Ο Πέτρος πέταξε ψηλά ,πολύ ψηλά ήθελε να ξεφύγει. Ο πόνος του ξέσχιζε την καρδία . Άφησε την σύντροφο του πίσω θλιμμένη και απογοητευμένη. Δεν ήξερε πια τι να κάνει.

Με ταχύτητα έσχισε τον ουρανό πέταξε μακριά πολύ μακριά έφυγε πέταξε σε μέρη που δεν είχε ξαναπετάξει . Πόνος πόνος πόνος. Γιατί γιατί γιατί. Το θλιμμένο πρόσωπο της συντρόφου του ξανάρθε στο μυαλό του. Πριν από λίγο ένοιωσε το κεφαλάκι της να ακουμπά πάνω στο δικό του ένοιωσε την καρδούλα της να κτυπάει αργά.

Της είχε υποσχεθεί ότι θα την προστατεύει και θα την στηρίζει. Και ο έκανε με όλες του τις δυνάμεις .Ο Πέτρος θυμάται τα παιχνίδια στον αέρα και στο έδαφος με την σύντροφο του. Πέταγαν και κυνηγιόντουσαν από δέντρο σε δέντρο και από κλαδί σε κλαδί. Κρυβόντουσαν πίσω από τους βράχους τα βάτα και τα σκίνα. Και επιτέλους ήρθε η πολυπόθητη στιγμή η στιγμή που περίμεναν και οι δυο η σύντροφος του γέννησε τέσσερα αυγά. Η χαρά και η ευτυχία κατέλαβε την φωλιά τους . Ο Πέτρος άπλωσε τα φτερά του και αγκάλιασε την μητέρα των παιδιών του. Πέταξε ψηλά έψαξε για φαγητό η γυναίκα του δεν έπρεπε να κουνιέται . Έπρεπε να της προσφέρει τα πάντα για να μην κουράζεται. Πέταγμα ,βουτιές, μύγες ,σπόρια ,σκουλήκια και οτιδήποτε μπορούσε να βρει για να βοηθήσει την σύντροφο του.

Το βράδυ αποκαμωμένος στην αγκαλιά της έκαναν όνειρα για το πώς θα φέρουν εις πέρας την υποχρέωση απέναντι στην φύση, την ευθύνη για την ανατροφή των παιδιών τους και την διαιώνιση του είδους τους.

Οι ημέρες περνούσαν η μητέρα κάθονταν πάνω από αυγά και ο Πέτρος πετούσε για τροφή. Ήταν χαρούμενος και αισθάνονταν επιτυχημένος . Ένοιωθε υπερήφανος η σύντροφος του ήταν πολύ καλή και σε λίγο θα έρχονταν και τα παιδιά τους . Με το αίσθημα της υπερηφάνειας ο Πέτρος ίσχυσε τον αέρα, έπιασε μια μύγα και γύρισε πίσω.

Η σύντροφος του τον περίμενε με ανυπομονησία. Της έδωσε στο στόμα την τροφή και ξεκίνησε ξανά.

Στην επιστροφή βρήκε την σύντροφο του προβληματισμένη. -Σαν κάτι να μυρίζει! Και οι δυο μαζί άρχισαν να ανιχνεύουν τον αέρα. Η μυρουδιά τους οδήγησε στα αυγά. Κοιταχτήκαν με ανησυχία. Η μητέρα ξανακάθισε πάνω τους . -Δεν είναι τίποτα είπε αποφασιστικά.

Ο Πέτρος συμφώνησε. Ξαναβγήκε έξω για αναζήτηση φαγητού. Η κάρδια του όμως ήταν σφιγμένη. Κάτι δεν του άρεσε . Η ψυχή του αγωνιούσε. Βρήκε ένα σκουλήκι και ξαναγύρισε στην φωλιά. Η σύντροφος του κάθονταν πάνω στ' αυγά . Ο Πέτρος κάθισε δίπλα της μια ελαφριά ξινίλα πλανιόταν στον αέρα.

-Δεν είναι τίποτα. Είπε με αποφασιστικότητα.

