Επί ένα χρόνο το ΟΙΚΟ ξανοίχτηκε στα γκρίζα, από τη βιομηχανική και αστική ρύπανση, νερά της Κορώνειας, μέτρησε οργιές το βάθος της θλίψης και της αγανάκτησης αυτών που νοιάζονται πραγματικά για τη λίμνη, υπολόγισε μίλια ωχαδελφι-σμού και στυγνής εκμετάλλευσης αυτών που μόνο θέλουν να κερδίσουν από αυτήν και αναζήτησε τους υδάτινους δρόμους της σωτηρίας της.
Δεκάδες εκπρόσωποι περιβαλλοντικών φορέων και οργανώσεων, της Νομαρχιακής και Τοπικής Αυτοδιοίκησης, παράγοντες συναρμόδιων υπουργείων, βουλευτές, επιστήμονες του ΑΠΘ, ειδικοί των λιμναίων οικοσυστημάτων, απλοί κάτοικοι και ψαράδες, επιβιβάστηκαν μεταξύ άλλων στο... χάρτινο καράβι του ΟΙΚΟ για μια καταγραφή απόψεων και κατάθεση προτάσεων, μέτρων και λύσεων σωτηρίας απέναντι σε αυτό που εύστοχα, εκπρόσωπος του νεοσύστατου Φορέα Διαχείρισης, χαρακτήρισε «το πιο διαταραγμένο οικολογικό σύστημα της Ευρώπης.
Παρ' όλο που η Ε.Ε. δεν φέρει καμία ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση είναι η μόνη που ενδιαφέρθηκε σοβαρά για την Κορώνεια. Αλλωστε σήμερα, αρμόδιοι, συναρμόδιοι και μη αναμένουν ως μάννα εξ ουρανού την έγκριση του Αναθεωρημένου Σχεδίου που θα σημάνει και την έναρξη τροφοδότησης των σχεδιαζόμενων έργων με περίπου 30 εκατ. ευρώ.
Παρά τις προ αρκετών μηνών διαβεβαιώσεις όλων των αρμοδίων της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Θεσσαλονίκης ότι η έγκριση του σχεδίου ήταν «τελειωμένη υπόθεση» μέχρι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, το «πράσινο φως» για τη ροή της χρηματοδότησης δεν έχει ανάψει από τις Βρυξέλλες.
Αυτή, όπως όλοι συμφωνούν, είναι η τελευταία ευκαιρία της Κορώνειας. Αν το σχέδιο δεν εγκριθεί ή περικοπεί σε βαθμό που να δικαιολογεί μόνο τη συμβολική συμμετοχή των Βρυξελλών, αν η πολιτεία δεν ασχοληθεί πιο ενεργά με το πρόβλημα και δεν επισπεύσει διαδικασίες, αν οι κάτοικοι στη λεκάνη της Μυγδονίας δεν συνειδητοποιήσουν ότι το ζήτημα σωτηρίας της λίμνης είναι πρωτίστως δική τους ευθύνη και ότι έχουν να κερδίσουν περισσότερα από τη διατήρηση της παρά από τη συρρίκνωση της, η Κορώνεια είναι καταδικασμένη να σβήσει οριστικά από το χάρτη.
Η ελληνική πολιτεία αποδείχθηκε μέχρι τώρα ανίσχυρη αν όχι ανίκανη να διαχειριστεί το μεγάλο περιβαλλοντικό ζήτημα μιας μεγάλης λίμνης, (τέταρτη σε έκταση το 1970) η οποία μάλιστα
προστατεύεται από πέντε διαφορετικές διεθνείς συμβάσεις.
Παρά τη συρρίκνωση της και τη μετατροπή της σε βούρκο, παρά τους
μαζικούς θανάτους πουλιών και ψαριών επεισόδια που σε άλλες χώρες όπως Νορβηγία, Ολλανδία, ΗΠΑ θα
προκαλούσαν πολιτικό σεισμό και θα έβγαζαν στους δρόμους χιλιάδες πολί
τες παρά τις δεκάδες μελέτες που έχουν εκπονηθεί, 20 χρόνια μετά τίποτα ουσιαστικά δεν έχει γίνει.
Σήμερα, για να ανακάμψει το οικοσύστημα, αν υλοποιηθούν όλα τα έργα
απαιτούνται έως 70 εκατομμύρια ευρώ θα χρειαστούν 5-10 χρόνια.
Αν δεν υπάρξει μια ευρύτερη ενεργοποίηση φορέων και κατοίκων, με σχέδια και συγκεκριμένη φιλοσοφία ολόκληρης της λεκάνης Μυγδονίας στην οποία να συμπεριλαμβάνεται και η γειτονική Βόλβη, χρήματα της Ε.Ε.
και σχέδια σωτηρίας θα καταλήξουν μια τρύπα στο νερό.
Το ζήτημα αντιμετώπισης της Κορώνειας δεν είναι τοπικό γι' αυτό και ορισμένοι εκπρόσωποι φορέων της
περιοχής το προβάλλουν ως θέμα εθνι κής σημασίας. Κι αυτό γιατί, δυστυχώς, η έλλειψη χειρισμών του θέματος
Κορώνειας δημιουργούν το ερώτημα:
Ποια άλλη λίμνη, ποιος άλλος υγρότοπος της χώρας, προστατευόμενος ή μη, έχει σειρά;
ΟΙΚΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ
Δεκέμβριος 2005
ΕΠΑΝΩ
Initial
Back
