Το χάραμα της 17ης Αυγούστου με βρίσκει στην μαγευτική Ήπειρο ταξιδεύοντας προς το τελικό προορισμό μου ένα χωριουδάκι στο Πωγώνι .
Θα μου πείτε έναρξη στην Ήπειρο που δεν φημίζετε για τους πληθυσμούς ορτυκιών που διαβιούν εκεί και με ενδιαφέρουν σαν βασικό κυνήγι της έναρξης …
Ναι Ήπειρο αφού τα έφερε έτσι η οικογενειακή «ανάγκη» , εξ άλλου μία «Κωπαίδα» δρόμο είναι η Κοζάνη από την βάση μου , οπότε όλα καλά , συνηθισμένος από τα χιλιόμετρα που είμαστε αναγκασμένοι εμείς οι Αθηναίοι να κάνουμε για να βρεθούμε σε ένα αξιοπρεπή κυνηγετικό βιότοπο …

Ο δρόμος γνωστός και το γύρω περιβάλλον καταπληκτικό όπως πάντα , αλλά αυτή την φορά το χρώμα που επικρατεί είναι το πράσινο …
Πράσινο όπου και να κοιτάξεις και η φύση σε πλήρη εγρήγορση , σε μία προσπάθεια αυτό το πράσινο να μεγαλώσει και να απλωθεί ακόμη περισσότερο ...
Όλα τα ενδημικά φυτικά είδη της περιοχής βρίσκονται στην καλύτερη κατάσταση που έχω δει τα τελευταία χρόνια με το πράσινο και τις διάφορες αποχρώσεις του να κυριαρχούν παντού.
Τα τελευταία χιλιόμετρα κυλάνε γρήγορα και όμορφα , τελευταία στροφή και η ταμπελίτσα του χωριού με καλωσορίζει σε αυτόν το παράδεισο ..
Οι κόρες με το που ακούν το αυτοκίνητο και την πόρτα του γκαράζ να ανοίγει , ξυπνούν και τρέχουν να με συναντήσουν …
Όσο και να επαναλαμβάνεται αυτό ,χρόνο με χρόνο πολλές φορές, πάντα παραμένει ανεκτίμητο και κάθε φορά μοναδικό , έτσι κλείνει και η αυλαία της άφιξης μου στην Ηπειρο .

Το απογευματάκι ξεκινώ σιγά σιγά να ετοιμάζω τα κυνηγετικά μου πράγματα για την αυριανή πρώτη έξοδο προς αναζήτηση με πρωτεύον σκοπό τα ορτύκια και δευτερεύον τα τρυγόνια .
Τα πιο βασικά μου εργαλεία είναι η φωτογραφική μηχανή και οι κυνηγητικοί χάρτες ενημέρωσης ζωνών απαγορεύσεων κλπ στοιχείων ,που μας ενδιαφέρουν για μία ασφαλή και νόμιμη έναρξη .
Για πρώτη φορά εκτός από τους γνωστούς έντυπους χάρτες έχω μαζί μου περασμένη στο κινητό , την πρώτη ελληνική εφαρμογή τέτοιου είδους με την ονομασία Xenofone , τα τεστ που της έκανα που έδειξαν ότι είναι μία απαραίτητη και εξαιρετική εφαρμογή για τον κυνηγό του σήμερα ....

Τα σκυλιά όλο το απόγευμα αλλά και το βράδυ ήταν πολύ νευρικά , θέλεις η αλλαγή τόπου , θέλεις η προσμονή των κυνηγετικών εξόδου , θέλεις ότι καταλαβαίνουν τα πάντα τα έκανε να ανυπομονούν και να είναι γεμάτα ένσταση .

Η αυγή της 18 Αυγούστου με βρήκε σε απόλυτη ησυχία να ακούσω τους χαρακτηριστικούς ήχους των ορτυκιών στην επιτρεπόμενη ζώνη της περιοχής.. Ενά , δύο πουλιά καλωσόρισαν την αυγή και αυτό ήταν …
Με την ανατολή του ήλιου και το ανέβασμα του στον ουράνιο θρόνο του η εικόνα που μου παρουσιάστηκε μπροστά μου μαγευτική , μία πράσινη θάλασσα από με διαφορετικού ύψους πράσινα κύματα , τριφύλλια με διαφορετικού ύψους βλαστούς από χωράφι σε χωράφι , με εκτάσεις ανάμεσα τους με αγκάθια και άγρια χορτάρια όπως και καλαμποκιές , με αυλάκια ποτιστικά γεμάτα νερό να τρέχουν παντού , κάμπος υγιέστατος όπως όλη η γύρω φύση , πραγματικά εντυπωσιακό θέαμα .