Ο Πέτρος σφίχτηκε . Ένοιωσε την ψυχή της μάνας . Την ανησυχία της . Δεν είπε τίποτα . Έφυγε . Μα να πάει που ? Και να κάνει τι? Ξαναγύρισε πίσω .Άπλωσε τα φτερά του και αγκάλιασε την σύντροφο του. Εκείνη ατάραχη και άκαμπτη κοίταζε έξω μακριά από την φωλιά. Βγήκε έξω πέταξε μέχρι τα' αδέλφια του στις δίπλα φωλιές . Πάγωσε ,έξω από αρκετές φωλιές αντίκρισε πεταγμένα αυγά. Δεν το χώραγε ο νους του. Έκανε βόλτες στον αέρα κοιτάζοντας το φρυχτό θέαμα.

Τον έπιασε πανικός. Είδε τα' αδέλφια του να πετούν ανήσυχα .

-Τι συμβαίνει ρώτησε

-Πολλά αυγά γεννιούνται άρρωστα. Είπε ένα πετροχελίδονο.

-Μα γιατί.

Ποιος ξέρει .Είπε με ανησυχία ένα άλλο πετροχελίδονο.

Στην παρέα άρχισαν να έρχονται και άλλα πετροχελίδονα. Όλα ήταν ανήσυχα και όλα προσπαθούσαν να δώσουν λύση.

Το κακό όρχησε πρόπερσι είπε κάποιος. Στην αρχή δυο μάνες έκαναν χαλασμένα αυγά . Πέρσι ήταν περισσότερα. Φέτος είναι επιδημία.

-Κάτι πρέπει να κάνουμε είπε ένα άλλο .

-Σαν τι? Ρώτησε κάποιος .

-Δεν μπορεί κάποιος λόγος θα υπάρχει για να γίνονται όλα αυτά . Είπε ο Πέτρος.

-Ναι αλλά ποιος .

-Και πρέπει να σκεφτούμε και τις γυναίκες μας επανέλαβε ο Πέτρος. Είναι διαλυμένες ψυχικά.

Ένα πετροχελίδονο μόλις προσγειώθηκε δίπλα τους.

-Το πρόβλημα είναι γενικό είπε ένα άλλο πετροχελίδονο. Δεν συμβαίνει μόνο σε μας . Το ίδιο αντιμετωπίζουν όλα τα πετούμενα. Περνώ τακτικά έξω από τις φωλιές τους το ίδιο συμβαίνει παντού.

Για λίγο επικράτησε σιγή.

-Οι όρθιοι μπορούν να βοηθήσουν!

-Ναι αλλά έχουμε χάσει την επαφή! Αυτοί σίγουρα θα μας έκαναν καλά !

-Ναι το θέμα όμως είναι πως θα τους ενημερώσουμε.

-Θα δούμε ! Πρέπει να ρωτήσουμε τον μεγάλο σταθερό.

Η συζήτηση συνεχίστηκε για πολύ ώρα . Αλλά παντού έβλεπες την θλίψη και την αγωνιά. Όλοι προσπαθούσαν να δώσουν λύση σε ένα πρόβλημα που ήταν πέρα από τις δυνάμεις τους.

Γύρισε στην φωλιά του .Η σύντροφος του εξακολουθούσε να κοιτάζει έξω μακριά . Η ξινίλα ήταν πια πιο έντονη . Κάθισε δίπλα της. Τι να πει και πώς να μιλήσει στην μάνα.

-Άκου ...;..

Σιγή

Η ώρα περνούσε η μάνα δεν έλεγε να κινηθεί από την θέση της .. Και ξαφνικά μια κραυγή έφυγε από το στόμα της . Ο Πέτρος άπλωσε τα φτερά του και την αγκάλιασε, εκείνη έγειρε πάνω του. Ένοιωσε την καρδία της να χτυπάει αδύναμα . Η πίκρα τον έπνιγε ο πόνος της γυναίκας του έσφιγγε την ψυχή.

-Πρέπει να πετάξουμε τα αυγά.

Καμία απάντηση.

-Όλες οι φωλιές γύρω μας είναι γεμάτες με πεταγμένα αυγά ...; ...; ...; ...; ...;..

Η μητέρα έσκυψε και άρχισε να μυρίζει τα' αυγά.
-Δεν είναι όλα άρρωστα κάποιο θα πρέπει να είναι καλό είπε με αγωνία. Ένα ένα τα έβγαζε στην άκρη. Ο Πέτρος στις κινήσεις του έβλεπε την αγωνία της και τον πανικό της. Προσπάθησε να της μιλήσει αλλά του στάθηκε αδύνατον ένιωθε τον πόνο της που ανακατεύονταν με τον δικό του αλλά έπρεπε να δείξει ότι είναι ψύχραιμος για της δώσει κουράγιο.

