Της ΙΩΑΝΝΑΣ ΝΙΑΩΤΗ, i.niaoti@eleftherotypia.net

Στην Ελβετία των σχεδόν οκτώ εκατομμυρίων πολιτών «κυκλοφορούν» 3,4 εκατ. όπλα. Ετσι, η χώρα, με ένα από τα μεγαλύτερα ποσοστά οπλοκατοχής στον κόσμο και ταυτόχρονα με ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά εγκλημάτων που σχετίζονται με οπλοκατοχή, γίνεται «παράδειγμα» για όσους πιστεύουν στην κουλτούρα των όπλων και υποστηρίζουν ότι η παρουσία τους δεν διαταράσσει την εύρυθμη κοινωνική λειτουργία.

Στο δημοψήφισμα του 2011 για την παράδοση στο Δημόσιο όλων των στρατιωτικών όπλων, το 56,3% των Ελβετών ψήφισε «όχι» (φωτ. Ass Press)

Η ελβετική κουλτούρα οπλοκατοχής, που έχει αναδείξει τη σκοποβολή σε ένα από τα πλέον δημοφιλή αθλήματα στη χώρα (600.000 Ελβετοί, ανάμεσά τους και πολλά παιδιά, είναι μέλη σε λέσχες σκοποβολής), είναι πραγματικά μοναδική στον κόσμο - με διαφορές (και στη νομοθεσία) από την αντίστοιχη στις ΗΠΑ.

Στη βάση της κουλτούρας των Ελβετών βρίσκεται βαθιά ριζωμένη η ιδέα κατοχής του όπλου για λόγους εθνικής ασφάλειας και όχι για αυτοάμυνα, όπως ισχύει στις ΗΠΑ. Διεθνείς αναλυτές υποστηρίζουν ότι για πολλούς Ελβετούς η ύπαρξη όπλου στο σπίτι τους αποτελεί «μεταφορά» της ανεξάρτητης ψυχής της Ελβετίας, που κράτησε τη χώρα έξω από τους δύο παγκόσμιους πολέμους.

Τα περισσότερα από τα όπλα που υπάρχουν στη χώρα προέρχονται από τον ελβετικό στρατό, που μέχρι τις αρχές του '90 αριθμούσε περίπου 600.000 στρατιώτες. Οι Ελβετοί είχαν το δικαίωμα (μέχρι το 2006) να κρατούν και να μην παραδίδουν το όπλο τους μόλις ολοκλήρωναν τη στρατιωτική τους θητεία. Σημειώνεται όμως ότι τα όπλα πρέπει να «παραμένουν» σπίτι, καθώς η οπλοκατοχή στο δρόμο είναι παράνομη!

Το 2006, ύστερα από τις δολοφονίες της πρωταθλήτριας του σκι Κορίν Ρέι-Μπέλετ και του αδερφού της από τον πρώην άνδρα της, ο οποίος στη συνέχεια αυτόκτονησε με το όπλο του, η νομοθεσία έγινε πιο αυστηρή. Τώρα πλέον επιτρέπεται σε έναν πρώην στρατιώτη να αγοράσει το όπλο του, με την προϋπόθεση ότι υποβάλλει σχετική αίτηση άδειας αλλά και έκθεση στην οποία πρέπει να εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους επιθυμεί να το κρατήσει. Κυνηγοί και όσοι έχουν χόμπι τη σκοποβολή μπορούν να αγοράσουν όπλο με την προϋπόθεση ότι δεν έχουν ποινικό μητρώο και δεν έχουν κριθεί ακατάλληλοι από την αστυνομία για «ψυχολογικούς» ή λόγους «ασφάλειας».

Το 2011, οι Ελβετοί κλήθηκαν σε δημοψήφισμα για να αποφασίσουν εάν θα έπρεπε να δημιουργηθεί εθνικό αρχείο καταγραφής των όπλων και εάν θα έπρεπε να παραδοθούν όλα τα στρατιωτικά όπλα και να φυλαχθούν σε δημόσιο οπλοστάσιο. Η κάλπη έδειξε ότι το 56,3% των πολιτών ήταν κατά της πρότασης.

Ο Ελβετός καθηγητής Εγκληματολογίας, Μάρτιν Κίλιας, υποστηρίζει ότι για όλους αυτούς τους λόγους είναι μεγάλο λάθος να συγκρίνεται η Ελβετία με τις ΗΠΑ, υπογραμμίζοντας τα χαμηλά ποσοστά εγκλημάτων που σχετίζονται με την οπλοκατοχή στη χώρα. Επισημαίνει όμως ότι η Ελβετία έχει υψηλά ποσοστά αυτοκτονιών (περίπου 200 το χρόνο) και ότι το 90% αυτών πραγματοποιείται με όπλο που υπάρχει στο σπίτι του αυτόχειρα.

(Πηγές: BBC, www.swiss-guncollectors.com, Reuters)
ΠΗΓΗ: http://www.enet.gr