Welcome in Greece Welcome in Greece

 


Alectoris graeca graeca


Alectoris graeca saxatilis


Alectoris graeca whitakeri

Alectoris graeca

Ονομάζεται και μεγάλη πέρδικα η κουτορνίθι. Έχει μήκος περίπου 35 εκατοστών , το χρώμα του φτερώματος είναι στο πάνω μέρος είναι γκρίζο - Θαλασσί με μοβ αποχρώσεις στο πάνω μέρος της ράχης. Ο αυχένας είναι γκρίζος - μοβ . Οι ώμοι είναι καστανοί με το κεντρικό μέρος των φτερών σταχτί-μπλε. Ο οισοφάγος είναι άσπρος , με μία λουρίδα γύρω-γύρω μαύρη, ξεκινώντας από το μέτωπο και τα ινία , περνά από τα μάτια και πλαταίνει στα πλάγια του λαιμού και μπροστά.. Τα αυτιά είναι καστανού χρώματος . Το στήθος είναι γκρίζο χωρίς κηλίδες. Το υπογάστριο είναι αχνό κιτρινέρυθρο. Το φτέρωμα στα πλευρά έχει το χρώμα του μαυροπίνακα , στο τέλος τα φτερά έχουν άκρη καστανή. Τα πόδια από , το ράμφος και ο λεπτός κύκλος γύρω από τα μάτια είναι ζωηρού κόκκινου χρώματος. O πληθυσμός της είναι περίπου 18000 - 30000 ζευγάρια. Ο πληθυσμός παρουσιάζει μία μείωση σε όλο το εύρος της εξαπλωσής της για πολλούς λόγους με βασικότερο αυτό της καταστροφής των βιοτόπων της. Ζει στην Ιταλία στα Απέννινα όρη και την Σικελία, την Ανατολική Γερμανία και Αυστρία και σε μία μικρή περιοχή της Γαλλίας. Προτιμά τις πετρώδεις και βραχώδεις περιοχές που βρίσκονται σε υψόμετρο και είναι σχετικά δύσβατες, εκτός από τη Σικελία. Είναι ένα έξυπνο πουλί που δείχνει άγριο πείσμα σε ελεύθερη κατάσταση. Μπορεί να μετακινείται γρήγορα τρέχοντας ακόμα και στο πιο δύσβατο μέρος . Η πτήση του είναι γρήγορη , σιωπηλή και τέτοια που του επιτρέπει να αποφεύγει και την πιο δύσκολη τουφεκιά. Έχει άριστη ακοή και πολύ αναπτυγμένη όραση , βλέπει μακριά και καλά. Στην Ιταλία η περίοδος θήρας είναι από 1/10 έως 15/2. Στην Αυστρία απαγορεύεται , στην Γαλλία είναι υπό περιορισμό , διότι υπάρχει σε μία μόνη περιοχή των Αλπεων και θηρεύεται ανάλογα με τον πληθυσμό της . Στα μέρη που κυνηγιέται λίγο , αφήνει τον άνθρωπο να πλησιάσει , μετά όμως από μερικές φορές είναι σχεδόν αδύνατον να συμβεί αυτό. Το κυνήγι της , είναι παρόμοιο με της δικιά μας πετροπέρδικας.

Η Alectoris Gr Saxatilis (Appenina) - Alectoris GR orlandoi ζεi στην οροσειρά των Απεννίνων στην κεντρική Ιταλία, Αυστρία , Γερμανία και Γαλλία , είναι ένα υποείδος , με πολύ μικρές χρωματικές διαφορές στο κεφάλι .
Alectoris Gr whitakeri ζεi μόνο στα ορεινά της Σικελίας , είναι ένα υποείδος , με μικρές χρωματικές διαφορές στο κεφάλι. Eπίσης ζει και σε χαμηλότερα μέρη .Έχει διαφοροποιηθεί χάριν της απομόνωσης που υπέστει στο νησί της Σικελίας




