήπως είναι αυτός που του μαζεύουν το χτυπημένο θήραμα και του κουβαλάνε το όπλο; Αυτό είναι το κυνήγι λοιπόν; Η απλή πίεση της σκανδάλης; Γιατί, όπως φαίνεται στο άρθρο, ο κύριος Χαρβαλιάς και η παρέα του δεν ασχολήθηκε με κάτι άλλο. Απλώς..., πίεζε την σκανδάλη! Ειλικρινά λυπούμαστε, αλλά αυτή η περιγραφή δεν ταιριάζει σε έναν κυνηγό, αλλά σε έναν. εκτελεστή τρυγονιών. Εμείς οι Έλληνες έχουμε τη φήμη ότι φεύγοντας από τη πατρίδα, διαπρέπουμε σε ό,τι και αν κάνουμε, με ό,τι και αν ασχοληθούμε. Πως καταφέραμε να χάσουμε αυτήν τη λεβεντιά μας στο Μαρόκο; Τι απέγινε ο περήφανος, λεβέντης, Έλληνας κυνηγός; Που η παράδοση μας τον θέλει αναγνωρίσιμο και πρωταγωνιστή την τοπική του κοινωνία;
Τελικά, ξέρετε τι μας έβαλε σε σκέψεις κύριε Στριλάκο, και αποφασίσαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας; Αν χαθεί ο σεβασμός μας προς το θήραμα και το ευτελίσουμε σε αυτό το επίπεδο, μιας απλής οικονομικής συναλλαγής, αν ακυρώνουμε τις όποιες προσπάθειες, προβάλλοντας ταυτόχρονα τηλέφωνα διοργανωτών, αν χαθεί η λεβεντιά από το κυνήγι και χρειαζόμαστε οδηγούς, βαστάζους και.. ακροατήριο για να «κυνηγήσουμε», τότε δεν χρειάζεται να πάει κανείς στο Μαρόκο για κυνήγι. Όλα αυτά μπορούν πολύ εύκολα να οργανωθούν και στην Ελλάδα μας. Αρκεί μια ρεζέρβα! Ξέρετε.., τελευταία είχαμε ακούσει ότι στο αρμόδιο υπουργείο εκκρεμούν τριακόσιες αιτήσεις για δημιουργία ρεζερβών, άραγε να είναι αλήθεια;
Εμείς στον Ωρίωνα πιστεύουμε και στηρίζουμε το Ελεύθερο Παραδοσιακό Κυνήγι. Το κυνήγι που υπόκειται σε γραπτούς και άγραφους νόμους, όχι το ανεξέλεγκτο και ασύδοτο κυνήγι. Πιστεύουμε στην αειφορία και την ανταποδοτικότητα προς τη φύση. Προτιμούμε να ψάχνουμε πολλές ώρες στην ελληνική ύπαιθρο για να καρπωθούμε λεβέντικα 3-4-5-6 τρυγόνια, παρά να σκοτώσουμε 100 τρυγόνια σε μια μέρα κάνοντας απλά σκοποβολή από το καρτέρι όπου μας έστησαν κάποιοι «διοργανωτές». Πιστεύουμε και ελπίζουμε ότι και το Εθνος-Κυνήγι είναι αρωγός στην συνολική προσπάθεια για Ελεύθερο Παραδοσιακό Κυνήγι και δεν προωθεί την ρεζερβοποίηση και την μετανάστευση σε κυνηγετικούς παραδείσους. Πιστεύουμε ότι η δημοσίευση του συγκεκριμένου ρεπορτάζ ήταν απλά μια ατυχής στιγμή για το αγαπητό μας Εθνος-Κυνήγι.
Ω Ρ Ι Ω Ν
Η απάντηση του ΕΘΝΟΣ ΚΥΝΗΓΙ στον Ωρίωνα
Initial
Back