Κάποια στιγμή η μάνα σταμάτησε το ψάξιμο . Αποκαμωμένη έγειρε στην άκρη της φωλιάς ο Πέτρος άπλωσε τα φτερά του και την αγκάλιασε. Εκείνη δεν κουνήθηκε . Έμειναν έτσι για πολύ ώρα. Κάποια στιγμή η μάνα έγειρε το κεφάλι της πάνω του.

-Έλα να τα πετάξουμε ...; ...; ...; του ψιθύρισε.

-Κάνε κουράγιο έχουμε μπροστά μας χρόνια της απάντησε με θάρρος ο Πέτρος. ...; ...;. Η μάνα ξεκίνησε να σπρώξει το ένα αυγό αλλά δεν τα κατάφερε.

-Κάτσε στην άκρη της ...; ...; ...; είπε τρυφερά ο Πέτρος.

Η μάνα ακούμπησε στην άκρη της φωλιάς και έκλυσε τα μάτια της .Ο Πέτρος ένα, ένα έβγαζε τα αυγά στην άκρη και τα πέταγε έξω . Ο πόνος του έσχιζε την καρδία ένιωθε τον πόνο της γυναίκας του ανακατεμένο με τον πόνο του και την πίκρα του και πάνω απ' όλα έπρεπε να κάνει ένα μακάβριο έργο το χειρότερο απ'όλα . Έσφιξε τα δόντια του και πέταξε τ' αυγά έξω από την φωλιά.

Γύρισε κοντά στην σύντροφο του.

-Οι όρθιοι ! Του είπε αργά. Μόνο αυτοί μπορούν να μας βοηθήσουν.

-Δεν απάντησε Δεν ήθελε να την στενοχωρήσει.

- Πήγαινε στον μεγάλο σταθερό και ενημέρωσε τον για την κατάσταση. Να δούμε τι θα σου πει.

-Μα ότι και να μου πει ...; ...; ...; άφησε την κουβέντα στην μέση.

-Πρέπει να ενημερώσουμε τους όρθιους! Αυτοί θα μας βοηθήσουν.

-Σε καταλαβαίνω αλλά είναι δύσκολο. Άπλωσε τα φτερά του και την πήρε αγκαλιά.

-Μην ανησυχείς έχουμε καιρό. Θα κάνουμε πολλά παιδιά .

Η σύντροφος του δεν του απάντησε. Έγειρε το κεφάλι της πάνω του.

Με αυτές τις σκέψεις ο Πέτρος έσχιζε ον αέρα . Δεν ήξερε τι να κάνει . Έπρεπε να γυρίσει πίσω . Δεν έπρεπε να αφήσει μόνη την σύντροφο του. Πέρασε πάνω από τον μεγάλο σταθερό και θυμήθηκε την παράκληση της συντρόφου του.

Κάθισε ψηλά στην κορυφή και έκλεισε τ α μάτια.

-Χρειάζομαι βοήθεια.

-Όλοι πια χρειαζόμαστε βοήθεια αλλά ποιος θα μας την δώσει.

- Τα αυγά μας γεννιούνται άρρωστα.

-Το ξέρω πάνε τρία χρόνια περίπου έχει ξεκινήσει το κακό μαζικά. Αλλά οι πληροφορίες λένε ότι το κακό είχε ξεκινήσει νωρίτερα.

-Κάτι πρέπει να κάνουμε ...;..

-Σαν τι?

-Μα δεν μπορεί κάποια λύση θα υπάρχει.

- Άκου το κακό είναι γενικό δεν είναι μόνο για σας .Όλα τα όντα το ίδιο πρόβλημα. Σταθερά πετούμενα και τετράποδα έχουν το ίδιο πρόβλημα όλα είναι άρρωστα και κανένας δεν ξέρει το γιατί.

-Δηλ δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα.

-Απ' ότι φαίνεται όχι δεν μπορούμε γατί δεν ξέρουμε από πού έρχεται το κακό. Κάποιοι πιστεύουν ότι έρχεται από τον αέρα άλλοι λένε ότι είναι από τον την γη.