Alectoris chukar

Είναι το είδος Πέρδικας που συναντάμε στα νησιά του Αιγαίου την Κρήτη και στην Ανατολική Θράκη .Απαντάται ακόμη και σε άλλες περιοχές της χώρας όπου εισάγεται τεχνικά. Επίσης συναντάμε υποείδη της , στην Κύπρο , στην Τουρκία , στην κεντρική Ασία , μέχρι την Ανατολική Ρωσία και Μογγολία . Τη συναντάμε σε ξερές περιοχές , πετρώδεις πλαγιές βουνών ενώ φωλιάζει μέσα στα βράχια. Η φωλιά παραγεμισμένη με ξερόχορτα , είναι προσανατολισμένη νότια. Γεννάει συνήθως δύο φορές τον χρόνο , από 8-11 αβγά που κλωσάει επί 22-24 μέρες. Τα μικρά μπορούν να πραγματοποιούν σύντομες πτήσεις από την ηλικία των 10 μόλις ημερών. Πετούν πολύ καλά σε 3 εβδομάδες και θα μείνουν όλα μαζί ως τον επόμενο χειμώνα . Φτάνουν σε σεξουαλική ωριμότητα στην ηλικία του ενός χρόνου και τα δύο φύλλα. Η περίοδος της αναπαραγωγής αρχίζει τον Φεβρουάριο-Μάρτιο και τα πουλιά σχηματίζουν ζευγάρια. Οι ερωτικές επιδείξεις μπορεί να επεκταθούν μέχρι τον Ιούνη. Τρέφεται με σπόρους , φυτά και έντομα. Μετά την ωοτοκία τα αρσενικά που έχουν χάσει την πολεμοχαρή διάθεση τους , συγκεντρώνονται σε ομάδες , 4-5 μαζί. Στην διάρκεια του καλοκαιριού οι Πέρδικες ζουν μέσα σε άγριες συντροφιές , που ξέρουν θαυμάσια να κρύβονται σε βραχότοπους. Η πτήση τους είναι γρήγορη , τα πουλιά βυθίζονται στο έδαφος στην πλαγιά , αμέσως μόλις ξεκολλήσουν από το έδαφος. Τρέχουν επίσης πολύ γρήγορα στο έδαφος , πολύ περισσότερο από τις ορεινές , ξεγελώντας έτσι και τα πιο καλά σκυλιά. Το καλοκαίρι την βρίσκουμε στα χαμηλά και πολλές φορές δίπλα από την θάλασσα. Επίσης τις αρέσουν τα μέρη με δροσιά και προστασία. Έχει παρατηρηθεί ότι οι πέρδικες για να αποφύγουν τον κυνηγό πολλές φορές πατάνε πάνω από την θάλασσα για να πάνε σε ένα άλλο όρμο η γκρέμι , αφήνοντας τον κυνηγό και τον σκύλο του να τις κοιτά με απογοήτευση .Τώρα πρέπει να περπατήσει πίσω και όλο τον γύρω γύρω δρόμο αν θέλει να τις ξαναδεί !! Τον χειμώνα τις βρίσκουμε πιο ψηλά , σε βράχια , σε πλαγιές η σε εγκαταλελειμμένα χωράφια. Το βράδυ πάνε για κούρνιασμα σε συγκεκριμένο μέρος που έχει επιλέξει ο αρχηγός του κοπαδιού. Αξιοσημείωτη είναι και η γνώση-αντίληψη του γύρου χώρου που διαβιούν , γνωρίζοντας σχισμές η βαθουλώματα βράχων , κυρίως σε σκιερά μέρη , όπου διατηρούνται μικρές ποσότητες νερού η υγρασία, τα οποία η πέρδικα εκμεταλλεύεται με πολλή σοφία. Οι Νησιώτικες πέρδικες αναζητούν την τροφή τους το πρωί και το απόγευμα αργά. Ενδιάμεσα αναζητούν νερό, για να δροσιστούν , ιδιαίτερα τους καλοκαιρινούς μήνες . Λαμβάνουν όμως υγρασία και από διάφορα φυτά η βολβούς. Σήμερα η Νησιώτικη πέρδικα βρίσκεται σε κίνδυνο , βασικά λόγο της εγκατάλειψης της καλλιέργειας των αγρών και της καταστροφής του βιοτόπου της. Όλες οι παραλίες των κυκλαδίτικων νησιών χτίζονται η δίνονται στην άγρια τουριστική εκμετάλλευση.




