Initial

Back

Το τελευταίο κυνήγι !

Ευτυχως φετος, η φιλη μας η μπεκατσα μας εκανε την τιμη να μας επισκεφτει σε μεγαλυτερους αριθμους σε σχεση με την περσυνι χρονια η οποια ειχε κριθει ως ακρως καταστρεπτικη για την μπεκατσα μιας και οι εμφανισεις της ηταν σπανιες εως ανυπαρκτες. Ετσι, ηρθε το φθινοπωρο του 2003 το οποιο απο τις αρχες του κιολας αρχισε να δειχνει το αντιθετο.Οι φιλες μας αρχισαν να κανουν την εμφανιση τους δειλα δειλα απο τις πρωτες κιολας μερες του Οκτωβρη σε μεγαλα υψομετρα αρχικα, ενω με το περασμα των ημερων, αρχισαν να κατεβαινουν και στα ημιορεινα μεχρις οτου εφτασαν και στα πεδινα απο τα πρωτο δεκαημερο του Νοεμβρη και υστερα. Οι μπεκατσες φετος, θα ελεγα πως δεν προτιμησαν εντονα τα κλασσικα μπεκατσοτοπια στα οποια αλλες χρονιες σηκωνες σε ενα 4ωρο κυνηγι απο 2 εως και 5 πουλια, αλλα προτιμησαν μερη ανοικτα, εκτος λιγων περιπτωσεων βεβαια, οπου ο καιρος τις αναγκασε να μετακινηθουν σε μερη σφικτα, οπου θα προφυλασσοταν απο τον καιρο καθως και μερη παραθαλλασσια με πουρναρια στα οποια Σεπτεμβρη μηνα κυνηγαγαμε ορτυκια. Εφτασαν λοιπον και τα μεσα Δεκεμβρη οπου τα περασματα εχουν φτασει στο ζενηθ τους καθε χρονια και οι μπεκατσες μπορεις να πεις πως εχουν κατασταλαξει ως προς τις μετακινησεις τους και εχουν επιλεξει τα μερη στα οποια θα ξεχειμωνιασουν. Ειναι η εποχη οπου μπορεις να πεις πως τα πουλια, εαν δεν εχουν κυνηγηθει-πιεστει πολυ απο τους κυνηγους, δεχονται φερμα και δεν παρουσιαζουν την νευρικοτητα που δειχνουν τις πρωτες μερες οπου κανουν τις πρωτες εμφανησεις τους. Ήταν λοιπον μια νυχτα στα μεσα Δεκεμβρη και ο καιρος ηταν καθαρος με ανεμο ελαφρυ Βορειο-Βορειοδυτικο και με τα αστερια να λαμπουν δειχνοντας το δρομο στις βελουδοματες για τα νοτια μερη οπου τις περιμενουν καθε χρονο προσφεροντας τους προστασια απο τους παγωμενους χειμωνες των βορειοτερων χωρων αλλα και περιοχων (οταν μιλαμε για εσωτερικες μετακινησεις) . Το ξημερωμα δεν αργησε να ερθει, και ο ουρανος συνεχιζε να ειναι καθαρος με αποτελεσμα ενα οχι και τοσο λεπτο στρωμα παγου να εχει σκεπασει τα παντα. Απο λουμπες με νερο μεχρι και την υγρασια απο τα χορτα η τα φυλλα των δεντρων να τα εχει κανει να δειχνουν ολα ενα κρυσταλλο. Ολα ενας παγος. Ο εχθρος της μπεκατσας. Και κατω απο τετοιες συνθηκες, γνωριζουμε πως η μπεκατσα θα επιλεξει να μετακινηθει σε μερη παραθαλλασσια οπου το πετρωμα του εδαφους περιοριζεται ή σε ρεματιες οι οποιες θα καλυπτονται γυρω γυρω απο δεντρα τα οποια εχουν