Οι δύο μέρες των εκπαιδευτικών πριν την ποθούμενη έναρξη , με εξόδους συνεχείς , πρωί, απόγευμα αποκάλυψαν πολύ μικρή παρουσία χαμοπερδικών και κάποιων τρυγονιών σε ορισμένα μέρη . Αυτό θα μπορούσε να γίνει μία όμορφη συζήτηση το γιατί σε ένα τέτοιο ενδιαίτημα πλούσιο από κάθε είδους ανάγκης των ορτυκιών αυτά ήταν τόσο λίγα .

Την τελευταία ημέρα προτού την έναρξη , όπως είμαι σ ένα χωματόδρομο και έχω και την μικρή μου κόρη μαζί για να την πάω να δει από κοντά τους πελαργούς , ακούω πίσω ξαφνικά σειρήνα , κοιτάζω και είναι ένα αυτοκίνητο του Δασαρχείου ,σταματάω κατεβαίνει Δασικός με χαιρετά ευγενικά αφού με ενημερώνει για την ιδιότητα του, με ρωτάει αν έχω όπλο μαζί μου και βέβαια το ελέγχει οπτικά μόνος του και τότε έρχεται το καλό , γυρνάει και απευθύνεται στην μικρή κόρη μου και της λέει : Με τον μπαμπά βόλτα …|ναι του λέει αυτή πάμε να δούμε τους πελαργούς ,
της χαμογελάει γλυκά ,γυρνάει σε μένα μου λέει χαμογελαστός καλά να περάσετε κύριε …
Πραγματικά το χάρηκα πολύ παιδιά , που κάποιος έκανε τόσο καλά την δουλειά του και τόσο έξυπνα . Το είπα μετά στην γυναίκα μου και αυτή ενθουσιάστηκε το ίδιο που ακόμη υπάρχουν άνθρωποι στην ταλαιπωρημένη Ελλάδα και στο ταλαιπωρημένο ελληνικό δημόσιο που ξέρουν να κάνουν πολύ καλά την δουλειά τους …

Νομίζω τώρα ότι ήρθε η στιγμή να μεταφέρω εδώ μερικές αράδες για αυτά τα μικρά θηράματα του κάμπου που αποτελούν τον μάνα για εμάς τους κυνηγούς με σκύλους φέρμας η ξεσηκωτές, ξεκινώντας από τον δάσκαλο Άγγελο Ποιμενίδη ..

Γράφει λοιπόν...
Καμπίσια πέρδικα είναι το ορτύκι, σε σχετική μικρογραφία και όπως ζει και πορεύει το τσίλι το ίδιο κάνει και το ορτύκι. Μόνο που δεν έχει το κουράγιο νa απομακρυνθεί πολύ από ιο στέκι του, όπως τα τσίλια. Αυτά έχουν δύο και τρία χιλιόμετρα ακτίνα βοσκής ή διαφυγής από το χώρο που φώλιασαν, ενώ το ορτύκι, κατά το μπόι και την πλαδαρότητα της σάρκας του, πεντακόσια μέτρα ζήτημα είναι αν προτιμά ν' απομακρυνθεί από τον τόπο, που γεννοβόλησε και μεγάλωσε τις κατσαρίδες του.
Κατσαρίδες λέω τα μικρά ορτυκάκια, γιατί τέτοια είναι μόλις πρωτοβγούν από το αυγό τους. Ενός καρυδιού όγκο έχουν και δεν έχουν τα σωματάκια τους τις δέκα πρώτες ημέρες, του ταλαίπωρου βίου τους. Οι τυπικοί αυτοί χώροι, που τους διαλέγουν τα ορτύκια, απαραίτητο είναι να έχουν νερό, να 'ναι δροσεροί το καυτό καλοκαίρι, να διατηρούν πρασινάδα και προπαντός να έχουν αγριόχορτα, ζιζάνια, που οι σπόροι τους είναι και η τροφή των ορτυκιών. .

