Μια αρμονική ακολουθία από δασωμένους λόφους και πλαγιές με φρύγανα που καταλήγουν σε ένα βραχώδες ακρωτήριο, πάνω στο οποίο στέκεται εδώ και αιώνες ο πανέμορφος ναός του Ποσειδώνα Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της περιοχής αποτελεί το πλούσιο υπέδαφος, με έναν αριθμό ορυκτών που φτάνει τα 300, αποδεικνύοντας ότι η Λαυρεωτική είναι μία από τις πλουσιότερες σε ποικιλία πετρωμάτων περιοχές του πλανήτη.

Η βλάστηση της περιοχής είναι η μεσογειακή μακία και αποτελείται από δάση χαλέπιας πεύκης, διάσπαρτα κυπαρισσόδεντρα, πουρνάρια, σχίνα, αγριελιές, κοκορεβυθιές, φυλίκια, αγριοτσικουδιές, αλλά και φρύγανα όπως θυμάρια, ασφάκες, λαδανιές, ασπάλαθους, κ.ά. Από τα σπάνια φυτά ξεχωρίζει η ενδημική κενταύρια της Λαυρεωτικής Centaurea laureotica, αλλά και τα σπάνια Centaurea attica asperula, Centaurea spruneri spruneri, Silene conica sartorii, Silene rigidula, Malcolmia graeca bicolor, Onobrychis ebenoides. Στις παραλίες βγαίνουν τα κρινάκια της άμμου Pancratium maritimum και μικρά ενδιαφέροντα φυτά, όπως το Mesembryanthemum nodiflorum. Άλλα ενδιαφέροντα είδη είναι οι καμπανούλες Campanula drabifolia και Campanula celsii, τα κολχικά Colchicum cupanii και Colchicum atticum, ο κρόκος Crocus cancellatus, το αγριογαρύφαλλο Dianthus diffusus, οι ίριδες Iris attica, I. tuberosus, Moraea sisyrinchium, M. mediterranea και οι ορχιδέες Ophrys attica, O. mammosa, O. cinereophila, O. iricolor, O. ferrum-equinum, Orchis italica, O. anthropophora, Himantoglossum robertianum, Anacamptis papilionacea, A. fragrans, Neotinea tridentata, κ.ά. Στην χλωρίδα της περιοχής πρέπει να τονιστεί η παρουσία ένος μεγάλου δάσους από φοίνικες στο Λαύριο.

Η περιοχή της λαυρεωτικής αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα μεταναστευτικά περάσματα για τα είδη της ορνιθοπανίδας. Μεταξύ αυτών τα ορτύκια και τα τρυγόνια που ενδιαφέρουν πολύ τους κυνηγούς της Αττικής .
Είναι ένας από τους ελάχιστους τόπους που έχουν μείνει στην Αττική όπου οι κυνηγοί μπορούν να εξασκήσουν το κυνήγι των μικρών θηρεύσιμων πτερωτών μεταναστών , το τρυγόνι και το ορτύκι …
Μία περιοχή που λόγω της γειτονίας των κυνηγότοπων με την θάλασσα μπορεί να συνδυαστεί το ολιγόωρο κυνήγι με εκδρομή οικογενειακή και για μπάνιο ..
Έτσι που εξελίσσεται όπως η κατάσταση με την άναρχη και αυθαίρετη δόμηση , την εκμετάλλευση της ακτογραμμής από διάφορους επιτήδειους νόμιμα η μη και σαν κερασάκι στην τούρτα της απελπισίας των κυνηγών τις άδικες απαγορεύσεις που συνεχώς επεκτείνονται αυτά τα πατροπαράδοτα κυνήγια σιγά σιγά χάνονται …

Κάθε πέρσι και καλύτερα είναι αυτό που ακούς στις κυνηγοπαρέες που επισκέπτονται την περιοχή , που ζουν το κακό σήμερα ελπίζοντας σε ένα καλύτερο αύριο …

Πέρσι τα ορτύκια ήταν ακριβοθώρητα. Κάτι μικρά περάσματα έγιναν στα μέσα Σεπτέμβρη και κάποια ακόμη τον Οκτώβριο . Βέβαια, οι καταλυτικές ημερομηνίες είναι πάντα μετά τις 14-15 Σεπτέμβρη , οπότε μετά από αυτές τις ημερομηνίες ανά πάσα στιγμή μπορεί να έχουμε το μεγάλο πέρασμα. Έτσι γίνεται πάντα ,τα ορτύκια είναι ακόμη πίσω μέχρι τις παραπάνω ημερομηνίες .. Δηλαδή, τα πολλά ορτύκια δεν έχουν περάσει ακόμα. Τα καλά περάσματα γίνονται συνήθως 25 Σεπτέμβρη μέχρι 10 Οκτώβρη, αλλά μπορεί ακόμα και στις 28 Οκτωβρίου να γίνει καλό πέρασμα.