Alectoris manga (Przevalski's Partridge)

Μία πέρδικα που ζει στην νότια Μογγολία και στην Β Κίνα . Ο βιότοπος της είναι οι οροσειρές αυτών των περιοχών και οι μεγάλες στέπες που τις περικλείουν . Η βιολογία της και η συμπεριφορά της είναι παρόμοια με αυτήν της Τσούκαρ στην οποία και μοιάζει στο κεφάλι , όπως και το μέγεθος της . Στο σώμα της το φτέρωμα φέρει σχεδόν το χρώμα της ερήμου η της χαμηλής βλάστησης των περιοχών αυτών (χαμηλοί θάμνοι , και αγκάθια ), ώστε να της παρέχει πλήρη κάλυψη στο περιβάλλον της . Zει σε πετρώδη μέρη σε ύψος 1000-1800 μέτρων.




ΑρχικήInitial Mπροστάnext ΠίσωBack


Alectoris ...

Πολλές φορές μια πέρδικα εις του τουφεκιού την κάνη έχει βρεθεί κι όμως ποτέ ασκάγι δεν την πιάνει...


Το όνομα του γένους προέρχεται από την Αρχαία Ελληνική alektoris που αναφερόταν σε οικόσιτα κοτόπουλα, ενώ η ειδική ονομασία του είδους graeca οφείλεται στον τόπο όπου περιγράφηκε.
Η ελληνική ονομασία Πετροπέρδικα οφείλεται στο γεγονός ότι ζει σε βραχώδεις περιοχές.



ALECTORIS GRAECA IN EUROPE


Σύμφωνα με την παράδοση της αρχαιότητας, η πέρδικα ήταν μια ψυχρή και αναίσθητη γυναίκα. Μια μέρα, όπως κάθονταν δίπλα σε ένα πουρνάρι, είδε το μυθικό Δαίδαλο την στιγμή που έθαβε τον άμοιρο γιο του, τον Ίκαρο. Αντί να λυπηθεί για το δυστύχημα αυτό, όπως θα έκανε κάθε συμπονετικός άνθρωπος, άρχισε να ειρωνεύεται. Ο Θεός τότε οργίστηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.
Οι αρχαίοι Έλληνες την είχαν σε ιδιαίτερη εκτίμηση και τη θεωρούσαν ως ένα από τα πιο εκλεπτυσμένα εδέσματα, που, μάλλον, απευθυνόταν στους πλούσιους Αθηναίους. Χαρακτηριστικό είναι το το δίστιχο του «Εμπόρου» του Διφίλου (Κoch II, 550) « Μα τον Δία, για μας δεν είναι δυνατόν να δούμε την πέρδικα και τη τσίχλα ούτε στον αέρα να πετάει» και υπονοεί «πόσο, μάλλον να τη φάμε». Στην αρχαιότητα ήταν αρκετά διαδεδομένα τα περδικοτροφεία με τις οικόσιτες πέρδικες και γινόταν διάκριση από τις λιβαδοπέρδικες (ατταγας). Στους Αχαρνείς, στ. 873, αναφέρεται ότι «Βοιωτός έμπορος φέρνει ατταγάς στην αγορά της Αθήνας από την ορνιθοτρόφο Κωπαΐδα». Αν και στα αρχαία κείμενα υπάρχουν αποσπάσματα που επαινούσαν τους «Αιγύπτιους ατταγάς».


Ο γιατρός Ορειβάσιος προτείνει να μαγειρεύεται μια μέρα μετά τη σφαγή για να είναι πιο μαλακό το κρέας της. Αξιόλογες συνταγές για τη μαγειρική της πέρδικας παρέχει και ο Ρωμαίος Απίκιος (di re coquinaria, VI)
O Αριστοτέλης και ο Θεόφραστος υποστήριζαν ότι η πέρδικα παραλλάζει τη φωνή της. Γενικά, η πέρδικα εθεωρείτο πονηρό και πανούργο πτηνό. Γι αυτό ο Αριστοφάνης αποκαλεί ως «πέρδικα» κάποιον πανούργο και δόλιο έμπορο. Ακόμα και ο σοφιστής Αθήναιος (160 – 230μ.Χ., περ.) συμφωνεί για την πανουργία του πτηνού (Αθην., 388b). Τέλος, ο Αριστοφάνης (στους Όρνιθες) χαρακτηρίζει ως πέρδικες τους δειλους και άτιμους ανθρώπους.Την πονηριά της πέρδικας εξιστορεί και ο Αίσωπος σε ένα μύθο του: « Ένας κυνηγός που του πήγε αργά ένας επισκέπτης του, δεν είχε τι να τον φιλέψει και άρπαξε την ήμερη (τιθασσόν) πέρδικα του για να τη σφάξει. Το πουλί τον κατηγόρησε για αχαριστία, γιατί, ενώ είχε πολλές ωφέλειες απ αυτό, και του πρόδιδε τους ομοφύλους του καλώντας τους, αυτός ήθελε να το σφάξει. Και αυτός του λέει: «Μα γι αυτό θα σε σφάξω, γιατί δε λυπάσαι τους ομοφύλους σου» (Αισώπου Μύθοι, Τ. Βουρνά, εκδ. Τολίδη).