ριξει τα φυλλα τους στα οποια βρισκει την ζεστασια της η φιλη μας και συνηθως οι κορμοι των γυρω δεντρων ειναι περικυκλωμενοι απο κισσους. Η ωρα ηταν 6:30 το πρωι και ξεκινησαμε να παρουμε τα σκυλια μαζι με τον φιλο μου Πετρο. Πρωτα πηγαμε και πηραμε τα δικα μου. Τον Ντοκ ενα ποιντερ 2.5 περιπου χρονων και την Μαγια. Ενα σεττερ Ιρλανδιας το οποιο ειναι 8.5 μηνων και εχει δειξει πολυ εντονα, θετικα σημαδια στο κυνηγι της μπεκατσας. Φτασαμε στο χτημα μου και πριν προλαβω να σβησω την μηχανη του αυτοκινητου, ηδη τα σκυλια ειχαν αρχισει να περιμενουν ανυπομονα και να κουνανε τις ουρες τους ανυπομονες λες και ηξεραν πως επροκειτο να παμε για κυνηγι, κοιτωντας προς το πορτονι του χτηματος σαν να μου λενε, αργησες αφεντικο, σημερα ειναι ωραια μερα για κυνηγι. Λυσιμο των σκυλιων και φορτωμα τους στο πορτ-παγκαζ του πλεον καταπονεμενου Fiat Punto το οποιο με οδηγει 5 χρονια τωρα στα κυνηγοτοπια χωρις να πει πουθενα οχι μεχρι στιγμης. Υστερα πηγαμε και πηραμε την σκυλα του φιλου μου Πετρου, Ήρα ενα αγγλικο σεττερ 3.5 χρονων με αρκετες συναντησεις με θηραμα στο κυνηγι της μπεκατσας. Αφου φορτωσαμε και την Ήρα, φτασαμε επιτελους υστερα απο 45'στο μερος οπου επιλεξαμε να κυνηγησουμε. Η ωρα ηταν πλεον 7:40 και ηδη ο ηλιος ειχε σηκωθει ψηλα σιγα σιγα, φανερωνοντας μας ολο και πιο εντονα με το περασμα της ωρας τα υπεροχα αυτα χρωματα της φυσης οπου μονο εμεις οι κυνηγοι μπορουμε να ζησουμε!!! Ενα μερος μαγικο, μερος παραθαλασσιο, με πευκα ψηλα και αναμεσα σε αυτα, πουρναρια σφιχτα τα οποια προσφερουν προστασια της φιλης μας της μπεκατσας απο τον εχθρο της τον παγο. Σταματησαμε λοιπον, κατεβασαμε τα σκυλια για να ξεμουδιασουν, ηπιαμε στα γρηγορα ενα ζεστο καφε απο το θερμος, φορεσαμε τα γυλεκα μας πηραμε τα οπλα και ξεκινησαμε το ψαξιμο της βασιλισσας του δασους. Ο φιλος μου Πετρος αποφασισε να ψαξει δεξια του δρομου, ενω εγω αναγκαστικα θα επαιρνα το αριστερο μερος του. Ξεκινησαμε λοιπον και αφου ειχαμε ηδη προχωρησει περιπου 800 μετρα, το Ποιντερ μου, επιασε ενα ντορο εκανε ενα ανεβασμα και με το γρηγορο αυτο ανεβασμα-πονταρισμα που εχουν τα ποιντερ, προσπαθουσε να εντωπισει την πηγη αυτης της μαγευτικης μυρουδιας οπου μεθαει τα σκυλια και τα κανει να παθιαζονται ολο και πιο πολυ στην ανευρεση της. Υστερα απο λιγα λεπτα, και ενω εδειχνε εντονα σημαδια πως ηξερε που περιπου ηταν η μπεκατσα, ενα ξαφνικο σταματημα ηρθε, σαν συλλογισμος θα ελεγα σαν να προσπαθει να σκεφτει πως θα την κυκλωσει δινοντας