Ο Πέτρος για λίγο έμεινε σκεφτικός.

-Κάτι πρέπει να γίνει αυτή η κατάσταση δεν μπορεί να συνεχιστεί και σκέφτηκε την σύντροφο του. Ο ι όρθιοι δεν μπορούν να βοηθήσουν?

-Πως? Αυτοί σίγουρα θα τα κατάφερναν αλλά πως θα τους ενημερώσουμε?

-Κάποιος τρόπος θα υπάρχει.

-Πριν από εκατόν είκοσι κύκλους είχαμε έρθει σε επαφή με κάποιον από αυτούς αλλά δεν καταφέραμε να τελειώσουμε την επικοινωνία.

-Μα καλά τόσοι που έρχονται κάθε ημέρα και φεύγουν δεν μπορούμε να επικοινωνήσουμε με κάποιον .

-Είναι πολύ δύσκολο έχουν χάσει πια την επαφή μαζί μας.

-Τότε πρέπει να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα μας μόνοι μας.

Ο Πέτρος πέταξε προς την φωλιά του. Κάτι έπρεπε να πει στην σύντροφο του για να της μαλακώσει τον πόνο .

Η σύντροφος του δεν έβγαινε πια από την φωλιά ο πόνος και η πίκρα δεν την αφήναν να βγαίνει έξω . Δεν ήχε όρεξη για τίποτα. Η θα κοιμόταν όλη την ημέρα η θα κοίταζε έξω μακριά .

Ο Πέτρος κάθισε δίπλα της

-Ξέρεις μίλησα με τον μεγάλο σταθερό.

-Ναι και τι σου είπε ?

-Είναι γενικό το κακό. Όλοι αντιμετωπίζουν τα ιδία προβλήματα.

Σιωπή

-Και τι κάνουν?

-Ποιοι?

-Είπες ότι όλοι αντιμετωπίζουν τα ιδία προβλήματα.

-Ναι!

-Ε τι κάνουν τότε ? Εδώ μιλάμε για αποδεκατισμό σε λίγα χρόνια δεν θα υπάρχει τίποτα γιατί σίγουρα το ίδιο θα γίνει και του χρόνου .

Ο Πέτρος δεν μίλησε . Συνειδητοποίησε ότι η σύντροφος του είχε δίκιο και δεν το είχε σκεφτεί.

-Δεν νομίζω να είναι έτσι. Πιστεύω ότι είναι παροδικό το πρόβλημα .

-Γιατί?

-Τι γιατί?

-Τι είναι αυτό που σε κάνει να πιστεύεις ότι το πρόβλημα θα είναι μόνο φέτος και όχι και του χρόνου.

-Δεν ξέρω έτσι πιστεύω.

-Δεν είναι έτσι . Αν το πρόβλημα ξεκίνησε πριν τρία χρόνια όπως είπες επιδεινώθηκε πέρυσι και φέτος είναι σε αυτή την τραγική κατάσταση του χρόνου δεν μπορώ να φανταστώ πως θα είναι.

-Μην τα παίρνεις τόσο τραγικά είπε ο Πέτρος προσπαθώντας να της δώσει κουράγιο ενώ και αυτός ήξερε πως έχει δίκιο.

-Αν είναι έτσι όπως τα λες τότε το κακό θα πρέπει να έρχεται η από τον αέρα η από την γη.

-Ορίστε ?

-Λογικό δεν είναι ? Είπε η σύντροφος του. Αφού το ίδιο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν όλοι οι ζωντανοί οργανισμοί και όχι μόνο εμείς τότε το κακό έρχεται η από τον αέρα η από την γη. Έτσι δεν είναι!

-Ε ...; ναι ...;..

-Ότι και αν είναι απ' όπου και αν έρχεται είναι κάτι αόρατο και επικίνδυνο είπε η μάνα και κάτι πρέπει να κάνουμε γιατί αν δεν κάνουμε κάτι τώρα του χρόνου θα μιλάμε για πανδημία ή μάλλον αυτό το κακό αν μέχρι τώρα επηρεάζει τα αυγά γιατί σε λίγο να μην επηρεάζει και τους ζωντανούς οργανισμούς ...; ...; ...;

Ο Πέτρος πανικοβλήθηκε στην διαπίστωση της συντρόφου του.