«Ιδανικοί χώροι είναι οι κάμποι με τα τριφύλλια. Αυτό μου το είπε η πείρα όταν είδα ότι στον τόπο μας, τον νομό Εβρου, δεν φώλιαζαν προπολεμικά ορτύκια. Σπάνιο πράγμα ήταν να δεις ντοπιάρικο ορτύκι. Μεταπολεμικά όμως, όταν οι βαλτώδεις εκτάσεις του Εβρου αποστραγγίστηκαν και τους αντικατέστησαν τριφυλλεώνες, παρατηρώ και παρακολουθώ καταπληκτικούς συνοικισμούς ντόπιων ορτυκιών και στον Γκιαούρ Αντά ακόμα...
Το ίδιο παρατηρήθηκε και τους ρυζώνες της Χρυσούπολης, τον κάμπο της Δράμας, των Σερρών, στον Στρυμώνα και αλλού...» Αθόρυβα και σταδιακά έρχονται συνήθως από τα τέλη του Μάρτη και μετά. Οι λάτρεις των «εκπαιδευτικών» τα περιμένουν πώς και πώς, ωστόσο είναι φορές που και αυτοί δεν τα παίρνουν αμέσως είδηση!

Η πλέον συνηθισμένη εποχή για το κυνήγι του ορτυκιού είναι η έναρξη της κυνηγετικής περιόδου. Ο Αύγουστος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε ότι είναι ένας καλοκαιρινός μήνας, με ότι αυτό συνεπάγεται -υψηλές θερμοκρασίες και υγρασίες- επίσης το διάστημα αυτό δεν έχει ξεκινήσει η μετανάστευση του συγκεκριμένου θηράματος και ουσιαστικά κυνηγάμε τα λεγόμενα ντοπιάρικα ορτύκια. Το κυνήγι των ορτυκιών αυτών κατά γενική ομολογία είναι και το δυσκολότερο, μιας και τα πουλιά αυτά είναι ξεκούραστα, ξέρουν πολύ καλά τον βίο-χώρο τους και πολλά από αυτά αν δεν βρίσκονται στην κορύφωση της αναπαραγωγικής τους περιόδου, βρίσκονται λίγο μετά από αυτήν.

Όλα αυτά έχουν ως αποτέλεσμα να τα ορτύκια αυτά να μπερδεύουν τα κυνηγόσκυλα αφήνοντας έντονες μυρωδιές σε διαφορά μέρη, να ποδαρόνουν για μεγάλες αποστάσεις και συχνά να μπερδεύουν τα ίχνη τους με πολλές και συνήθως κυκλικές διαδρομές. Οι βιότοποι στους οποίους θα κυνηγήσουμε αυτό το διάστημα τα ορτύκια, είναι οι ανοιχτές εκτάσεις σίτο-καλάμων ή οι πεδινές εκτάσεις τριφυλλιών και χέρσων χωραφιών με βλάστηση.

Συνήθως στους σίτο-καλαμώνες τα ορτύκια προτιμούν να περπατούν μπροστά μας και προς την κατεύθυνση που και εμείς κινούμαστε και αυτό μέχρι να φτάσουν σε περιοχή που δεν καλύπτετε από βλάστηση. Τότε θα επιχειρήσουν σχεδόν μαζικό ξεσήκωμα με στόχο τις πλησιέστερες περιοχές με υψηλή ή μεσαία βλάστηση. Σε αυτούς τους βιότοπους πολλές φορές κάποια από τα ορτύκια που βρίσκονται μπροστά μας θα καταφέρουν να περάσουν πίσω μας και να σηκωθούν αφήνοντας μας αγάλματα.
Σε βιότοπους ανοιχτούς και με χαμηλή και αραιή βλάστηση, πολύ δύσκολα θα πάρουμε φέρμα από τα ζώα μας, ιδιαίτερα αν ο ήλιος σηκωθεί. Μόνο πολύ πρωί ή αργά το σούρουπο θα μπορέσουμε να θαυμάσουμε κάποια φέρμα, αν και όσο μας επιτρέψουν να κυνηγήσουμε πέρα από την χαμηλή ορατότητα και τα κουνούπια που συνήθως μοιράζονται τους τόπους αυτούς μαζί μας.