Το να μείνουν πολλά ορτύκια είναι η εξαίρεση. Τα πιο πολλά περνάνε νύχτα. Θα πρέπει να μπλοκαριστούν τα πουλιά και να μην περάσουν τη θάλασσα.

Τα ορτύκια ξεκινούν τη πτήση τους μόλις νυχτώσει. Ακολουθούν μία πορεία από Βορρά προς Νότο με τελικό προορισμό την Αφρική. Κατά τη διάρκεια όμως του ταξιδιού, οι καιρικές συνθήκες που επικρατούν τα αναγκάζουν να παρεκκλίνουν της πορείας τους και να καταλήξουν να προσγειωθούν σε μέρη που δεν ήταν στην άμεση επιλογή τους...

Ενα ξαφνικό μπουρίνι και το κατάστρωμα ενός γκαζάδικου γεμίζει από χιλιάδες ορτύκια. Μια καταιγίδα στο πέλαγος και την άλλη μέρα το πρωί από τα αρμυρίκια κάτω στη παραλία ξεπετάγονται ορτύκια. Ομως, όταν δεν συμβαίνουν ακραία καιρικά φαινόμενα, τα ορτύκια θα πιάσουν στα γνωστά ορτυκοτόπια που πιάνουν χιλιάδες χρόνια τώρα.

Τα ορτύκια, όπως όλα τα αποδημητικά, διαβάζουν το καιρό. Σπάνια κάνουν λάθος. Δεν ξεκινάνε ποτέ με υγρασία, βροχή ή με νοτιά. Ξεκινάνε με ένα ελαφρό βοριαδάκια ή με παραλλαγές του Βοριά. Θα πρέπει ο αέρας να χτυπάει την ουρά τους. Συνήθως με ούριο άνεμο, καλό καιρό και φεγγάρι, τα ορτύκια ταξιδεύουν χωρίς προβλήματα όλη τη νύχτα. Τότε, η αποδημία κορυφώνεται. Τα ορτύκια περνάνε κατά εκατοντάδες, αλλά το πρωί στα ορτυκοτόπια, στις μύτες και στα ακρωτήρια, θα είναι λίγα τα πουλιά. Και αυτό το μικρό εξαιρετικό θήραμα από πλευράς συγκινήσεων αλλά και εκπαίδευση του κυνηγητικού μας σκύλου θέλει την σωστή διαχείριση του …

Προσωπικά πιστεύω ότι λόγω του πανταχού κυνηγιού του και ιδιαίτερα με μεθόδους απαγορευμένες για την Ελλάδα , αλλά επιτρεπόμενες αλλού , όπως στα Βαλκάνια , δηλαδή τις μιμητικές ηχητικές συσκευές προσέλκυσης ,έχει υποστεί μία πίεση θηρευτική που έχουν επιφέρει μεγάλο πλήγμα στους πληθυσμούς τους .<ΒΡ> Αν προσθέσουμε δε ότι οι Βαλκανικές χώρες με την ένταξη τους στην ΕΕ αρχίζουν να μαθαίνουν για επιδοτήσεις και μονοκαλλιέργεια όπως και η υπερβολική ως αλόγιστη χρήση φυτοφαρμάκων-λιπασμάτων αυτό το πλήγμα θα μεγαλώσει και άλλο με ότι σημαίνει αυτό …

Αν θέλουμε λοιπόν να συνεχίσουμε να κυνηγάμε τις μικρές χαμοπέρδικες που επισκέπτονται τον τόπο μας , θα πρέπει να πάρουμε μέτρα σωστής διαχείρισης - προστασίας τους , από κυνηγετικές υπερβολές και όχι μόνο

Και για να γεράσουμε λίγο στο παρελθόν ένα μικρό χαρακτηριστικό απόσπασμα από την τότε καλύτερη Λαυρεωτική των πατεράδων μας και των παππούδων μας …

Λαυρεωτική , πρώτοι... οι Ιταλοί, δεύτεροι οι Πειραιώτες!

Η παρατηρητικότητα του ιταλικού πληρώματος ενός ιστιοφόρου που είχε προσεγγίσει τη Λαυρεωτική για να φορτώσει το μετάλλευμα το 1870, έδωσε το έναυσμα να ανακαλυφθεί το μεγάλο πέρασμα πουλιών πάνω από τις πλαγιές του Σουνίου και των Λεγρενών.

