Έχουν περάσει αρκετά χρόνια από τότε που σήμανε ο κώδων του κινδύνου για τις παραδοσιακές καλλιέργειες. Θα περίμενε κανείς ότι έστω και πιλοτικά οι προσπάθειες ενίσχυσης της εναλλακτικής γεωργίας θα ήταν εντατικές πόσο μάλλον τώρα όπου ο αγροτικός κόσμος περνάει ίσως την πιο κρίσιμη περίοδο. Παρόλο αυτά και παρά το γεγονός ότι γειτονικοί νομοί βαδίζουν ήδη στη φιλοσοφία της εναλλακτικής καλλιέργειας με υψηλές αποδόσεις, ο νομός Τρικάλων βρίσκεται ακόμη στην αρχή: στις συζητήσεις και στα ευχολόγια για αλλαγή πορείας στην αγροτική παραγωγή. Μπροστά σε όλα αυτά κάποιες καλλιέργειες πολλά υποσχόμενες και δοκιμασμένες σε άλλους νομούς μπορούν να αποτελέσουν και για εμάς τους Τρικαλινούς το εφαλτήριο για την αλλαγή τροχιάς στην παραγωγή. Μια από αυτές είναι η καλλιέργεια του μανιταριού τρούφας. Την τρούφα τη συναντούμε στα ορεινά τις Πίνδου, στην «άγρια» μορφή της. Η τρούφα είναι περιζήτητη και σε συνδυασμό με την υψηλή τιμή πώλησης αποτελεί πρόκληση για την επίτευξη του στόχου της επιχειρηματικής γεωργίας. Ο «θησαυρός» για ακόμη μια φορά μετατρέπεται σε άνθρακα στα Τρίκαλα λόγω έλλειψης πρωτοβουλίας και νεοαγροτικής συνείδησης.

Πώς καλλιεργείται η Τρούφα
Η άγρια τρούφα είναι ένα υπόγειο μανιτάρι. Για να το εντοπίσεις χρειάζεται να επιδοθείς σε ένα ιδιότυπο κυνήγι στο οποίο χρησιμοποιούνται ειδικά εκπαιδευμένα σκυλιά για να εντοπίζουν την οσμή της. Πόσο κοστίζει…μόλις μερικά χιλιάδες ευρώ! Η καλλιέργεια της Τρούφας γεννήθηκε λόγω της δυσκολίας της εντόπισης της άγριας μορφής του εν λόγω μανιταριού. Η καλλιέργεια απαιτεί φυτώρια διαφόρων καρποφόρων δένδρων όπως είναι φουντουκιά, ελιά, καρυδιά κα. ή σε φυτώρια με δρυς. Τα δένδρα μπολιάζονται και σε τέσσερα περίπου χρόνια η απόδοση ξεπερνάει ακόμη και 7 φορές τις συνήθεις καλλιέργειες. Εν τω μεταξύ στην περίπτωση των καρποφόρων έχουμε διπλή καλλιέργεια, γεγονός που αναμφισβήτητα αποτελεί συγκριτικό πλεονέκτημα. Το κόστος για τα δενδρύλλια που θα φιλοξενήσουν το «χρυσό» μύκητα κυμαίνεται από 700 έως 1000 ευρώ το στρέμμα. Μιλήσαμε με τον κ. Μιχαϊλίδη που δραστηριοποιείται στην ευρύτερη περιοχή της Μακεδονίας και ο οποίος εκτός από αγρότης είναι και επιχειρηματίας προμηθεύοντας δενδρύλλια. Όπως επισήμανε η ζήτηση είναι μεγάλη για το λόγο αυτό πρέπει να στρέψουμε την προσοχή μας στην εν λόγω καλλιέργεια. «Η ζήτηση για την ελληνική τρούφα είναι πραγματικά μεγάλη. Μιλούμε δε για τιμή πώλησης που ξεπερνάει ακόμη και τα 1.500 ευρώ το κιλό. Αυτό όμως που λείπει είναι η έλλειψη πιστοποιητικών οργανισμών», λέει ο κ. Μιχαηλίδης γνωρίζοντας βέβαια πώς στην περιοχή των Τρικάλων δεν έχει γίνει καν η αρχή.

