Υπάρχουν σκυλιά που φοβούνται τις τουφεκιές, σκυλιά που φοβούνται το αυτοκίνητο, άλλα τους ανθρώπους, επίσης άλλα το νερό, άλλα και το κυνήγι ακόμη, βλέποντας μια πέτρα απρόοπτα με παράξενο σχήμα, τινάζονται τρομαγμένα, αλλά τα περισσότερα, φοβούνται τον αφέντη τους. Αυτά τα σκυλιά είναι και τα πιο πολλά κλπ.
Υπεύθυνοι για τα σκυλιά που φοβούνται τις ντουφεκιές, είναι οι αυτοσχέδιοι κυνηγοί που θέλουν να εκγυμναστούν να συνηθίσουν τα σκυλιά τους, στον κρότο της ντουφεκιάς, χωρίς να υπάρχει όχι βεβαιότητα, μα ούτε και πιθανότητα καν, ότι το σκυλί μεγαλώνοντας θα έχει αυτό το φόβο.
Δυστυχώς για να είναι τάχα σίγουροι πως δεν θα συμβεί αυτό, όταν ακόμη το σκυλί είναι μικρό, το τρομάζουν με κρότους και τουφεκιές για να το συνηθίσουν όπως πιστεύουν και καταλήγουν στο αντίθετο. Στο να φοβηθεί το σκυλί τους και να γίνει άχρηστο, χωρίς λόγο και αιτία.
Τα σκυλιά που μεγάλα φοβούνται τις τουφεκιές είναι λίγα και μερικά το παθαίνουν αυτό από ξάφνιασμα πάλι.
Ένα σκυλί που βγαίνει για πρώτη φορά στο κυνήγι, πρέπει ν' ακούσει τη τουφεκιά, όταν είναι απασχολημένο με το θήραμα, όταν τίποτα άλλο εκτός από αυτό, δεν το ενδιαφέρει και τότε ούτε και θα δώσει σημασία, ούτε θα ακούσει καν τη τουφεκιά.
Για τα σκυλιά που φοβούνται το νερό, η ευθύνη βαρύνει τους αφέντες τους, που καθώς βλέπουν τα σκυλιά τους να μην συμπαθούν το νερό, προσπαθούν με τη βία να τα συνηθίσουν και επιτυγχάνουν ακριβώς το αντίθετο. Η αντιπάθεια των σκυλιών τους για το νερό, καταλήγει σε φόβο, έτσι που χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια και υπομονή για να τον αποβάλουν κατόπιν.
Ακόμη πολλά σκυλιά, φοβούνται το αυτοκίνητο. Και αυτό οφείλεται, πάλι στον αφέντη τους πολλές φορές. Κι αυτό, γιατί την πρώτη φορά που μεταφέρθηκε το νέο σκυλί με αυτοκίνητο, στριμώχτηκε με βάναυσο τρόπο στο πορτμπαγκάζ χωρίς κανένα άλλο ενδιαφέρον.
Δεν έχει δυστυχώς γίνει αντιληπτό, πως στο σκυλί κάθε τι που του επιβάλλεται με τη βία, του προκαλεί την απέχθεια και τελικά το φόβο αν δεν προλάβουμε και φτάσει ως εκεί
Υπάρχουν σκυλιά που μεγάλωσαν νύχτα μέρα αλυσοδεμένα σε κάποιο υπόγειο ή σε κάποια σοφίτα και έχω υπ' όψιν μου τέτοιες περιπτώσει
Τα σκυλιά αυτά, όταν βρεθούν στο δρόμο, στην ύπαιθρο, σε περιβάλλον που δεν ξέρουν ότι υπάρχει, τρομάζουν και προσπαθούνε να κρυφτούνε κάπου, όταν δεν μπορούν να ξαναπάνε στη φυλακή τους. Σ' αυτά τα σκυλιά ο φόβος αυτός δύσκολα αποβάλλεται και πάντα κάτι μένει.
Ο μεγαλύτερος όμως και συχνότερος φόβος των σκυλιών, είναι αυτός που τους προκαλεί ο ίδιος ο κακότροπος αφέντης τους.