Η περιοχή αποτελεί έναν από τους σημαντικότερους ακραίους σταθμούς των τρυγονιών, αλλά και των ορτυκιών που μεταναστεύουν από την Κεντρική κυρίως Ευρώπη. Πολλές φορές οι ημερομηνίες μετανάστευσης των δύο αυτών ειδών συμπίπτουν.
Το 1890 που αυτοκίνητα και δρόμοι δεν υπήρχαν, η μετάβαση από το Λαύριο στο Σούνιο για τους κατοίκους της περιοχής διαρκούσε μιάμιση ώρα για μια απόσταση δέκα χιλιομέτρων περίπου... Το Σούνιο την περίοδο αυτή είχε διαιρεθεί σε δύο νοητές κυνηγετικές ζώνες. Η πρώτη ξεκινούσε από το κτήμα του Φοντριέ (παλιού υπαλλήλου της εταιρείας) και τελείωνε στον ναό του Ποσειδώνα (νοτιότερο σημείο του Σουνίου). Από εκεί άρχιζε η άλλη ζώνη, η οποία και τερμάτιζε στο συνοικισμό των Λεγρενών. που χωρίζεται σε δύο βασικές περιοχές . Η πρώτη περιοχή περιελάμβανε το νοτιοανατολικό άκρο της Λαυρεωτικής και πήγαιναν κυνηγοί... χαμηλότερων εισοδημάτων.

Η δεύτερη περιελάμβανε το νοτιοδυτικό τμήμα της Λαυρεωτικής και χρησίμευε για κυνήγι από τους απλούς ανθρώπους. Ο σιδηρόδρομος του Λαυρίου αποτέλεσε αφορμή για να ακμάσει όχι μόνο η Λαυρεωτική, αλλά και οι περιοχές τις οποίες διέσχιζε. Ο σιδηρόδρομος όμως και η αφθονία των μεταναστευτικών πτηνών που έφταναν στη Λαυρεωτική, έδωσε κίνητρο σε πολλούς κυνηγούς προερχόμενους κυρίως από την Αθήνα να επισκέπτονται την περιοχή, καθώς το ταξίδι πλέον ήταν συντομότερο και λιγότερο επίπονο. Οι Πειραιώτες κυνηγοί πρωτοέφτασαν στον κυνηγότοπο των Λεγρενών το 1890, αφού πρώτα κατέκτησαν τους κυνηγότοπους της Γλυφάδας, της Βάρης και της Βουλιαγμένης που βρίσκονται 40 περίπου χιλιόμετρα δυτικά από αυτούς της Λαυρεωτικής. Το πρώτο μεταφορικό τους μέσο ήταν ένα μικροκάικο, το οποίο είχαν μισθώσει για τη μεταφορά τους από τον Πειραιά. Τα αποτελέσματα του κυνηγιού τους ήταν καταπληκτικά και απίστευτα για τα σημερινά δεδομένα.
Τις χρονιές γύρω στο 1905, τα τρυγόνια και τα ορτύκια ήταν τόσα πολλά που οι κυνηγοί πουλούσαν κάποια από αυτά, έναντι 1,5 δραχμής το ζευγάρι τα τρυγόνια και 0,80 λεπτών το ζευγάρι τα ορτύκια. Τα θηράματα φορτώνονταν στη σούστα μέσα σε μεγάλα κοφίνια. Στη συνέχεια μεταφέρονταν στον σιδηροδρομικό σταθμό και από εκεί με το πρώτο πρωινό τρένο στις 6 ώρα το πρωί, μεταφέρονταν στην Αθήνα όπου και έφταναν γύρω στις 10. Από εκεί τα πουλιά μεταπωλούνταν στους δρόμους και στα εστιατόρια της πόλης.

Όλα αυτά παλαιά , το σήμερα είναι πολύ διαφορετικό , εδώ και δύο χρόνια ζούμε την τριετή απαγόρευση που επεβλήθη σωστά μετά την μεγάλη φωτιά .
Η τριετής απαγόρευση του κυνηγίου στην Λαυρεωτική στην κόψη μιας υπογραφής γράφουν ο ειδικός μας τύπος !
Με τους καταπατητές και τους ιδιοκτήτες αυθαιρέτων να αντιδρούν, το Δασαρχείο Λαυρίου καλείται να αποφασίσει, εάν θα τερματίσει ένα χρόνο νωρίτερα την απαγόρευση κυνηγίου στον Χάρακα και στα Λεγρενά. Θα ανοίξουν και πάλι στο κυνήγι αυτόν τον Σεπτέμβρη τα 45.581 “απαγορευμένα” στρέμματα της Λαυρεωτικής, ή σε πείσμα της πραγματικότητας οι αρχές θα επιμείνουν σε έναν ακόμα χρόνο απαγόρευσης κυνηγίου; Αυτό είναι το ερώτημα, αυτό είναι και... το διακύβευμα στο οποίο έχουν εμπλακεί τους τελευταίους μήνες το Δασαρχείο Λαυρίου, η Δ' ΚΟΣΕ και η Αποκεντρωμένη Διοίκηση Αττικής.
Για να δούμε λοιπόν θα επικρατήσει η λογική η για μία ακόμη χρονιά θα απαγορευθεί αναίτια στους κυνηγούς της Αττικής να κυνηγήσουν στην Λαυρεωτική ……

Πηγές:
ΕΘΝΟΣ ΚΥΝΗΓΙ
ΚΥΝΗΓΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ

Διαμόρφωση gpeppas .