μου ευκολοτερο στοχο. Δεν περασαν ουτε 5 δευτερολεπτα και συνεχισε το ψαξιμο πιο μεθοδικο ανοιγωντας τον κυκλο ερευνας του ακομα πιο πολυ, ετσι ωστε να μην ζορισει το πουλι και το κανει να σηκωθει. Απο κοντα του βεβαια πηγαινε η σεττεριτσα μου η Μάγια, η οποια πλεον ειχε καταλαβει μαλλον τι γινοταν. Ξαφνικα, απολυτη ησυχια. Το τσοκανι του σκυλου μου δεν ακουγοταν πια και προσπαθουσα να συνειδητοποιησω σε ποιο μερος ακουσα για τελευταια φορα τον κλασσικο αυτο ηχο του τσοκανιου. BEEPER δεν χρησιμοποιω, οχι διοτι δεν ειναι ικανα τα σκυλια μου να χανονται στο πυκνο με αποτελεσμα να μην εχω αμεση οπτικη επαφη με αυτα ετσι ωστε να χρησιμοποιησω το BEEPER, απλα το βρισκω ακρως ΑΝΤΙΑΙΣΘΗΤΙΚΟ στο κυνηγι της μπεκατσας το οποιο δεν ειναι τιποτε αλλο παρα το πιο κλασσικο/παραδοσιακο κυνηγι και ειναι κριμα να χρησιμοποιουμε τετοιου ειδους ηλεκτρονικα μεσα σε ενα τετοιο κυνηγι. Χαλαει ολη την ομορφια αυτου του κυνηγιου. Ναι μεν ισως να σου δωσει σε μερικες περιπτωσεις σε πολυ σφιχτο μερος καποια περισσοτερα πουλια αλλα χαλαει την ολη ομορφια του κυνηγιου της μπεκατσας!!! Δεν πειραζει, ας χασω μερικα πουλια, εξ'αλλου αν τα χτυπησουμε ολα δεν θα μεινει και τιποτα. Εγω προσωπικα βασιζομαι περισσοτερο στις δυνατοτητες των σκυλιων. Εξ'αλλου αυτα ειναι που δινουν την πραγματικη μαχη απεναντι στην Βασιλισσα του δασους. Εκει λοιπον που προσπαθουσα να συνειδητοποιησω απο που ακουσα τελευταια φορα τον ηχο απο το τσοκανι, ακουω μεσα απο ενα πουρναρι, απο αυτα που δημιουργουν τους «κουφολογγους» και η μπεκατσα λατρευει, κλαρια να κουνιουνται. Ξαφνικα ακουω ενα δυνατο πα-πα-πα-πα τον γνωστο ηχο που κανει η μπεκατσα οταν σηκωνεται. Ενστικτωδως σηκωνω το οπλο και ριχνω μια μπηχτη τουφεκια, χωρις να μου δοθει ευκαιρια για δευτερη και περιμενω να δω αν το ποιντερ θα μου απορταρει το πουλι ή οχι. Δυστυχως, το πουλι ειχε φυγει αλλα τελικα μου βγηκε σε καλο. Το πουλι αυτο, ειχε δεχτει την πιεση απο το ποιντερ απο την μια και απο την αλλη πλευρα ημουν εγω, με αποτελεσμα να παραμενει λουφαγμενο πιεζοντας οσο το δυνατον περισσοτερο την πλατη του, προσπαθωντας να γινει ενα με το εδαφος. Ομως καπου στο ενδιαμεσο υπηρχε και η Μάγια η οποια προφανως ειχε αντιληφτει και αυτη την μαγευτικη αυτη μυρωδια της μπεκατσας, ειχε δει τον Ντοκ φερμαρισμενο και προσπαθησε με ενα γρηγορο αλλα και συναμα αιλουροειδες πλησιασμα να πλησιασει την πηγη της μαγευτικης αυτης μυρουδιας που προερχοταν απο την μπεκατσα. Δεν τα καταφερε ομως. Λογω