Initial

Back

Κυνήγι και Δημοτική Παράδοση !

H ιστορική εξέλιξη του ανθρώπου μέσα στους αιώνες είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με το κυνήγι. Η δραστηριότητα της θήρας στην αρχή ήταν μια πράξη που στόχευε στην εξασφάλιση τροφής, αργότερα αποτέλεσε και μέσο που στόχευε στην παίδευση των νέων και στη συνέχεια εξελίχθηκε σε μια δράση που προσφέρει πολλαπλά οφέλη και είναι απόλυτα συνυφασμένη και συνδεδεμένη με την ανθρώπινη ύπαρξη. Πρόκειται για μια θεμελιώδη ανθρώπινη εκδήλωση η οποία απεικονίζεται διαχρονικά σε τοιχώματα σπηλαίων, σε τοιχογραφίες και σε σπάνια έργα τέχνης και αποτελεί αντικείμενο πολλών μύθων, θρύλων καθώς και λαϊκών δοξασιών. Φυσικά δε θα μπορούσε μια τέτοια ανθρώπινη εκδήλωση να μην αποτελέσει και αντικείμενο της δημοτικής μας μουσικής παράδοσης. Πλήθος παραδοσιακών δημοτικών μας τραγουδιών αναφέρονται στο κυνήγι, καθώς και σε θηράματα της ενδημικής άγριας πανίδας. Πολλές φορές μάλιστα δίνουν σ' αυτά ανθρώπινη υπόσταση, στην προσπάθεια να υμνήσουν και να τονίσουν διάφορες εκδηλώσεις της ανθρώπινης κοινωνίας. Αναφέρονται παρακάτω ορισμένα από αυτά όπως καταγράφηκαν από κυνηγούς, λάτρες της μουσικής μας παράδοσης και επίσης ι λάτρες του κυνηγιού. Τραγούδι κυνηγού «Παίρνω το ντουφεκάκι μου, μ' έβρεχε με χιόνιζε και πάω να κυνηγήσω κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. Βρίσκω λαγό που έβοσκε, μ' έβρεχε με χιόνιζε, πέρδικα που λαλούσε κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. Ρίχνω βαρέσω το λαγό, μ' έβρεχε με χιόνιζε και κρούω και την πέρδικα κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. Κάνω στιφάδο το λαγό, μ' έβρεχε με χιόνιζε και σούπα την πέρδικα κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. Κι ακάλεσα τρείς έμορφες, μ' έβρεχε με χιόνιζε, να 'ρθουν να τις φιλέψω κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. Οι δυο κίνησαν κι έρχονται, μ' έβρεχε με χιόνιζε, η μια κοντά την άλλη κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. Κι η τρίτη η μικρότερη, μ' έβρεχε με χιόνιζε, δε φάνηκε να έρθει κι ας βρέξει κι ας χιονίσει. τραγουδιέται και χορεύεται κυρίως σε γλέντια, (χορός τσάμικος στα τρία) Τραγούδια πέρδικας «Που ήσουνα μωρ' πέρδικα μου, που ήσουν πέρδικα γραμμένη; Που ήσουν πέρδικα γραμμένη, κι ήρθες το πρωϊ βρεγμένη: Ήμουνα μωρ' πέρδικα μου, ήμουνα πέρα στα πλάγια. Ήμουνα πέρα στα πλάγια, στις δροσιές μες στα χορτάρια. Τι έτρωγες μωρ' πέρδικα μου, τι έτρωγες πέρα στα πλάγια; Τι έτρωγες πέρα στα πλάγια, στις δροσιές μες στα χορτάρια; Έτρωγα, μωρ' πέρδικα μου, έτρωγα το Μάη τριφύλλι. Έτρωγα το Μάη τριφύλλι, και τον Αύγουστο σταφύλι.» (χορός συρτός) το τραγουδούν την μέρα που γίνεται το προξενιό, στο σπίτι της νύφης, όταν αυτή στην πρώτη της γνωριμία με τα καινούργια συμπεθέρια, πάει να τους κεράσει. «Πέρδικα, περδικούλα μου, πέρδικα μου γραμμένη, μ' όλο τον κόσμο ήμερη, μ' όλους αγαπημένη και μετ' εμένα τ' ορφανό τι στέκεις αγριεμένη; Ρίξε την α - πέρδικα μου- ρίξε την αγριοσσύνη σου κι έλα μετ' εμένα, να σε φορώ στα γόνατα, να σε φιλώ στα μάτια, στα μάτια, τα ματόκλαδα, στα φρύδια τα γραμμένα. Πέρδικα μου! Κι αν δε σε κλέψω μια βραδυά, νύχτα με το φεγγάρι, νύχτα με την αστροφεγγιά! » Επιτραπέζιο τραγούδι που λέγεται σε αρραβώνα και γάμο και εκφράζει τον ψυχολογικό κόσμο των δύο νέων τη στιγμή εκείνη. Σεμνή, συγκινημένη, δειλή και όμορφη σαν πέρδικα αυτή. Τολμηρός, βίαιος, μα πάντα ιππότης, σωστός λεβέντης εκείνος. Τραγούδι για το λαγό «Έμαθε μωρέ παιδιά έμαθ' ο λαγός και μπαίνει έμαθ' ο λαγός και μπαίνει μες στης παπαδιάς τ' αμπέλι. Μπαίνει με μωρέ παιδιά μπαίνει με πηδήματα μπαίνει με πηδήματα και μας χαλάει τα κλήματα. Σύρτε φε.. μωρέ παιδιά σύρτε φέρτε κυνηγό σύρτε φέρτε κυνηγό να σκοτώσει το λαγό. Κυνηγός μωρέ παιδιά κυνηγός δεν είναι δω κυνηγός δεν είναι δω έχει πάει σ' άλλο χωριό. Μέχρι να μωρέ παιδιά μέχρι να' ρθει ο κυνηγός μέχρι να' ρθει ο κυνηγός μας έφυγε και ο λαγός» Εύθυμο τραγούδι που τραγουδιέται και χορεύεται κυρίως σε γλέντια, (χορός συρτός) Τραγούδι για την ελαφίνα « Παίρνω το μαντηλάκι μου (δις) τριόδιπλο στον ώμο λαφίνα μου τριόδιπλο στον ώμο χαδιάρα μου Και παίρνω δίπλα τα βουνά ( δις) δίπλα τα κορφοβούνια λαφίνα μου δίπλα τα κορφοβούνια χαδιάρα μου Βρίσκω τα 'λάφια να βοσκούν (δις) και να δροσολογιούνται λαφίνα μου και να δροσολογιούνται χαδιάρα μου Και μια λαφίνα δε βοσκάει (δις) δεν πάει μαζί με τ' άλλα λαφίνα μου δεν πάει μαζί με τ' άλλα χαδιάρα μου» (χορός συρτός) Η τεράστια διαχρονική σημασία και σχέση που έχει το κυνήγι με την ανθρωπότητα, μας μαρτυρούν ότι αποτελεί για το λαό μας σπουδαία πολιτιστική κληρονομιά την οποία έχουμε χρέος να κληροδοτήσουμε στα παιδιά μας, καταβάλλοντος κάθε δυνατή προσπάθεια για να διατηρήσουμε ότι οι προηγούμενες γενιές μας παρέδωσαν. Σταμκόπουλος Χαράλμπος Δασοπόνος Παν-Θηρας

ΕΠΑΝΩ-UP