Άπειρες είναι οι φορές που έχω δει σκυλιά ν' ακολουθούν κατά πόδας τον κυνηγό στο βουνό να μη τολμούν, να τρέξουν, να κυνηγήσουν και το σπουδαιότερο, οι κυνηγοί που τα έχουν, απορούν για το κακό που τους βρήκε, χωρίς να προσπαθούν να βρούνε την αιτία αυτής της συμπεριφοράς του σκυλιού τους και τη θεραπεία της, μα αντιθέτως καθώς το σκυλί βρίσκεται πίσω τους, νέες κλωτσιές και απειλές, με αποτέλεσμα το σκυλί να τους ακολουθεί και πάλι, αλλά από το φόβο της κλωτσιάς ή της πετριάς, σε απόσταση ασφαλείας πλέον.
Θυμάμαι μια χαρακτηριστική περίπτωση ενός καθαρόαιμου Σέττερ Ιρλανδέζικου
Ηταν νέο σκυλί και πρωτόβγαλτο στο κυνήγι. Ο κυνηγός που το είχε, το έβγαλε στο κυνήγι μαζί με μια σκύλα μαθημένη. Το Σέττερ πρωτόβγαλτο, τριγυρνούσε χωρίς να ξέρει γιατί ακόμη και διαρκώς πήγαινε κοντά στη μαθημένη σκύλα θέλοντας να παίξει και την ενοχλούσε. Αυτό θύμωσε τον αφέντη του και μια, δυο, τρεις φορές, το πετροβόλημα συνόδευσε τις αγριοφωνάρες του.
Αποτέλεσμα, μετά το τρίτο πετροβόλημα, που πόνεσε το σκυλί, αυτό μαζεύτηκε πίσω από τα πόδια του, για να μην ανοιχτεί μπροστά ξανά, ούτε την ημέρα αυτή, μα ούτε και ποτέ σ' ολόκληρη την ζωή του.
Το φαινόμενο να συγχέουμε τη λέξη φόβος και υπακοή, είναι συχνό. Άλλο όμως να μας φοβάται το σκυλί και να υπακούει και άλλο να υπακούει γιατί το πιστεύει πως έτσι πρέπει να κάνει.
Το σκυλί που φοβάται τον κυνηγό αφέντη του, ποτέ δεν κυνηγάει καλά, γιατί διαρκώς έχει το φόβο ότι κάτι θα κάνει στραβό, που θα προκαλέσει την οργή, τις φωνές και εν συνεχεία το ξυλοκόπημα.
Δεν μπορεί παρά να έχετε δει να κυνηγούν φοβισμένα σκυλιά..
Σπάνια ξεμακραίνουν από τον αφέντη τους και το κυριότερο, περισσότερο τους απασχολεί τι κάνει, τι θέλει αυτός, παρά το θήραμα. θα τα δείτε κάθε τόσο να κοντοστέκουν και να τον κοιτάζουν από φόβο να προλάβουν κάτι που δεν άρεσε στο αφεντικό τους. Φυσικά τέτοια σκυλιά όσοι τα έχουν, νομίζουν μόνο πως κυνηγούν μαζί τους, άσχετα αν υπερηφανεύονται για την υπακοή τους που δεν είναι άλλο, από φόβος.
Γενικά, κάθε φόβος των σκυλιών μας κατά κανόνα οφείλεται σε μας τους ίδιους. Μα πρέπει να γίνει αντιληπτό ότι άλλο, τελείως άλλο, είναι υπακοή και άλλο φόβος. Αν έγκαιρα δεν αντιληφθούμε τα σύνορα που χωρίζουν αυτές τις δύο έννοιες και που για κάθε σκυλί είναι διαφορετικές, κινδυνεύουμε να χαλάσουμε το σκυλί μας.
Αλλά ο κίνδυνος ν' αποκτήσει φοβία το σκυλί μας, δεν σημαίνει πως πρέπει να μένει ατιμώρητο όταν μας παρακούει ή όταν δεν θέλει να ακούσει.
Πάλι όμως υπάρχει ο τρόπος για να επιβάλουμε τη θέληση μας στο σκυλί χωρίς ο τρόπος αυτός να είναι το ανελέητο και συχνό ξυλοκόπημα. Η υπομονή και η επιμονή είναι ο τρόπος που το σκυλί μένει στην κυριαρχία μας.
Ο τρόμος που προξενούμε στο σκυλί για να του επιβληθούμε, δεν κατορθώνει τίποτα άλλο, παρά να μας απομακρύνει από αυτό και να του δημιουργήσουμε συμπλέγματα φόβου που δεν το αφήνουν να γίνει ποτέ ένα καλό κυνηγετικό σκυλί.
Ακόμη με την υπομονή και την επιμονή, μπορούμε να κατορθώσουμε να του αποβάλουμε και αυτούς τους έμφυτους φόβους.
Initial
Back