Στους βιότοπους με πυκνότερη βλάστηση όπως τα τριφύλλια, τα ορτύκια κινούνται προς διάφορες κατευθύνσεις μιας και η κάλυψη τους είναι πολύ καλύτερη. Τις περισσότερες όμως φορές και αφού ξεγελάσουν τα σκυλιά μας με διαδρομές προς διάφορες κατεύθυνση ή και κάνοντας κύκλους γύρω μας, σκοπός τους είναι να κρυφτούν στους πυκνούς και πανύψηλους καλαμποκώνες που συνήθως βρίσκονται σε αυτές τις περιοχές. Σε αυτούς τους βιότοπους αν τα σκυλιά μας καταφέρουν να μπλοκάρουν το θήραμα θα δούμε πολύ πιο εύκολα φέρμες λόγω και των μεγαλύτερων ποσοστών υγρασίας που συνήθως έχουν αυτές οι περιοχές, αλλά και τις πυκνότερης κάλυψης του βιοτόπου, η οποία πολλές φορές δίνει μια μεγαλύτερη αίσθηση ασφάλειας στο συγκεκριμένο θήραμα. Οι αριθμοί όμως σηκωμάτων είναι ποσοτικά σαφώς μικρότεροι από ότι στους σίτο-καλαμώνες.

Τα ορτύκια, από το φόβο των αρπακτικών, περνάνε τη νύχτα τους σε μέρη με χαμηλή βλάστηση. Προτιμούν τα θερισμένα σταροχώραφα, τα τριφύλλια και άλλες καλλιέργειες που προσφέρουν σιγουριά και αφθονία τροφής.
Στα ψηλά τριφύλλια πάνε μόνο αν τα εξαναγκάσουμε εμείς η κάποιος άλλος εχθρός τους για κάλυψη , το ίδιο και στα καλαμπόκια .
Μετα τις πρώτες μέρες της έναρξης θα βρείτε ορτύκια στα χωράφια με τριφύλλι αρκετού ύψους λόγω ότι έχουν αποκτήσει την εμπειρία του κυνηγίου πια και γνωρίζουν ότι σε αυτό το περιβάλλον δύσκολα θα τα βρει ο σκύλος και κατά επέκταση ο κυνηγός .
Το ίδιο και στα καλαμπόκια , εδώ μάλιστα αν έχουμε χωράφι με τριφύλλι η σταριά που συνορεύει με την καλαμποκιά καλό είναι να το ψάξουμε επισταμένα γύρω γύρω από αυτή .
Γιατί τα ορτύκια τρέφονται στο χωράφι με το τριφύλλι η την σκαριά στα όρια του καλαμποκιού και με τον πρώτο κίνδυνο που θα αντιληφθούν επιστρέφουν στην ασφάλεια που τους προσφέρει το καλαμπόκι ...

Κάτι διαφορετικό τώρα που ναι μεν στην Ήπειρο με τα καθαρά νερά δεν έχει λόγο ύπαρξης , αλλά σε άλλες περιοχές θέλει πολύ προσοχή.

Δηλητηρίαση από φυτοφάρμακο σε νερό
Προσοχή πιθανόν στις ήπιες δηλητηριάσεις από ποτιστικά αυλάκια η δεξαμενές που αυτοί την εποχή υπάρχουν σχεδόν παντού δίπλα σε καλλιεργημένες εκτάσεις όπως με τριφύλλια καλαμπόκια κλπ είδη ...
Επίσης φέτος παρατήρησα ότι πολλοί αγρότες σε εμφανή σημεία στις καλλιέργειες τους έχουν κρεμάσει σακούλες από προϊόν που ψέκασαν η έριξαν στο χωράφι τους , καλό λοιπόν είναι να το λαμβάνουμε σοβαρά υπ όψη μας αυτό προς αποφυγή επικίνδυνων και κατόπιν οδυνηρών καταστάσεων για τα σκυλιά μας αλλά και εμάς τους ίδιους ...
Τα συμπτώματα της δηλητηρίασης από νερό με φυτοφάρμακο είναι πολύ πιο ήπια από ότι τα συμπτώματα της φόλας. Το αποτέλεσμα όμως είναι συνήθως το ίδιο, γι' αυτό και πρέπει να παρακολουθούμε ακόμη και την παραμικρή αλλαγή στη συμπεριφορά του σκύλου. Προσωπικά μου έτυχε δύο φορές την τελευταία πενταετία να έχω τέτοιο πρόβλημα με τα σκυλιά μου.
Την πρώτη φορά τα συμπτώματα άρχισαν μισή ώρα αφότου το σκυλί ήπιε νερό από ένα χαντάκι. Τη δεύτερη φορά τα συμπτώματα ξεκίνησαν 3 ώρες μετά. Γι' αυτό το λόγο, στο ταξίδι της επιστροφής από το χώρο του εκπαιδευτικού, πρέπει να σταματάμε δύο ή και τρεις φορές για να τσεκάρουμε την κατάσταση των σκύλων μας.
Προσπαθείτε λοιπόν με κάθε τρόπο να αποτρέψετε τα σκυλιά σας από το να πιουν νερό στα διάφορα χαντάκια γύρω από τις καλλιέργειες εκτός και είστε απόλυτα σίγουροι για την καθαρότητα τους και καλού κακού έχετε πάντα μαζί σας ατροπίνες και κορτιζόνη.

