27/12 έκανα μια τελευταία εξόρμηση μια και την επόμενη θα κατέθετα πινακίδες κι έτσι τα πράγματα θα δυσκόλευαν πολύ.

Ο καιρός σχετικά καλός. Είχαν προηγηθεί βοριαδάκια και ξημέρωμα το γύρισε σε νοτιαδούρα. Θα κυνηγούσα σε ρεματάκια με πεύκο και εναλλακτικά, παραδίπλα σε οξιά.

Πρώτα έβγαλα τον αρσενικό στο πευκωτό. Ανοιχτός σκύλος που συχνά κάνει του κεφαλιού του και μόλις στα τελευταία κυνήγια του 2012 είχε αρχίσει να γίνεται αποτελεσματικός.
Ο σκύλος άρχισε να οργώνει τις λάκες και να χάνεται μέσα στις τούφες από τα πεύκα. Η 1η φέρμα δεν άργησε να έρθει και προσπάθησα να πλησιάσω από μακρυά όταν από το beeper κατάλαβα ότι η μπεκάτσα την έκανε.
Στο επόμενο 5άλεπτο ξανακούω το beeper προς την κατεύθυνση που υπολόγιζα την πορεία της μπεκάτσας. Σταθερή φέρμα, μπλοκ στο πουλί στις άκρες του πευκοδάσους και μια εύκολη τουφεκιά, το 1ο της ημέρας στη τσάντα.
Άντε σκέφτομαι, καλά ξεκινάμε. Έχει περάσει κάνα μισάωρο και ακούω πάλι το beeper καμιά 150αριά μέτρα αλλά ευτυχώς με ελαφριά κατηφόρα. Tα πόδια στους ώμους και βουρ στο ψητό. Φτάνω λαχανιασμένος και χαζεύω τον Τζακ πριν πάρω θέση.
Το σημείο καλό με άνοιγμα κι εγώ είμαι βέβαιος για την κατάληξη. Πρρρρρ, ξανά πρρρρ, το πουλί σηκώνεται μπροστά μου, χαλαρή επώμιση και ...κλικ αντί για μπαμ!
Είχα αφήσει το κλείστρο ανοιχτό στο προηγούμενο απόρτ και το έκλεισα “αθόρυβα” με αποτέλεσμα να μην “κουμπώσει” σωστά στην Centro μου. Χαίρεστε και εις άλλα με υγεία... (η αλήθεια είναι ότι απέφυγα να κοιτάξω τον Τζακ κατάματα... ).
Συνεχίζω ακολουθώντας το σκύλο μια και δεν είδα καθόλου την πορεία του πουλιού λόγω ενός λοφίσκου.

Μη τα πολυλογώ ακολούθησαν άλλες 2 φέρμες, η πρώτη εκ των δύο μου απέφερε τη 2η μπεκάτσα, στο σακίδιο ενώ η δεύτερη σηκώθηκε κόντρα στον ήλιο και την αποχαιρέτησα με μια τουφεκιά στο γάμο του καραγκιόζη.

Έχουν περάσει 2,5 ώρες και επιστρέφω ν' αλλάξω τόπο και σκυλί. Χτυπάω κι ένα σαντουϊτσάκι στη διαδρομή , λίγο καφέ, νεράκι κι έτοιμος γα τη συνέχεια.

Βγάζω τη σκύλα στην οξιά. Με το αμόλυμα σχεδόν, λευκή φέρμα που σπάει γρήγορα σε φρέσκια κουτσουλιά. Η σκύλα με πολύ μικρή εμπειρία στη μπεκάτσα αρχίζει να τρελαίνεται. Στο τέταρτο επάνω νέα φέρμα και πάλι λευκή. Το πουλί μας κοροϊδεύει.
Αράζω ένα 10άλεπτο και ξαναμολάω τη 16αμηνη Κίρκη. Στο 20άλεπτο πάνω κι ενώ χαζεύω την κοντινή, διασταυρωμένη έρευνα που καμία σχέση δεν έχει με αυτή του αρσενικού μου, φέρμα, μπαμ, απόρτ κι εγώ στα ουράνια.

Συνεχίζω να ψάχνω το μέρος και ξαναπαίρνω φέρμα. Το πουλί σηκώνεται, ίσως κι από την πίεση της Κίρκης πριν φτάσω και πάρω θέση. Από πίσω πάλι η σκύλα που μου έδωσε άλλη μια λευκή φέρμα στη συνέχεια. Δυστυχώς λόγω υποχρεώσεων, ο χρόνος πίεζε κι έτσι επέστρεψα στο αμάξι με βαριά καρδιά μιας και δύσκολα αφήνει κάποιος τέτοια μέρα, που έδειχνε να υπάρχει ψωμί, να πάει χαμένη.

Έλαχε, το τελευταίο κυνήγι του '12 να είναι και το καλύτερο που έκανα μέχρι σήμερα με τα σκυλιά μου. Μπορεί το αποτέλεσμα σε κάποιους να φαίνεται φτωχό αλλά για μένα που μόλις πέρυσι ξεκίνησα τη μπεκάτσα και με 2 νεαρά σκυλιά, μου έδειξε ότι τουλάχιστον υπάρχει μια εξέλιξη.

Κατά την επιστροφή πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται τις όμορφες στιγμές που μου χάρισε η δυνατότητα που είχα να μετακινούμαι με το τζιπάκι μου τα προηγούμενα 9 χρόνια και το τέλος ίσως μια εποχής. Πρέπει, με κάποιον τρόπο να προσαρμοστώ στα νέα δεδομένα. Θα δούμε...

Καλή συνέχεια σε όλους και καλή χρονιά.

Του Chrisstk