-Έχεις δίκιο είπε με τρόμο ...; ...; ...;..

Κάτι πρέπει να κάνουμε και μάλιστα γρήγορα σκέφτηκε ο Πέτρος .Πρέπει να πάω για λίγο στον μεγάλο σταθερό της είπε αργά. Θα γυρίσω γρήγορα.

Πέταξε γρήγορα έφτασε πάνω από τον μεγάλο σταθερό κάθισε σε ένα κλαδί κοντά στον κορμό και έκλεισε τα μάτια.

-Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα και πιθανών να μην το έχουμε συνειδητοποιήσει σε όλη του την έκταση είπε βιαστικά.

-Δηλαδή?

-Αυτό που επηρεάζει τα αυγά σε λίγο καιρό πιθανόν να αρχίσει να επηρεάζει και όλους εμάς. Ο Πέτρος είχε πανικοβληθεί και μιλούσε γρήγορα και με πανικό.

-Καταρχάς ηρέμησε για να δούμε τι μπορούμε να κάνουμε.

Ο Πέτρος πήρε βαθιές αναπνοές και χαλάρωσε λίγο.

-Πρέπει να δεχτούμε όλη την αλήθεια είπε ο γεροπλάτανος. Σε αυτό που είπες έχεις δίκιο. Ήδη το κακό έχει αρχίσει να μας επηρεάζει όλους. Προσωπικά δεν αισθάνομαι όσο υγιής και δυνατός όσο ήμουν πριν λίγα χρόνια. Τις ίδιες αναφορές έχω και από τα άλλα σταθερά μικρά και μεγάλα. Νοιώθουμε ότι οι ρίζες μας δεν μας κρατάνε στο έδαφος οι δυνάμεις μας δεν είναι έτσι όπως θα έπρεπε να είναι και το βασικότερο είμαστε συνέχεια άρρωστοι χωρίς να ξέρουμε από τι. Μέχρι τώρα μπορούσαμε και αντιμετωπίζαμε τις διάφορες ασθένειες μόνοι μας . Τώρα δεν ξέρουμε τι θα κάνουμε! Δεν ξέρουμε από πού έρχεται η αρρώστια και πως θα την αντιμετωπίσουμε.

Κάθε ημέρα η ίδια δουλειά όλα τα σταθερά μικρά και μεγάλα ψάχνουμε να βρούμε λύση στο πρόβλημα μας ...;. αλλά μάταια ...;δεν βγάζουμε άκρη ...;.. χθες πέρασε ένα τετράποδο και μου ανέφερε ότι κατά διαστήματα έχει φρυχτούς πόνους σε όλο του το κορμί χωρίς να ξέρει γιατί ...; ...;.. και δεν είναι μόνο αυτό όλα τα πλάσματα της φύσης αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ...;

-Οι όρθιοι ?

-Δεν ξέρω αλλά φαντάζομαι ότι και με αυτούς το ίδιο θα συμβαίνει!

-Ναι αλλά αυτοί θα ξέρουν να αντιμετωπίζουν τις αρρώστιες !

-Ναι αυτοί σίγουρα! Αλλά το θέμα είναι πως θα μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε μαζί τους.

-Τους βλέπω κάθε ημέρα στις κοινωνίες τους όλοι φαίνονται μια χαρά περιπατάνε και δημιουργούν συνέχεια καινούργια πράγματα. Αυτοί σίγουρα θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν . Κάτι πρέπει να κάνουμε για να ζητήσουμε βοήθεια.

-Ναι αλλά τι ...; ...;. Και πως?

Ο Πέτρος ξαναγύρισε στην φωλιά του και ανέφερε την συζήτηση που είχε με τον μεγάλο σταθερό στην σύντροφο του.

-Τότε ήμαστε και εμείς άρρωστοι

Σάστισε ο Πέτρος.

-Αφού όλα τα όντα αντιμετωπίζουν προβλήματα υγείας λογικό είναι να είμαστε και εμείς άρρωστοι και να μην το ξέρουμε.

Απ' ότι είπε ο μεγάλος σταθερός όλοι νιώθουν κάτι άσχημο πάνω τους, εμείς δεν αισθανόμαστε κάτι κακό ...;. Έτσι δεν είναι ?