Μείναμε πίσω
Άλλοι αξιοποιούν κι άλλοι σφυρίζουν αδιάφορα. Στους νομούς της Δυτικής Μακεδονίας Γρεβενά και Κοζάνη, κατάλαβαν ήδη ότι το μέλλον δεν είναι στις κορεσμένες καλλιέργειες. Ήδη στην Κοζάνη επιδοτούνται και καλλιεργούνται πολυάριθμα στρέμματα τρούφας. Βέβαια πρόκειται για μια πιλοτική εφαρμογή αλλά από πλευράς νομαρχίας δηλώνουν ικανοποιημένοι από τα μέχρι τώρα αποτελέσματα. Μιλώντας με τον αντινομάρχη, κ. Σόκουτη, μας τόνισε ότι πρόκειται για ένα συνολικό εγχείρημα για την περιοχή της Κοζάνης σε ότι αφορά στην εναλλακτική γεωργία ενώ γίνονται προσπάθειες να ενταχθούν τα προγράμματα της καλλιέργειας τρούφας και στο Δ΄ΚΠΣ.. Και στο Πήλιο όμως της Θεσσαλικής Μαγνησίας η καλλιέργεια της Τρούφας προωθείται και ήδη μετρά αποτελέσματα. Σε επικοινωνία που είχαμε με τον Πρόεδρο του Ινστιτούτου Ανάπτυξης Πηλίου κ. Στέργιο Παπαϊωάννου, καταλάβαμε ότι πρόκειται για μια πρωτοβουλία πνοής για την ευρύτερη περιοχή της Μαγνησίας. «Καταλήξαμε ότι η καλλιέργεια ενός αγνώστου σε πολλούς μανιταριού, της «Τρούφας» που απευθύνεται σε ορεινές και ημιορεινές εκτάσεις μπορεί να γίνει ιδανική για το Πήλιο αλλά και ευρύτερα για τη Μαγνησία. Είναι μια αγροτική καλλιέργεια με υψηλές αποδόσεις και λίγη χειρονακτική εργασία που μπορεί παράλληλα να συμβάλει στην ανάπτυξη του αγροτουρισμού». Όλα αυτά θα μπορούσαν να συμβαίνουν και στην περιοχή μας όμως για ακόμη μια φορά αντιδρούμε στο «και πέντε» και όχι στο παρά πέντε. Αυτό μας επιβεβαίωσε και ο γνωστός ερευνητής μυκητοχλωρίδας κ. Κωνσταντινίδης από τα Γρεβενά, όπου και εκεί έχει αρχίσει μια μεγάλη προσπάθεια για αξιοποίηση των καλλιεργειών. «Και ο νομός Τρικάλων θα μπορούσε να παράγει καλλιεργήσιμη τρούφα, δεδομένου ότι ευδοκιμούν τα δένδρα που απαιτούνται για το μπόλιασμα. Εμείς ήδη έχουμε ξεπεράσει κάθε προσδοκία και μάλιστα στις 1και 4 Μαΐου στη γειτονική σας Δεσκάτη προχωρούμε σε ακόμη μία ενημερωτική εκδήλωση».

Στα Τρίκαλα ακόμη ψάχνουν…
Κάποια στιγμή λοιπόν οι ιθύνοντες θα πρέπει να πάψουν να καμαρώνουν ότι ο νομός μας παράγει μόνο καπνό, βαμβάκι και τσίπουρο και να αρχίσουν να βλέπουν γύρω τους τις εξελίξεις. Όπως τονίζει σε δηλώσεις του στον Ε.Π. και ο πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου κ. Κρεμύδας, «Αν θέλουμε να στηρίξουμε την περιφερειακή οικονομική ανάπτυξη σε επίπεδο αγροτικής οικονομίας ώστε οι βιομηχανοποιημένες καλλιέργειες να οριοθετηθούν πρέπει να αναζητήσουμε την εναλλακτική καλλιέργεια». Από την πλευρά του και ο διευθυντής της ΕΑΣΤ κ. Μανώλης επισημαίνει ότι «θα ήταν ευχής έργο να υπάρχουν προϋποθέσεις για καλλιέργεια της Τρούφας» ωστόσο παραμένει το ερώτημα γιατί μέχρι σήμερα δεν έχουν διερευνηθεί όλες εκείνες οι παράμετροι που θα εξασφάλιζαν τις προδιαγραφές για μια άλλη αγροτική οικονομία και παραγωγή στο νομό μας. Φαίνεται λοιπόν ότι για ακόμη μια φορά περιμένουμε να ανάψουν τα φώτα κάποιοι άλλοι για το νομό μας, μόνο που η σύγχρονη πραγματικότητα δεν συγχωρεί ολιγωρίες. Τη στιγμή που ο αγροτικός κόσμος περνάει μια από τις πιο μεγάλες κρίσεις όλων των εποχών στο νομό μας όπως και σε όλη τη χώρα, φαντάζει αδιανόητο το γεγονός ότι δεν μπορούμε να αξιοποιήσουμε τον μέχρι τώρα ανεκμετάλλευτο αγροτικό πλούτο της περιοχής. Την ίδια ώρα προσανατολιζόμαστε σε παρακινδυνευμένες μορφές ανάπτυξης, όπως η εξόρυξη νικελίου, ενώ αδιαφορούμε πλήρως για τις ήπιες και επικερδέστατες μορφές παραγωγής.

Της Ελένης Χολέβα

πηγή: http://www.energospolitis.gr/index.php?option=com_content&task=view&id=107&Itemid=35