Το είδος περιγράφηκε για πρώτη φορά από τον Μεϊσνέρ (Meisner) ως Perdix graeca (Ελλάδα, 1804).
Το είδος αυτό συνδέεται στενά με την νησιώτική πέρδικα (Alectoris chukar), τη πέρδικα του Πρζεβάλσκι (Alectoris magna), καθώς και με τις πέρδικες του Φίλμπι (Alectoris philbyi), σχηματίζοντας ένα υπερείδος (superspecies). Στην Δυτική Μεσόγειο έχουμε την πέρδικα της Βαρβαρίας Alectoris rufa , πέρδικες με στίγματα του κολάρο στο λαιμό , όπως και στην Alectoris barbara. Tο εύρος διασποράς αυτού του είδους Alectoris chukar και Alectroris rufa είναι μεγάλο και φτάνει με εισαγωγές που έχουν γίνει κατά καιρούς , στη Βόρεια Αμερική, το Ηνωμένο Βασίλειο, τη Νέα Ζηλανδία, και τη Ρωσία, και στη νοτιοανατολική Γαλλία, Σε περιοχές όπου συνυπάρχουν τα δύο υποείδη , τα υβρίδια μεταξύ αυτού του είδους της κόκκινης Ρυφα και της chukar, είναι σύνηθες φαινόμενο (McGowan 1994).
Τρία επιζώντα υποείδη Alectroris graeca συνήθως αναγνωρίζονται (McGowan 1994), τα οποία διαφέρουν οριακά στοn χρωματισμό, σύμφωνα με μοριακές μελέτες.


Η πετροπέρδικα είναι επιδημητικό είδος, είναι κοινωνικό και ζει κατά οικογενειακές ομάδες 10-15 ατόμων ενώ κατά τη διάρκεια του χειμώνα μπορούν να συνενωθούν δύο οι περισσότερες τέτοιες ομάδες και να φτάσουν τα 40 άτομα. Η μονογαμία το διακατέχει και τον Ιανουάριο και Φεβρουάριο οι ομάδες διαλύονται και σχηματίζονται τα ζευγάρια. Συνήθως τα κοπάδια αποτελούνται από τα ζευγάρια και τα μικρά τους καθώς και από ζευγάρια που δεν είχαν επιτυχημένη αναπαραγωγή. Η κοινωνική τους οργάνωση με τη μορφή του κοπαδιού αυξάνει τις πιθανότητες να επιβιώσουν τα άτομα που το απαρτίζουν, διότι επιτυγχάνεται αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση των αρπακτικών.
Χαρακτηριστικό στοιχείο της συμπεριφοράς του είδους είναι το κελάηδημα νωρίς το πρωί και αργά το απόγευμα. Πέρα από τη λήψη της τροφής ασχολούνται και αρκετή ώρα με τη περιποίηση του φτερώματος τους και με τα αμμόλουτρα. Κατά τη διάρκεια της νύχτας κουρνιάζουν σε ανοιχτά σημεία του εδάφους.
Το χειμώνα, οι πετροπέρδικες υποφέρουν από την έλλειψη τροφής και, αν είναι βαρύς, πολλές πεθαίνουν από την πείνα. Αγαπούν πολύ τον ήλιο. Στη διάρκεια της ημέρας κινούνται ελάχιστα σε μια ορισμένη περιοχή ή κάθονται στο χώμα και απολαμβάνουν τον ήλιο.
Η τροφή της είναι κυρίως φυτική και κατά ένα μικρό μέρος ζωική. Αποτελείται από σπόρους φυτών, γράστεων, χυμώδεις καρπούς, σκουλήκια, έντομα, σαλιγκάρια κλπ. Μαζί με την τροφή καταπίνει και χαλίκια που βοηθούν στο άλεσμα αλλά γίνεται έτσι και πρόσληψη ασβεστίου.