της απειριας της και το πλησιασμα που προσπαθησε να κανει, ηταν τα αιτια να σηκωθει το πουλι αφου πλησιαζοντας το, δημιουργησε «αρκετο» θορυβο τετοιο ωστε να αναγκασει το πουλι να σηκωθει φοβισμενο/πανικοβλημενο απο την πιεση των σκυλων και την δικη μου. Φωναξα γρηγορα τα σκυλια, και πηρα την πορεια την οποια ακολουθησε το πουλι, προσπαθωντας να το ξαναβρω. Καθως εψαχνα, ακουω απο την απεναντι πλευρα του δρομου, 2 απανωτες τουφεκιες. Ενα χαμογελο ηρθε γρηγορα στα χειλη μου, και σκεφτηκα, «ο Πετρος την πηρε». Ξεροντας τις σκοπευτικες του ικανοτητες και πως για να ριξει 2η τουφεκια σε αυτο το μερος, μαλλον του δοθηκε η ευκαιρια να την παρει. Προχωρησα λοιπον ψαχνοντας δεξια και αριστερα για την ευρεση του πουλιου που μολις ειχε σηκωθει. Εφτασα σε μια αποσταση περιπου 300-350 μετρα απο εκει που πρωτοσηκωθηκε και γρηγορα, ο Ντοκ μου εδειξε ξανα σημαδια βρηκε την γνωριμη πλεον σε αυτον μυρωδια. Αυτη τη φορα ομως, το σκηνικο ηταν πιο συντομο. Ο Ντοκ εμεινε σε μια αγαλματενια σταση, κοντρα στο ελαφρυ αερακι που του εφερνε κυριολεκτικα στα ρουθουνια του την γνωστη μυρωδια και να προσπαθει να «γευστει» οσο το δυνατον περισσοτερο την στιγμη, ανοιγοκλεινωντας τα ρουθουνια του και με την ουρα οχι ιδιαιτερα σηκωμενη ψηλα, σημαδι που μου εδειχνε πως το πουλι βρισκοταν σε μικρη αποσταση απο αυτον. Βλεπω την Μάγια, απο πισω του, αυτη τη φορα να πλησιαζει πιο επιφυλακτικα και να μενει σε φερμα και αυτη κανα μετρο πισω απο το ποιντερ. Οι χτυποι της καρδιας στο maximum αυτη τη φορα οχι γιατι βρηκα ξανα το πουλι αλλα περισσοτερο διοτι χαιρομουν που ειδα επιτελους την Μάγια να εχει συνειδητοποιει και να εχει μπει στο παιχνιδι με «αντιπαλο» την μπεκατσα ακολουθωντας τους κανονες. Αφησα τα σκυλια να μεινουν σε φερμα οση ωρα γινοταν. Ηθελα περισσοτερο η μικρη να «ψηθει» σε αυτην την μυρωδια και να της γινει γνωριμη αλλα παραλληλα να παθιαστει. Το πουλι μαλλον προσπαθησε να ποδαρωσει λιγο, και ενα βιαιο πονταρισμα απο τον ποιντερ την αναγκασε να σηκωθει με αποτελεσμα με μια τουφεκια να πεσει. Ο Ντοκ ετρεξε γρηγορα και μου εφερε την μπεκατσα ενω απο πισω η Μάγια να προσπαθει να την παρει σαν να προσπαθει να του πει πως η μπεκατσα αυτη ηταν για αυτην!!! Η απειρια λοιπον αυτη της σεττεριτσας μου στην πρωτη συναντηση με αυτο το πουλι, βγηκε σε καλο μιας και εκανε την Μάγια να γινει πιο επιφυλακτικη και πιο μεθοδικη ισως θα ελεγα στο ψαξιμο του μοναχικου αυτου πουλιου, αφου πραγματικα η διαφορα υστερα απο αυτην