Initial

Back

ΕΠΙΡΡΟΕΣ ΔΙΑΦΟΡΩΝ ΦΥΛΩΝ ΣΤΗΝ ΕΚΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΠΟΙΝΤΕΡ

Ο William Arkwright είναι ο μεγαλύτερος μελετητής, ερευνητής του Πόιντερ και ταυτόχρονα ένας μεγάλος εκτροφέας με έμφαση πάντα στην εργασία παρά στη μορφολο­γία. Είχε ιδιαίτερη αγάπη και προτίμηση στα ολόμαυρα Πόιντερ που εκείνο τον καιρό ήταν γνωστά σαν τα "Arkwright PointerΓ". Πίστευε ότι η μεγάλη κυνηγετική τους έφεση οφειλόταν στην πολύ (ίσως και καθόλου) ανάμιξη άλλων φυλών στις γραμμές αυτές που διατηρούσαν έτσι την καθαροαιμία τους σε ψηλό βαθμό. Το 1909 εξέδωσε το περίφημο σύγγραμμα του "The Pointer and his predecessors' (Το Πόιντερ και οι προγονοί του) το οποίο βασίστηκε σε μία τεράστια βιβλιογραφία η οποία ξεκινάει από τον "Κυνηγετικό" του Ξενοφώντα και το "Περί Ζώων" του Αριστοτέλη και περιλαμβάνει ό,τι βιβλίο είχε εκδοθεί σχετικά με σκύλο, κυνηγετικό σκύλο, σκύλο φέρμας και τέλος το Πόιντερ αυτό καθαυτό. Είναι όμως άλλο να ασχοληθεί με αυτό το θέμα ένας μελετητής, όσο κατατοπισμένος και αν είναι, και άλλο ένας παθιασμένος Πόιντερμαν σαν τον William Arkwright . Το βιβλίο αυτό είναι ένας πραγματικός θησαυρός για όποιον αγαπάει και ενδιαφέρεται για το Πόιντερ και πραγματεύεται πολλά θέματα. Σε τούτο το άρθρο θα εστιάσουμε το βλέμμα μας σε ένα από τα θέματα που πραγματεύεται και σίγουρα ενδιαφέρει άμεσα όλους μας , ειδικά αυτούς που ασχολούνται σε βάθος με την εκτροφή. θα δούμε τις επιρροές διαφόρων φυλών στην προσπάθεια βελτίωσης και σταθεροποίησης των χαρακτηριστικών του σημερινού Πόιντερ. Με άλλα λόγια θα δούμε με ποιες άλλες φυλές διασταύρωσαν τα Πόιντερ . Είναι γνωστό σε όσους έχουν διαβάσει έστω και λίγο την ιστορία που αφορά τις Ρίζες του ότι η αρχή βρίσκεται στην Ισπανία με το Ισπανικό πόιντερ. Από τις αρχές του 18ου αιώνα (1713| και αργά αυτά σκυλιά Βρετανία και σιγά-σιγά δημιουργείται το Αγγλικό πλέον Πόιντερ , όπως το ξέρουμε σήμερα. Η μελέτη λοιπόν αυτή του W. Arkwright ξεκινάει από το σημείο που το Πόιντερ έχει πλέον διαφοροποιηθεί από το Ισπανικό Ρuntas και υπάρ­χει σαν μία Αγγλική φυλή σκύλων φέρμας. Επιρροή από Σέττερ Είναι αλήθεια, γράφει ο W. Arkwright , ότι το Σέττερ δεν χρησιμοποιή­θηκε πολύ στις διασταυρώσεις που υπέστη το Πόιντερ: 'Έχουμε ακού­σει απερίσκεπτους κυνόφιλους να συμβουλεύουν μία διασταύρωση με Σέττερ. Έχουμε υπάρξει επανειλημμένα μάρτυρες του πειράματος αυτής της αταίριαστης ένωσης1 ένα καλό σκυλί στα 500 μπορεί να υπάρξει. Αυτό που βγαίνει από αυτές τις διασταυρώσεις είναι σκυλιά τελείως ανυπότακτα και πεισματάρικα , σκυλιά που σπάνια αξίζει να μεγαλώσεις (The sportsman 1836). Επιρροή από το