Initial

Back

ΤΟ ΚΥΝΗΓΙ ΜΕ ΣΚΥΛΙ ΦΕΡΜΑΣ

ΜΙΑ ΠΑΡΑΓΝΩΡΙΣΜΕΝΗ ΕΥΧΑΡΙΣΤΗΣΗ Ο κυνηγός με σκυλί φέρμας είναι ένας μοναχικός τύπος Του αρέσει να κυνηγά μόνος, στη μέση του κάμπου ή στο βάθος του δάσους, φυσικά με το σκυλί του, και ίσως-ίσως, μ' ένα φίλο. Ο Νεμρώδ μας, βρίσκει την ευχαρίστη­ση κυρίως στην εργασία του συντρόφου του, του σκύλου. Είναι μια χαρά μοναδική, που δύσκολα μοιράzεται.Όπως η μεγάλη ευτυχία, είναι κάτι εσωτερικό, δεν περιγράφεται και δεν μοιράΖεται παρά με δυσκολία ή από φόβο μήπως δεν γίνει κατανοητή ή ίσως και από εγωισμό. Ο σκύλος του, συχνά, είναι η καθημερινή του συντροφιά. .Τον έπλασε με τα χέρια του και τον βρίσκει τέλειο. Τον αγαπάει όπως είναι και προτιμάει να τον κάνει συνένοχο του αθόρυβα και μέσα στην σκιά. Ο κυνηγός με σκυλί φέρμας είναι ένας μοναχικός τύπος. Δεν του αρέσει ο θόρυβος. Η ησυχία της εξοχής τον ξεκουράζει, η ομορφιά της τον χαροποιεί. Σπανίως περνάει από πίνακες που περιγράφουν εξοχικό τοπίο χωρίς να τους θαυμάσει. Ένα μικρό χωριό φωτισμένο απ' τον ήλιο, σκαλωμένο πάνω σ' ένα λουλουδιασμένο λόφο, με χίλια χρώματα φθινοπώρου, ή με τόνους παστέλ, χειμωνιάτικους, ξεθωριασμένους. Αυτός ο άνθρωπος ακόμα και την άνοιξη γυρίζει να θαυμάσει το πράσινο που γεννιέται απ' πρώτα βλαστάρια ανακατεμένα με σιτάρι που φυτρώνει στολισμένα με λαμπερό κίτρινο από αγριολούλουδα . με άσπρες κηλίδες γης οργωμένες απ' το Μάη που έρχεται. Αλλά ερωτευμένος με την εξοχή και τον σκύλο η ευτυχία του φτάνει. Την κρατάει για εκείνον δεν θέλει να την μοιραστεί φοβούμενος μήπως δεν γίνεται κατανοητός ακόμη και απ' τον ίδιο του τον εαυτό. Ατομιστής και μοναχικός δεν κάνει καθόλου θόρυβο. Αλλά παραμένει άγνωστος και συχνά ακατανόητος. Παρ' όλ' αυτά ένας αληθινός κυνηγός, μπορεί να είναι περήφανος για το πάθος του Ο εξαίρετος κυνηγός, που χάρη στο σκυλί του μπορεί να έχει το θήραμα στη διάθεση του, δεν μιλάει καθόλου για το πάθος του. Είναι από ντροπαλότητα ή από ακούσιες τύψεις; Είναι από ταπεινότητα και για ν' αφήσει στο σκυλί του την δόξα της εργασίας του; Αναμφίβολα λίγο απ' όλα. Μερικές φορές, αλλά μόνο στην αρχή και μόνο σποραδικά αφήνει να φανούν κάποια ίχνη του συμπλέγματος του. Στους αγώνες μπεκάτσας, συμβαίνει συχνά 10, 20 θε­ατές ν' ακολουθούν τη διαδρομή των διαγωνιζόμενων, μέσα στην απόλυτη ησυχία όλη μέρα για χιλιόμετρα και χιλιόμετρα. Και έτσι, όταν τους βλέπω πίσω μου στη μέση ενός τεράστιου δάσους, περιμένοντας ανήσυχα, μερικές φορές για ώρες, την μυστηριώδη σιωπή από ένα καμπα­νάκι που κουδουνίζει ακούραστα, φτάνω πολλές φορές να λυπηθώ για την απουσία των αντικυνηγών. Αν μπορούσαν να μας δουν και να μας ακολουθήσουν στην εξερεύνηση υποθετικών μπεκατσών, θα μας περνούσαν για παρασυρμένους σε μια μυστηριώδη τελετουργία, όπου ο κυνηγός με το σκύλο φέρμας παίρνει το ρόλο του πρωτόγονου κυνηγού, που ακολουθεί το θήραμα του εφοδιασμένος μόνο με ακόντιο και όχι το ρόλο του δήμιου που αναδεικνύεται μέσω της σκοπευτικής ικανότητας. Η ευχαρίστηση μας δεν είναι καθόλου ο θάνατος που φέρνει η τουφεκιά αλλά η διαδικασία που προηγήθηκε. Ο σκύλος είναι η ευτυχία μας, η ησυχία, η ατμόσφαιρα μας, η μοναξιά, ο σύντροφος μας. Και μπορούμε να είμαστε περήφανοι με το να είμαστε τέτοιοι κυνηγοί. Διαμόρφωση Γιώργος Πέππας

ΕΠΑΝΩ-UP