Μελέτες σε διάφορα μέρη του φάσματος του είδους (συνοψίζονται στον Griffin 2011) δείχνουν ότι επηρεάζεται από μια ευρεία ποικιλία απειλών, συμπεριλαμβανομένου της απώλειας και υποβάθμισης των ενδιαιτημάτων (Bernard-Laurent και de Franceschi 1994), την εγκατάλειψη των παραδοσιακών δραστηριοτήτων γεωργίας (Budinski et al. 2010, Rippa et al. 2011), τη μειωμένη συνδεσιμότητα μεταξύ των μεταπληθυσμών (Cattadori et al. 2003), τη διαταραχή, τη λαθροθηρία, το μη βιώσιμο κυνήγι, τα ακραία καιρικά φαινόμενα (Bernard-Laurent και Leonard 2000), τον υβριδισμό με την εισαγωγή αιχμάλωτων νησιώτικων περδικών και κοκκινοπερδικών (Barilani et al. 2007, Randi 2008), και τη μεταφορά των παθογόνων και παρασίτων από αυτά τα είδη (Manios et al. 2002, Rosΰ et al. 2011). Πρόσθετες απειλές περιλαμβάνουν την αύξηση του τουρισμού στις ορεινές περιοχές, κυρίως στις γαλλικές και τις αυστριακές Άλπεις (Α Bernard-Laurent στο βιβλ. 2012).

Κυριότεροι εχθροί της πετροπέρδικας αποτελούν οι αλεπούδες (Vulpes vulpes), οι λύγκες (Lynx lynx), τα αρπακτικά πουλιά και κυρίως τα γεράκια. Εχθρός της είναι και ο άνθρωπος που την κυνηγά για το νόστιμο κρέας της
Τοπικά στην Ελλάδα, εκτός από την έντονη θήρευση, πιθανόν επίσης να απειλείται και από υβριδισμό με νησιωτικές πέρδικες, που απελευθερώνονται ανεξέλεγκτα κατά χιλιάδες για κυνηγετική κάρπωση, όπως στα Κύθηρα, όπου όλος ο πληθυσμός χαρακτηρίζεται πλέον ως υβριδικός.

Πηγές :
http://www.gpeppas.gr

ΕΠΑΝΩ-UP

© Giorgio Peppas


Alectoris Barbara

Έχει φτέρωμα διαφορετικό με την προηγούμενη και διαφέρει απ' αυτήν εξαιτίας του καστανού χρώματος στον αυχένα και του σταχτί φτερώματος στα ινία και τον οισοφάγο. Το στήθος είναι γκρίζο-κιτρινέρυθρο , το χαμηλό μέρος του στήθους καστανό. Το υπογάστριο κίτρινο-κόκκινο. Επίσης οι κηλίδες γύρω από τον λαιμό της είναι χρώματος κοκκινου - καστανου και δεν φέρει την μαύρη γραμμή γύρω από το μάτι της. Το ράμφος και το γυμνό μέρος γύρω από το μάτι και τα πόδια είναι πορτοκαλί Το μήκος της είναι περίπου 35 εκατοστά. Είναι ενδημικό θήραμα με αυστηρά τοπικό χαρακτήρα. Στην Ευρώπη βρίσκεται μόνο στην Σαρδηνία περίπου 10000 ζευγάρια στα βουνά και στους κάμπους, επίσης στην Αλγερία, Μαρόκο και Τυνησία σε μεγαλύτερους πληθυσμούς. Πολλοί συγγραφείς υποστηρίζουν ότι είναι ένα πουλί του βουνού με την πραγματική έννοια της λέξης ενώ άλλοι , όπως ο Σαλβατόρι , σωστά παρατηρούν πως της αρέσει πολύ να μένει σε λόφους χαμηλούς και σε κάμπους , αντίθετα στα πολύ βραχώδη και ψηλά μέρη δεν την συναντάμε ποτέ. Στην πραγματικότητα η πέρδικα αγαπά και τα δεντρώδη εδάφη από τα οποία από τα οποία δε βγαίνει παρά μόνο τη στιγμή της τροφής. Στην Σαρδηνία χρησιμοποιεί απόκρημα επικλινή εδάφη των βουνών και οριακές καλλιέργειες και αμπελώνες . Στην Σαρδηνία δεν χρησιμοποιούν σκύλους δείκτες για τον λόγο ότι αυτή η πέρδικα δεν πετά με τίποτε σχεδόν , αλλά προτιμά να διαφεύγει με τα πόδια τρέχοντας μέσα στα πυκνά. Eίναι θηραματικό είδος μόνο για την Ισπανία και την Ιταλία , Σαρδηνία, όπως και για τις βόρειες αφρικανικές χώρες . Γι' αυτό χρησιμοποιούν σκυλιά , τα οποία πιέζουν τα πουλιά και τα σηκώνουν , ώστε να μπορούν οι κυνηγοί να βρεθούν σε θέση βολής. Όταν ο σκύλος ρίχνεται ενάντια στην ομάδα των πουλιών που έχει καταφύγει στους θάμνους , τότε μία - μία οι πέρδικες σηκώνονται και με δυσκολία εγκαταλείπουν το καταφύγιο τους. Αν ένα τραυματισμένο πουλί έχει μέσα του , έστω και λίγο ζωή τότε κρύβεται κάπου τόσο καλά που , αν ο σκύλος δεν είναι έμπειρος και μαθημένος , είναι αδύνατον να βρεθεί.