Ας ξαναπεράσουμε τώρα στα καθαρά κυνηγετικά της έναρξης μου στην πράσινη θάλασσα της Ηπείρου που με βρήκε η αυγή της 20 Αυγούστου ..

Αρκετές οι τουφεκιές από την κάτω μεριά της ζώνης προφανώς τρυγόνια σταμάτησαν γύρω στις 9 πμ, αυτό με έβαλε σε σκέψεις και έτσι τα μεσημέρια έψαχνα να δώ αν είχαν μείνει πουλιά και που πιάνουν , αλλά τόσα πολλά τα μεγάλα δέντρα και τόσα πολλά τα νερά και παντού που είναι σαν να ψάχνεις βελόνα στα άχυρα .
Τελικά εντελώς τυχαία εντόπισα ένα κοπάδι να περνάει το απόγευμα από το ίδιο σημείο δύο φορές όπως και κάτι μονά .
Έκατσα λοιπόν σε μία θέση που μου φάνηκε ιδανική , τουφέκισα δύο και τα πήρα , το ένα το βρήκα το άλλο έπεσε σε ένα πυκνό μέρος του ποταμιού που υπάρχει δίπλα και δεν κατάφερα να το βρω δυστυχώς.

Στον κάμπο εντελώς μόνος μου κανείς άλλος , όπως σας το λέω κανείς άλλος κυνηγός .
Η υγρασία το πρωί πολύ και παντού βοηθούσε τα σκυλιά ειδικά στις πρώτες μέρες να κάνουν πραγματικά πολύ καλή δουλειά και με πολύ κέφι .
Το απόγευμα η κατάσταση ήταν πολύ πιο βαριά για αυτά αφού η ζέστη και η υγρασία ανέβαιναν κατακόρυφα μέσα στα τριφύλλια και στα αγκάθια .
Τα πρωινά σήκωνα από 3-5 ορτύκια με κάρπωση περίπου 60 % το απόγευμα 1-2 με κάρπωση καλύτερη.
Την δεύτερη μέρα πάλι στην Ήπειρο είχα και ένα ευγενικό έλεγχο από την θηροφυλακή μας , με το θηροφύλακα πολύ απογοητευμένο από την κατάσταση .
Του λέω μου έχει κάνει εντύπωση που δεν υπάρχουν άλλοι κυνηγοί και μου λέει δεν πρόκειται να δεις δεν βγαίνει ο κόσμος για 2-3 ορτύκια δεν διαθέτει η δεν θέλει να δώσει τα χρήματα για τα απαραίτητα καύσιμα .

Την τρίτη ημέρα μετά την έναρξη ανέβηκα και κυνήγησα σε άλλα ζώνη με τα ίδια σχεδόν αποτελέσματα .
Η καλύτερη μέρα ήταν μία που αποφάσισα να κυνηγήσω εκτός Ηπέιρου , κυνήγησα στην Κοζάνη όλη την μέρα με αλλαγές σκύλων , εκεί το νούμερο συναντήσεων-σηκωμάτων έγινε διψήφιο όπως και η κάρπωση .

Κάπως έτσι κύλισε το υπέροχο 15ήμερο της φετινής μου έναρξης στην πράσινη θάλασσα της μαγευτικής Ηπείρου , να είμαστε όλοι καλά να ζήσουμε την σεζόν όμορφα και με ασφάλεια …

Γιώργος Πέππας

ΥΣ Όλα αυτά τα φυλλώματα κάποια στιγμή θα πέσουν στην γη και θα σαπίσουν με ότι σημαίνει αυτό ….
Επίσης κάποιοι ντόπιοι μου είπαν ότι φέτος θα κάνει βαρύ Χειμώνα και το χιόνι θα φτάσει τα 60 εκατοστά κρατήστε το και αυτό…
Η Ήπειρος μου φαίνεται ότι τον φετινό Χειμώνα θα έχει «ένδοξες » κυνηγετικές μπεκατσομέρες …