Initial

Back

Ο σκύλος στην 3η ηλικία !

Η μικρή τριχωτή μπάλα που αναστάτωνε το σπίτι με τις φάρσες και τις σκανδαλιές της, έχει πια μεγαλώσει. Η υπερκινητικότητα και ο ενθουσιασμός που μας προκάλεσαν γέλιο αλλά και οργή κάποιες φορές, έχουν τώρα αντικατασταθεί από την ηρεμία και τον ύπνο. Καθώς τα χρόνια περνούσαν, άρχισε να μεγαλώνει, να γερνάει. Τα τρεχαλητά έγιναν πιο σπάνια, λιγότερο μάκρυνα. Η ζωντάνια και η τρέλα χάθηκαν, έμεινε το χτύπημα της ουράς για να εκφράσει ο φίλος μας την χαρά του, αφήνοντας έναν χαρακτήρα λίγο γκρινιάρη, γιατί ο σύντροφος μας δεν έχει πλέον τις ίδιες δυνατότητες όπως παλιά, έχει όμως την ανάγκη να νιώθει την αγάπη μας και το χέρι μας στο κεφάλι του, για να συνεχίσει την ζωή του με την βοήθεια μας. Πότε πρόλαβε να γεράσει; Δίπλα μας, οι σκύλοι φαίνεται πως ζουν πολύ γρήγορα και αναπόφευκτα δεν μπορούμε να επωφελούμαστε για πάντα από την τρελή ζωτικότητα της νεαρής τους ηλικίας. Βαδίζοντας προς την 3η ηλικία, με όλες τις αλλαγές στο σώμα και τον χαρακτήρα τους, χρειάζονται περισσότερο ενδιαφέρον από εμάς όταν γερνούν και φροντίζουν να μας το δείχνουν. Το πόσο γέρασε ο σκύλος μας, εξαρτάται από τη ράτσα και το μέγεθος του. Ο μέσος όρος της ζωής ενός σκύλου είναι περίπου στα δώδεκα χρόνια. Στην ώριμη ηλικία φτάνουν περίπου στον 6ο χρόνο της ζωής τους, όμως τα μικρόσωμα σκυλιά έχουν περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν για πιο πολλά χρόνια, από τα μεγαλόσωμα. Στα οκτώ του χρόνια, ένα γιορκσάιρ είναι ακόμα παιδί, ενώ ένας μολοσσός θεωρείται «παπούς». Ένα τσιουάουα μπορεί να φτάσει τα δεκαεννέα χρόνια. Οι μεσαίου μεγέθους σκύλοι, μπορεί να φτάσουν μέχρι τα δεκαπέντε, όμως για ένα μπόξερ, είναι δύσκολο να καταφέρει να φτάσει σε αυτή την ηλικία. Τα σκυλιά που δεν ασκούνται και που τρώνε υπερβολικά, κινδυνεύουν να μην φτάσουν σε μεγάλη ηλικία λόγω προβλημάτων υγείας. Η ηλικία των γηρατειών είναι όπως φαίνεται πολύ σχετική, γιατί παίζει ρόλο ο τρόπος ζωής, η διατροφή και αρκετές ακόμη παράμετροι. Τα δόντια μπορούν να μας δείξουν την ηλικία, αλλά σε σπάνιες περιπτώσεις τα δόντια ξεγελούν, η ηλικία όμως μπορεί να μην φανεί αν το ζώο φροντίζεται κατάλληλα. Τα δόντια πιάνουν εύκολα πέτρα ακόμα και στις μικρές ηλικίες και αν δεν προσέξουμε, μπορεί τα ούλα να χαλαρώσουν και να χάσουν δόντια. Απώλειες και δυστυχίες Ένας σκύλος που έχει καλή υγεία και φροντίδα εύκολα μπορεί να κρύψει την ηλικία του και να ελπίζει πως θα ζήσει πολύ περισσότερο. Είναι αδύνατο να αποφύγουμε το πέρασμα του χρόνου και όταν ο σκύλος μας γεράσει, οι ικανότητες του, σε διάφορους τομείς, αρχίζουν να μειώνονται. Από τις πρώτες απώλειες είναι η μείωση της όρασης και της ακοής. Η όραση των σκύλων, που δεν είναι και η πιο ανεπτυγμένη τους αίσθηση, προσαρμόζεται στις καινούργιες συνθήκες και για να καλύψουν και την απώλεια της ακοής αναπτύσσουν περισσότερο την όσφρηση, που αυτή δεν τους εγκαταλείπει ποτέ. Την απώλεια της ακοής δείχνουν σαν να μην την αντιλαμβάνονται. Οι ήχοι φαίνονται να φτάνουν εξασθενημένοι και μπορεί μάλιστα και να νιώθουν καλύτερα με την καινούρια αυτή κατάσταση, ιδιαίτερα τα σκυλιά που ζουν σε πόλεις. Για το λόγο αυτό μπορεί και να δείχνουν απροθυμία να απαντούν στα καλέσματα μας. Άσκηση και Παιχνίδι Το ηλικιωμένο σκυλί ενδιαφέρεται λιγότερο για τα βίαια παιχνίδια και τις μεγάλες σε διάρκεια βόλτες. Του κάνει καλό όμως να περπατάει και να ασκείται καθημερινά, αρκεί αυτή η άσκηση να είναι μετρημένη και καθημερινή. Όπως είναι γνωστό, τα σκυλιά αγαπούν τη ρουτίνα, γι' αυτό αν σας ζητάει να του πετάξετε τη μπάλα, κάντε το, αρκεί να μην είναι για πολλή ώρα, ούτε πολύ μακριά. Το βλέμμα του σίγουρα θα σας λύσει την απορία για το αν θέλει να παίξει ή όχι και πολλές φορές μπορεί να το ζητάει και επίμονα με γάβγισμα. Τις μικρές αυτές απολαύσεις, είναι κρίμα να τις στερηθεί, γι' αυτό να του τις προσφέρετε, εξάλλου δεν είναι για πολλή ώρα. Κτητικότητα και Νευρικότητα Το αφεντικό του γίνεται πολλές φορές το μοναδικό σημείο της προσοχής του και απαιτεί περισσότερη προσοχή και στοργή. Έχει μεγάλη ανάγκη από επιβεβαίωση και προστασία, όπως όταν ήταν κουτάβι, γι' αυτό και η 3η ηλικία δεν απέχει πολύ από την 1 η, με την μόνη διαφορά πως τώρα δεν το σκάει όπως όταν ήταν κουτάβι. Είναι πολύ αφοσιωμένο στο αφεντικό του, με τόσο πάθος, που συχνά δεν το αντιλαμβανόμαστε. Κατά τη διάρκεια της κοινής τους ζωής ο σκύλος είχε την ευκαιρία να γνωρίσει το αφεντικό του από όλες τις πλευρές και ανάμεσα τους έχει δημιουργηθεί μεγάλη κατανόηση και έτσι ο σκύλος γίνεται κτητικός απέναντι του και μπορεί να υποφέρει αφάνταστα από τυχόν αδιαφορία ή έλλειψη κατανόησης του .Γι' αυτό θα πρέπει να σκεφτούμε πως έχουμε ζήσει μία ζωή πίστης και στοργής μαζί και πως δεν πρέπει να τον αφήσουμε τώρα, αλλά να τον προσέξουμε ιδιαίτερα σε αυτό το δύσκολο στάδιο της ζωής του. Είμαστε ο πιστός του φίλος άλλωστε!

ΕΠΑΝΩ-UP