ΤΑ ΝΕΑ
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
ΡΕΝΑ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ
Μια αμφιλεγόμενη πρόταση καταθέτει οργάνωση που μάχεται για την προστασία των ζώων μεταξύ των οποίων και το λιοντάρι της Αφρικής.
«Σκοτώστε περισσότερα», προτείνει στους συνήθως πλουσίους κυνηγούς και υπόσχεται να σώσει τα επαπειλούμενα περήφανα αιλουροειδή.
Ντέρεκ Χαρτ και ο πλούσιος πελάτης-κυνηγός του στέκονται αμφότεροι ακίνητοι καθώς το λιοντάρι σηκώνει ψηλά το κεφάλι του. Το ζώο φαίνεται να έχει αντιληφθεί ότι ο κίνδυνος είναι κοντά. Επί μία εβδομάδα, οι δυο άνδρες ακολουθούν τον βασιλιά των ζώων στα δάση Μιό-μπο, στη Δυτική Τανζανία. Ακούν τον βρυχηθμό του τη νύχτα, βρίσκουν τα κομμάτια από τη λεία
του, τα οποία αφήνει στο πέρασμα του, πατούν στα ίχνη του. Όμως, κάθε φορά που πλησιάζουν, το επτάχρονο αρσενικό λιοντάρι κατορθώνει και ξεφεύγει. Τώρα ο Χαρτ και ο κυνηγός βρίσκονται πίσω από έναν πυκνό, μεγάλο θάμνο. Δεν χάνουν το λιοντάρι από τα μάτια τους και ο Χαρτ βγάζει τα κιάλια του, τα οποία και ελπίζει να χρησιμοποιήσει για τελευταία φορά σε αυτό το αγωνιώδες κυνήγι...
Αφού στοχεύσουν τη μύτη και τη χαίτη του, κάνει σήμα στον πελάτη του· και ο πελάτης ανταποκρίνεται επάξια.
Την ώρα που το γιγαντόσωμο ζώο καταρρέει, ο ΝτέρεκΧαρτ συγκεντρώνει όλους τους όρους για την αμοιβή. Ενενήντα χιλιάδες ευρώ είναι αυτά· πώς θα μπορούσε να μην τα υπολογίζει! Αν και δεν θα τα βάλει στην τσέπη του, θα διοχετευθούν στην οικολογική οργάνωση της οποίας είναι μάχιμο μέλος.
Νέα στρατηγική. Αυτού
του είδους οι περιπέτειες αποτελούν το «μέλλον του κυνηγιού», λένε όσοι πληροφορούνται τις εξελίξεις γύρω από το αμφιλεγόμενο σπορ.
Ίσως όμως τελικά να βρέθηκε ο τρόπος για να σωθούν τα αφρικανικά λιοντάρια, είδος που κινδυνεύει να εξαφανισθεί μαζί με εκατοντάδες άλλα. Η νέα στρατηγική για την προστασία τους, ορίζει τη... θανάτωση τους!
Το κυνήγι τους, υπό την προϋπόθεση αδράς αμοιβής. Αυτή είναι η πρόταση που κατέθεσε το Εργαστήρι για τη Διατήρηση του Νοτιοαφρικανικού Λιονταριού κι η οποία έγινε τελικά αποδεκτή πριν από μερικές μέρες στο Γιοχάνεσμπουργκ.
Το σχέδιο της οικολογικής οργάνωσης έχει ως στόχο να διασφαλίσει την επιβίωση του αφρικανικού λιονταριού. Ζητεί λοιπόν να περιορισθεί το κυνήγι, με αντάλλαγμα αρκετά προκλητικά ποσά - τα οποία εν συνεχεία διοχετεύονται στη χρηματοδότηση προγραμμάτων υπέρ της διατήρησης των ζώων.
Δραματική μείωση, το
πρόβλημα του επαπειλούμενου αφανισμού των λιονταριών του συγκεκριμένου είδους δεν είναι κάτι καινούργιο· όμως μόλις πρόσφατα έγινε αισθητό το πόσο έντονο είναι. Κατά τη δε
καετία του 1970, ο πληθυσμός του εν λόγω είδους υπολογιζόταν στις 200.000. Ωστόσο, δύο έρευνες που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας αναφέρουν ότι τα λιοντάρια σε ολόκληρη την Αφρική στην καλύτερη περίπτωση δεν ξεπερνούν τις 39.000. Κυρίως, κινδυνεύουν τα λιοντάρια της Κεντρικής και της Δυτικής Αφρικής. Κοινός παρονομαστής και στις δύο περιοχές, οι αλλοιώσεις στο φυσικό περιβάλλον των ζώων. «Το μεγαλύτερο όμως πρόβλημα είναι οι κτηνοτρόφοι», συμπληρώνει η Κριστίν Νόουελ, μέλος της διεθνούς οργάνωσης. «Φοβούνται για τα κοπάδια τους και σκοτώνουν ή δηλητηριάζουν τα λιοντάρια».
. Αρκετοί ειδικοί δεν έχουν πεισθεί ότι οι κυνηγοί τροπαίων αφενός και το λαθρεμπόριο, αφετέρου, αποτελούν τις κυριότερες αιτίες για τον αφανισμό των λιονταριών. «Ποιος θα ελέγξει την εφαρμογή των προτάσεων αυτών;», αναρωτιέται η Ντανιέλα Φράιερ, της οικολογικής οργάνωσης Pro Wildlife . «Εξάλλου πρόκειται για επιλογή, όχι για υποχρέωση».
Ωστόσο η IUCN δεν σταματά να επεκτείνει τα σχέδια της και έχει προβλέψει ακόμη και τη ρύθμιση του πληθυσμού των λιονταριών από τα ίδια τα ζώα. Έτσι, όπως αναφέρεται στο γερμανικό περιοδικό «Spiegel», ένας από τους επόμενους στόχους της είναι να άρει τους περιορισμούς στο κυνήγι, τους οποίους θέτει κάθε χώρα ξεχωριστά.
«Αν κάποιος χτυπά μόνον αρσενικά λιοντάρια μεγαλύτερα των έξι ετών, δεν υπάρχει ανάγκη για περιορισμούς.
Ο πληθυσμός των ζώων θα ρυθμισθεί από μόνος του», τονίζει ο Νόγουελ και εξηγεί: «Όταν μια ομάδα λιονταριών χάνει τον ηγέτη της τον αποκαλούμενο "βασιλιά" της ο διάδοχος του συχνά σκοτώνει όλους τους νέους απογόνους του με στόχο να ζευγαρώσει με τη λιονταρίνα το συντομότερο δυνατόν.
Όμως τα παιδιά τού εξάχρονου "βασιλιά" είναι συνήθως ενός έτους. Έτσι, ο κίνδυνος της βρεφοκτονίας ουσιαστικά μειώνεται».
Initial
Back