Foxhound Το μεγάλο αμάρτημα κατά του Πόιντερ έγινε όταν στα τελευταία χρόνια του 18 ου αιώνα , το διασταύρωσαν με το Foxhound . Πρώτος ξεκίνησε αυτήν την προσπάθεια ο Συνταγματάρχης Thonrton και η μεγάλη ατυχία για την φυλή ήταν ότι προέκυψε ένα εξαίρετο ζώο, ο διάσημος Dash, ο οποίος όπως είναι φυσικό παρέσυρε πολλούς εκτροφείς της εποχής εκείνης να επαναλάβουν το πείραμα. Το αποτέλεσμα όχι μόνο ήταν τελείως αρνητικό αλλά αποτύπωσε πολύ βαθιά μέσα στο γενετικό κώδικα της φυλής ορισμένα στοιχεία που δεν είναι καθόλου επιθυμητά σε ένα σκύλο φέρμας, όπως για παράδειγμα τη μη σταθερότητα στη φέρμα. Είναι πολύ απλό' η διασταύρωση μιας φυλής που φερμάρει με μία που δεν φερμάρει (όπως π.χ. το Foxhound) μειώνει το ένστικτο της φέρμας στους απογόνους, στο 50%. Επιρροή άλλων φυλών όπως Μπουλντόγκ, Μπούλ τεριέ, Γρειχαουντ, Μπλάντχαουντ, Νιουφάουντλαντ και Ιταλικό Πόιντερ. Ορισμένοι εκτροφείς, από τότε που ξεκίνησε η εποχή των εκθέσεων μορφο­λογίας (Shows), δεν ανακοίνωναν, όπως είναι φυσικό, τους πειραματισμούς που έκαναν, με αποτέλεσμα να μην υπάρχουν ιστορικά ντοκουμέντα σχετικά με τέτοιες διασταυρώσεις. Όμως ήταν κοινό μυστικό ότι πολλά τέτοια συνέ­βαιναν. Ο Don IX για παράδειγμα, που μεσουράνησε στην εποχή της μεγάλης μυστικοπάθειας και που για αυτό το λόγο δεν μπορώ να έχω απόλυτη επιβε­βαίωση αυτών που πιστεύω, έχω τη γνώμη ότι είχε στο αίμα του, αίμα από Μπουλντόγκ ή κάποια σχετική φυλή. Αυτός, αλλά και οι απόγονοι του, είχαν πολύ φαρδύ στήθος, γελοιωδώς μικρή ουρά, βαρύ κεφάλι, μικρά μάτια και κάκιστο χαρακτήρα, Ο κακός αυτός χαρακτήρας ήταν το στοιχείο, που πιο δύσκολα από οτιδήποτε άλλο μπορούσε να απαλειφθεί οπό την εκτροφή. Μπορεί να χρησιμοποιήθηκαν αρκετές φυλές των Χάουντ στις διασταυρώ­σεις, αλλά ειδικά τα πολύ καθαρόαιμα Γκρέιχαουντ είχαν τη μεγαλύτερη μερίδα ευθύνης. Παρόλο που αργότερα έγινε μεγάλη προσπάθεια να ξεπλυθεί αυτό το αίμα, η μεγάλη ουρά τύπου ποντίκι, επέμενε για πολλά χρόνια να υπάρχει όπως και άλλες εμφανείς ενδείξεις που δύσκολα μας ξεγελάνε. Σημάδια αναγνώρισης άλλων φυλών στο Πόιντερ Τα σημάδια που θα παρατηρήσουμε θα έχουν σχέση με τα εξωτερικά χαρα­κτηριστικά, δηλαδή στο φαινότυπο, αλλά και στο χαρακτήρα όπως επίσης και στον τρόπο εργασίας. Αν ξεκινήσουμε από το τελευταίο, ένα καθαρόαιμο Πόιντερ, ερευνά με το κεφάλι ψηλά, αναζητώντας τις αναθυμιάσεις του σώματος του θηράματα· από τον αέρα και όχι από το έδαφος, όπως το Foxhound για παράδειγμα, που αναζητά τα ίχνη που άφησε το θήραμα δηλαδή το ντόρο. Επίσης το foxhound όπως και όλα σχεδόν τα Ηοund, κατά τη διάρκεια της έρευνας συχνά θα κλαφοννίσουν , πράγμα που