Alectoris rufa

Eνδημικό είδος της Ευρώπης και παρουσιάζεται στη Νότια και Δυτική Ευρώπη (Γαλλία , Ισπανία , Πορτολαγία , Κορσική , Νότια Ιταλία και Βαλεαρίδες Νήσοι). Ο ευρωπαικός της πληθυσμός είναι περίπου 2500000 - 5000000 ζευγάρια . Υπάρχει βέβαια μία δυσκολία στην καταμέτρηση λόγο του μεγάλου αριθμού πουλιών εκτροφής που απελευθερώνονται . Aπό το 1960 οι άγριοι πληθυσμοί παρουσιάζουν μείωση σε όλη την έκταση εξαπλωσής της . Οι λόγοι οι γνωστοί , μεγάλη χρήση φυτοφαρμάκων , καταστροφή βιοτόπων (εγκατάλειψη καλλιεργειών, αποξηράνσεις, αναδασμοί και κυνηγετική πίεση). Ο μεγάλος αριθμός απελευθερωμένων πουλιών ακόμη και υβριδίων απείλησε τους άγριους πληθυσμούς ορισμένων περιοχών με γενετική μόλυνση. Οι διαστάσεις της είναι σχετικά μικρές, φτάνοντας τα 32 εκατοστά. Εχει το μέτωπο μαύρο στο χαμηλότερο μέρος και μετά άσπρο , για μία λωρίδα που εκτείνεται από τον τράχηλο και περνά από τα μάτια . Τα πάνω μέρη έχουν καστανό ανοιχτό χρώμα, με ελαφρές αποχρώσεις του στο μοβ. Το πάνω μέρος του στήθους είναι κοκκινωπό , με πολυάριθμες μαύρες κηλίδες που εκτείνονται και στα πλάγια καθώς και στο πάνω μέρος του λαιμού. Η κοκκινοπέρδικα προτιμά τις λοφώδεις , απότομες και ξηρές περιοχές. Στην Ισπανία την βρίσκουμε σε όλα τα βουνά εκτός από τα βόρεια. Μένει σε διάφορα υψόμετρα μέχρι τα 2000 μέτρα , πιο πάνω είναι δύσκολο να βρεθεί. Υπάρχει επίσης και στις Βαλεαρίδες νήσους και στους κάμπους. Αυτή η πέρδικα είναι τελείως μόνιμο πουλί, με την έννοια πως μένει σε σχετικά μικρό χώρο και δεν πηγαίνει μακριά για τροφή κλπ Η κοκκινοπέρδικα ανεβαίνει και στα δέντρα και το κάνει αρκετά ευχάριστα. Μπροστά στο σκύλο αφού διανύσει μεγάλες αποστάσεις τρέχοντας για να τον κάνει να χάσει τα ίχνη της , κουρνιάζει απότομα κάπου καλυμμένη. Το κάλεσμα της είναι εύκολο και χαρακτηριστικό κερέκ- κερέκ κέρε - κε κέρε. Η κοκκινοπέρδικα προτιμά ανοικτές εκτάσεις με χαμηλούς θάμνους και γενικώς χαμηλή βλάστηση . Σε μεγάλο ποσοστό η εξαπλωσής της βρίσκεται σε περιοχές όπου εφαρμόζονται ήπιες γεωργικές εκμεταλλεύσεις , χαμηλής πυκνότητας καλλιέργειας και βεβαίως και τμήματα χέρσων και ακαλλιέργητων εκτάσεων . Στην Ισπανία όπως είπα παρουσιάζεται και σε εκτάσεις με βράχια με μεγάλο υψόμετρο. Επίσης βιότοποι της είναι και οι αμπελώνες, οι ελαιώνες και αγροτικές εκτάσεις στα όρια των λόφων. Η κοκκινοπέρδικα αποτελεί θηραματικό είδος για την Γαλλία , τη Βρατανία , την Πορτογαλία , την Ιταλία . Φίλοι ελπίζω και θα ήθελα να πιστεύω ότι μπόρεσα να σας δείξω κάποια από τα είδη πέρδικας που υπάρχουν στην περιοχή μας. Θα το επαναλάβω πιστεύω ότι ήρθε η ώρα να γίνει ταυτοποίηση των δικών μας περδίκων , για να ξέρουμε που ακριβώς βαδίζουμε. Aν κάποιος έχει δει κάτι το οποίο δεν είναι απόλυτα σωστό , θα ήθελα να με ενημερώσει , αυτή η εργασία ήταν η πιo δύσκολη , λόγο έλλειψης πληροφοριών σωστών. Επίσης νομίζω ότι στην Πατρίδα μας την Ελλάδα έχουμε την βασίλισσα όλων των Περδίκων την πετροπέρδικα μας Alectoris graeca. Που πρέπει δε να διαφυλάξουμε σαν το πολυτιμότερο ενδημικό θήραμα που έχουμε . Πρέπει να φροντίσουμε αυτό το πουλί να υπάρχει για πάντα στην πατρίδα μας.




