Η ενδυνάμωση των φυσικών πληθυσμών της πέρδικας στη χώρα μας μπορεί να επιτευχθεί, από τη στιγμή που οι κυριότεροι εμπλεκόμενοι φορείς ( κράτος , ομοσπονδίες και κυνηγετικοί σύλλογοι), ευαισθητοποιηθούν και συντονιστούν , ώστε να τεθούν σε εφαρμογή τα απαραίτητα διαχειριστικά μέτρα.

Ελληνική πέρδικα , Πετροπέρδικα, Ορεινή ή Βουνίσια πέρδικα ή επιστημονικά Alectoris graeca .
Είναι ένα από τα πιο αγαπημένα και ίσως το πιο τραγουδισμένο από τα ενδημικά είδη της άγριας πανίδας της χώρας μας.

Το υποείδος A. graeca graeca (Meisner 1804), θεωρείται ενδημικό Είδος της χώρας μας.
Εξαπλώνεται στη Βαλκανική χερσόνησο και κυρίως στην Αλβανία , τη Νότια Βουλγαρία , σε ορισμένα κράτη της τέως Γιουγκοσλαβικής δημοκρατίας και στην ηπειρωτική Ελλάδα , από την Ανατολική Μακεδονία μέχρι την Πελοπόννησο , όπως επίσης και στα νησιά Κεφαλονιά , Λευκάδα, Ιθάκη, Παξοί, Κύθηρα και Εύβοια .
Το υψόμετρο στο οποίο εντοπίζεται ποικίλει από τα 50μ έως Την Αλπική ζώνη (Papaevangelou 1979, Handrinos and Acriotis 1997).

Ο βιότοποςτης ορεινής πέρδικας συνήθως αποτελείται από χαμηλά πετρώδη υψίπεδα και οροπέδια σε μεγάλο υψόμετρο, τα οποία καλύπτονται από ποώδη βλάστηση και χαμηλούς θάμνους. Επίσης απαντά και σε αραιά δασωμένες βουνοπλαγιές.

Παλιότερα η εξάπλωση της έφτανε μέχρι το επίπεδο της θάλασσας , σήμερα, όμως , έχει περιοριστεί σε πιο μεγάλα υψόμετρα ή σε δύσβατες περιοχές μικρότερου υψομέτρου (Handrinos and Acriotis 1997).

Συνήθως πραγματοποιεί τοπικές μετακινήσεις μεταξύ των βιοτόπων με μεγάλο υψόμετρο που τους χρησιμοποιεί το καλοκαίρι και άλλους με μικρότερο για το χειμώνα .
Γενικά χρησιμοποιεί μεγάλη ποικιλία βιοτόπων και υψομέτρων από τις Άλπεις , μέχρι το επίπεδο της θάλασσας , στην Εύβοια , τα Ιόνια νησιά και τη Σικελία ( Παπαγεωργίου1990) .

Όλα αυτά αναφέρονται στην εργασία της ΔΚΟΣΕ για την γενετική ταυτοποίηση των περδίκων της πατρίδας μας .

Και ερχόμαστε στην ερώτηση : υπάρχουν ορεινές – Alectoris graeca πέρδικες στην Αττική .

Ναι υπάρχουν, λίγες, μα υπάρχουν .