δεν υπάρχει στο γενετικό κώδικα του Πόιντερ. Ο τρόπος που φερμάρει το Πόιντερ είναι χαρακτηριστικός και οι διάφορες παρεκκλίσεις από αυτό τον τρόπο που παρατηρούνται, οφείλο­νται πιθανότατα στην επιρροή του Σέττερ. Ο μαλακός δηλαδή και γατίσιος τρόπος που θα πλησιάσει το θήραμα, μοιάζει πιο πολύ στο χαρακτήρα του Σέττερ παρά του Πόιντερ που θα πρέπει να είναι πιο βίαιος, πιο απόλυτος, πιο "κυρίαρχος". Η διαφορετικότητα όμως με την οποία φερμάρει το Πόιντερ από την επιρροή του Σεττερίσιου αίματος είναι πταίσμα μπροστά στο κακούργημα της μη σταθερής φέρμας που του έχει κληροδοτήσει η μίξη με τα αίματα των διάφορων Ηοunds, τα οποία φυσικά δεν ξέρουν τι σημαίνει φέρμα. Ο χαρακτήρας του Πόιντερ επίσης είναι ένας τρόπος μέσα από τον οποίο μπορούμε να ανιχνεύσουμε επιρροές άλλων φυλών. Το σκυλί αυτό γεννήθη­κε για να κυνηγάει και όχι για να παίζει το ρόλο του φύλακα αλλά ούτε και να έχει την επιθετικότητα του φοβισμένου ή φιλύποπτου, ή ακόμα και κυρίαρχου σκύλου που δεν εμπιστεύεται ανθρώπους ή άλλους σκύλους, Όπως προείπα-με αυτό θα μπορούσε να προέρχεται από επιρροές του Μπουλντόγκ ή του Μπούλ-τερριέ ή γιατί όχι από την επιφυλακτικότητα διάφορων φυλών τύπου Γκρειχαουντ. Ας δούμε τώρα και τα εξωτερικά σημάδια που μπορούν να προδώσουν τις αμαρτίες που έχουν γίνει κατά καιρούς σε βάρος του Πόιντερ. Από το Foxhound και τις περίπου όμοιες φυλές που διασταυρώθηκε, κληρονόμησε τα χοντρά και μεγάλα αυτιά, την "τσιγκελωτή" ουρά ή την ουρά που κρατιέ­ται ψηλά και το σκληρό και τραχύ τρίχωμα, Οι πιο εμφανείς διαφορές βρί­σκονται στο κεφάλι και είναι οι εξής: στενό κρανίο, έλλειψη του "στοπ", αποκλίνοντες άξονες, μάτια μικρά, λοξά με ύφος θλιμμένο ή μελαγχολικό, προγούλια στο λαιμό τύπου λαγωνικού, αυτιά που ξεκινούν από χαμηλά, τρίχωμα στα οπίσθια χνουδωτό ή σγουρό. Μπροστινά πόδια με στρογγυλά κόκαλα και "πόδι γάτας", δηλαδή κοντές και στρογγυλές πατούσες αντί του σωστού "ποδιού λαγού". Όλα αυτά είναι σημάδια που θα πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τους οι εκτρο­φείς που θέλουν να βοηθήσουν τη φυλή να ξεριζώσει σιγά-σιγά τις αρνητι­κές επιρροές των διαφόρων φυλών. Μη ξεχνάμε όμως ότι σχεδόν όλες αυτές οι διασταυρώσεις έγιναν καλόπι­στα και πάντα με στόχο να προσθέσουν στο Πόιντερ κάποια στοιχεία τα οποία έλλειπαν ή τουλάχιστον, εκείνοι που τις έκαναν, νόμιζαν ότι έλλει­παν. Η καλύτερη πάντως μέθοδος να προσθέσεις ένα στοιχείο σε μία φυλή είναι να χρησιμοποιήσεις άτομα της ίδιας φυλής που ξεχωρίζουν για αυτά τα συγκεκριμένα χαρακτηριστικά. Είναι σίγουρος δρόμος πιο μακρύς αλλά πιο σίγουρος. Βιβλιογραφία Ο William Arkwright ΟΚΑΔΕ

ΕΠΑΝΩ-UP