την συναντηση φανηκε πολυ εντονα. Συνεχισαμε το ψαξιμο, και υστερα απο αρκετη ωρα βρηκαμε ενα ακομα ντορο με αποτελεσμα, υστερα απο επαναληψη του προηγουμενου σκηνικου πιο συντομου ομως αυτη τη φορα, η δευτερη μπεκατσα να μπει στο γυλεκο. Απο την πλευρα του φιλου μου Πετρου, δεν ακουσα αλλες τουφεκιες, σημαδι πως μαλλον δε βρηκε αλλο πουλι. τον πηρα τηλεφωνο στο κινητο του και αποφασισαμε να επιστρεψουμε στο αυτοκινητο για να επιστρεψουμε. Αλλωστε η ωρα ηταν ηδη περασμενη 12 το μεσημερι. Βρεθηκαμε λοιπον στο αυτοκινητο υστερα απο μιση ωρα και ειδα με εκπληξη πως ο φιλος μου ειχε παρει και αυτος μια μπεκατσα τεραστια σε μεγεθος και γεματη πλουσια χρωματα. Αρα προφανως ηταν μεγαλη και σε ηλικια. Ηταν ενα πουλι πολυ εξυπνο/πονηρο και μου ειπε πως την ειχε σηκωσει 3 φορες μεχρι να την παρει απλα δεν τοιυφεκισε γιατι δεν ειχε καθαρο και για να μην κανει το πουλι αυτο να απομακρυνθει πολυ ζοριζοντας το με τις τουφεκιες, με αποτελεσμα να μην το βρει αφου θα επιανε σε μακρυνο πολυ μερος. Συνηθισμενο φαινομεναο στα πουλια την φετεινη χρονια. Ποσο μαλιστα σε πουλια ενηλικα, κυνηγημενα. Πηραμε λοιπον το δρομο του γυρισμου εξιστοροντας ο καθενας πως πλησιασαμε τα πουλια αυτα. Μια συζητηση που ο καθενας μας πιστευω κανει στον γυρισμο απο το κυνηγι και ειναι το μερος του κυνηγιου οπου δινει ενα αλλο ειδος ευχαριστησης σε ολους μας. Αυτη τη φορα ομως ηταν κατι το ξεχωριστο μιας και αρχισε να μπαινει στο παιχνιδι και η μικρη μου φιλη Μάγια. Κλεινοντας θελω να πω πως η φετεινη χρονια, οπως ειπα και στην αρχη, ηταν μια ικανοποιητικη χρονια απο αποψη συναντησεων με την φιλη μας την μπεκατσα. Αλλα ακομα καλυτερη ηταν στην Βορειο Ελλαδα συμφωνα με μαρτυριες φιλων. Οχι υπερβολικα πολλα πουλια, αλλα η χρονια ηταν αρκετα καλη αν αναλογιστει κανεις τα περσινα καταστροφικα λεγομενα για τους πλυθησμους της. Επισης, παρατηρηθηκε το φαινομενο της μειωσης του παρανομου καρτεριου της μπεκατσας, κατι το οποιο ειναι πραγματικη καταρα τοσο για εμας τους μπεκατσοκυνηγους οσο και για την ιδια την μπεκατσα!!! Πιστευω πως η επομενη χρονια, αν ο καιρος μας παει καλα, και το λεω αυτο διοτι οι μετακινησεις της μπεκατσας εξαρτωνται αμεσα απο τις καιρικες συνθηκες που επικρατουν στην ευρωπη αλλα και στην χωρα μας, θα ειναι ακομα καλυτερη με περισσοτερες συγκινησεις σε αυτο το μαγευτικο κυνηγι της μπεκατσας. Ευχομαι σε ολους μας καλα κυνηγια και με καλα μπεκατσοσκυλα!!! Με φιλικους χαιρετισμους Κωνσταντίνος Μουσάς.

ΕΠΑΝΩ-UP