Προσωπικά γνωρίζω διαφορετικούς βιότοπους που έχω ακούσει και δει ορεινές πέρδικες στην Αττική και μάλιστα σe κάποιους συνυπάρχουν με τις νησιώτικες πέρδικες Alectoris chukar.
Αρκετές φορές έχω ακούσει με το χάραμα η την δύση από το ίδιο ενδιαίτημα τις χαρακτηριστικές φωνές και των δύο ειδών .
Οι νησιώτισσες ως γνωστόν προέρχονται από παλιές απελευθερώσεις αρκετών χρόνιων πριν και τώρα πια οι πληθυσμοί τους είναι άγριοι και γενικός πάνε καλά , αφού η συνύπαρξη τους με τον άνθρωπο και τον κόσμο του τους είναι πιο εύκολη από ότι είναι στις ορεινές..
Σε αντίθεση πιστεύω ότι οι λίγες ορεινές Alectoris graeca που υπάρχουν στην Αττική ακόμη , είναι σε συνεχή συρρίκνωση των πληθυσμών τους για διάφορους λόγους ..
Από τους πιο βασικούς λόγους είναι , ότι είναι απομονωμένοι ολιγάριθμοι πληθυσμοί με συγγενικά άτομα πια μεταξύ των ,λόγω της πλήρης απομόνωσης τους από άλλους πληθυσμούς του είδους , με ότι σημαίνει αυτό μακροχρόνια για την σωστή αναπαραγωγή .
Άλλοι λόγοι είναι , πιθανός υβριδισμός με τις γειτόνισσες νησιώτισσες και ότι γενικά στην ανθρώπινη πίεση είναι πολύ λιγότερο ανεκτικές και η συνύπαρξη με τον άνθρωπο πολύ πιο δύσκολη , κάτι που τις αναγκάζει να περιορίζουν πάρα πολύ το εύρος του ενδιαιτήματος τους , ειδικά αυτές που είναι περικυκλωμένες από την ανθρώπινη παρουσία .
Παρατηρώ λοιπόν ότι σε βάθος χρόνου τα πουλιά στην πραγματικότητα μειώνονται αριθμητικά και νομίζω ότι χρειάζονται την βοήθεια μας , ώστε να καταφέρουν τουλάχιστον να σταθεροποιήσουν τους πληθυσμούς τους και να ανανεώσουν τις γονιδιακές γραμμές αίματος τους ..

Οι συμπεριφορές τους διαφέρουν πολύ από τις αντίστοιχες των νησιωτισσών , έστω και αν ζουν κάποιες στο ίδιο ενδιαίτημα με αυτές .

Οι ορεινές είναι πιο ακριβοθώρητες και γενικός αποφεύγουν όσο μπορούν τις συναντήσεις με το ανθρώπινο είδος ,παρότι ότι κάποιες ζουν περιτριγυρισμένες από τον κόσμο του.
Είναι πιο κρυψίνους και η συμπεριφορά τους πιο ανήσυχη και απόμακρη.
Προτιμούν τα ησυχαστήρια τους που συνήθως έχουν δύσκολη πρόσβαση και τους παρέχουν την κατάλληλη κάλυψη που απαιτεί το είδος τους για να έχουν μία «σωστή» διαβίωση .
Βέβαια ζώντας τον κύκλο της ζωής τους , ανάλογα τις συνθήκες που επικρατούν , κυκλοφορούν στο ενδιαίτημα τους ασχολούμενες με την καθημερινή τους ρουτίνα .
Εκεί λοιπόν υπάρχουν αυξημένες πιθανότητες συνάντησης μαζί τους , εφ όσον η προσέγγιση στο ενδιαίτημα τους γίνεται με προσοχή και πολύ ησυχία , γιατί αυτές οι κοκκινοπόδαρες «θεές» είναι πάντα έτοιμες να τραπούν σε φυγή στην παραμικρή «διαφοροποίηση» της καθημερινότητας τους που θα τις κάνει να ανησυχήσουν και να πετάξουν στα ησυχαστήρια τους .

Υπάρχουν λοιπόν ακόμη πέρδικες Alectoris graeca στην Αττική παρ όλες τις αντιξοότητες που αντιμετωπίζουν , ακροβατώντας οριακά μέσα και δίπλα στον ανθρώπινο κόσμο και που οι περισσότεροι κάτοικοι του δεν γνωρίζουν καν την ύπαρξη τους .

Έτσι επιβεβαιώνεται και ο Θεόφραστος, λέγοντας πως "οι πέρδικες εντεύθεν του Κορυδαλλού κακαβίζουν (δηλ.κακαρίζουν) ενώ οι άλλες τιτιβίζουν"...

Διαμόρφωση gpeppas

ΠΗΓΕΣ:
ΔΚΟΣΕ
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