Alectoris Melanocephala (Αραβική πέρδικα)

Πέρδικα της Σαουδικής Αραβίας, ζει σε πετρώδη μέρη σε ύψος 700-1500 μέτρων. H βιολογία και η συμπεριφορά της μοιάζει με αυτής της Τσούκαρ Οι καταμετρήσεις των πληθυσμών που έχουν γίνει δεν είναι ακριβείς , υπολογίζονται μερικές χιλιάδες ζευγάρια . Χαρακτηριστική η μαύρη περιοχή που υπάρχει στο κεφάλι της της, όπως και η άσπρη λουρίδα που χωρίζει στο πλάι το κεφάλι της ,επίσης και η κόκκινη γύρω από το μάτι της ! Φέρει στο πάνω μέρος του πτερώματος κηλίδες αχνές του γκρι γαλάζιου που της δίνουν προστασία από τα αρπακτικά που βρίσκονται ψηλά, ο ήλιος που πέφτει πάνω στο πτέρωμα της και βεβαίως σ' αυτές τις κηλίδες δεν αφήνουν να φανεί το σχήμα της ανάμεσα στο πετρώδες έδαφος που κινείται και αντανακλά οπότε εμποδίζει τον εντοπισμό της ! Τρέφεται με έντομα και σπόρους της ερήμου η περιοχών με λίγη βλάστηση . Γενικώς δεν κυνηγιέται από τους ντόπιους αλλά και αυτή υφίσταται την καταστροφή και περιορισμό των βιοτόπων της.




Alectoris Philby's (Αραβική πέρδικα Νο2)

Πέρδικα της Σαουδικής Αραβίας, Β Υεμένης ζει σε πετρώδη μέρη σε ύψος 1000-1800 μέτρων. H βιολογία και η συμπεριφορά της μοιάζει με αυτής της Τσούκαρ Οι καταμετρήσεις που έχουν γίνει δεν είναι ακριβείς , υπολογίζονται μερικές χιλιάδες ζευγάρια . Χαρακτηριστική η μαύρη περιοχή που υπάρχει στον λαιμό της, όπως και η κόκκινη γύρω από το μάτι της ! Επίσης και αυτή φέρει στο πάνω μέρος του πτερώματος κηλίδες πιο αχνές του γκρι γαλάζιου ! Τρέφεται με έντομα και σπόρους της ερήμου η περιοχών με λίγη βλάστηση . Γενικώς δεν κυνηγιέται από τους ντόπιους αλλά και αυτή υφίσταται την καταστροφή και περιορισμό των βιοτόπων της.