-Μπορεί να είναι ακόμη στην αρχή και να μην το νοιώθουμε μπορεί να είμαστε άρρωστοι και να μην το ξέρουμε καθόλου ...;..

Για μια στιγμή η σύντροφος του σταμάτησε ...; ...;. Γιαυτο γεννιούνται άρρωστα τα αυγά είπε με λυγμούς ...; ...;. Επειδή είμαστε άρρωστοι εμείς ...; ...; ...; ...; ...; ...; ...;.

Ο Πέτρος άκουγε τα συμπεράσματα της συντρόφου του με ανοιχτό το στόμα. Πόσο πόνο θα πρέπει να ένοιωσε για να καταλήξει στα συμπεράσματα εκεί που κατέληξε. Για μια στιγμή την κοίταξε μα θαυμασμό . Τις ατέλειωτες ώρες που αυτός νόμιζε πως απλά κοιτάζει σαν χαμένη έξω από την φωλιά το μυαλό της έτρεχε . Έτρεχε να βρει λύσεις ενώ αυτός είχε πάρει ο θέμα «ψύχραιμα» .

-Χρειάζεται ψυχική στήριξη σκέφτηκε αν και δεν ήταν τόσο σίγουρος για το ποιος από τους δυο χρειάζεται περισσότερη βοήθεια από τον άλλον. Κάθισε δίπλα της άπλωσε τα φτερά του και την αγκάλιασε. Αυτή έγειρε το κεφαλάκι της πάνω του.

-Θα τα καταφέρουμε του ψιθύρισε ...; ...;.

Ο Πέτρος δάκρυσε ...; ...; Τι δύναμη μπορεί να διαθέτει μια μάνα αναρωτήθηκε ...;. Θα έκανε τα πάντα για να την βοηθήσει να μαλακώσει λίγο τον πόνο της . Αλώστε της άξιζε!

Πέταξε μακριά μπήκε στις κοινωνίες των όρθιων. Τους είδε να περπατούν να μιλάνε να μαλώνουν να ζουν . Τους είδε να δημιουργούν καινούργιες φωλιές τεράστιες . Τους θαύμασε ήταν σίγουρος ότι αυτοί θα μπορούσαν να δώσουν λύση στο πρόβλημα τους αλλά το θέμα ήταν πως θα τους έκανε να το γνωρίσουν . Πήγε στην άκρη από μια καινούργια ανθρώπινη φωλιά. Είδε τους ανθρώπους να δουλεύουν πάνω της. Έκλισε τα μάτια και προσπάθησε να έρθει σε επαφή μαζί τους όπως έρχονταν σε επαφή με τα τετράποδα ,τα πετούμενα και τα σταθερά. Τίποτα Καμία επαφή. Έφυγε πήγε σε ένα πάρκο . Εκεί υπήρχε πολύς κόσμος αλλά πάλι τίποτα . Μέχρι το βραδύ έκανε την ιδία δουλειά έφυγε μόνο και μόνο διότι καταλάβαινε ότι η σύντροφος του τον είχε ανάγκη.

Της ανέφερε τα καθέκαστα . Η σύντροφος του τον κοίταξε τρυφερά .

Πήγ αινε εκεί που θα βρεις μικρά παιδιά του είπε τρυφερά.

Την κοίταξε ξαφνιασμένος

-Μα γιατί?

-Θα καταλάβεις όταν τα καταφέρεις του είπε τρυφερά . Εμείς δεν θα γλυτώσουμε αλλά θα σωθούν κάποιοι άλλοι .

Την άλλη ημέρα ο Πέτρος πέταξε πρωί πρωί για την κοινωνία των ορθίων. Κάθισε πάνω από μια τεράστια ανθρώπινη φωλιά έκλεισε τα μάτια και όρχησε να ψάχνει. Έκλεισε τα μάτια και βρήκε ένα μικρό όρθιο . Άρχισε να του στέλνει εικόνες από την ζωή τους . Για μια στιγμή το μωρό των όρθιων άνοιξε τα μάτια του και χαμογέλασε η κάρδια του Πέτρου πέταξε από χαρά, σιγά σιγά άρχισε να έρχεται σε επαφή με μεγαλύτερα παιδιά των όρθιων ώσπου κατάλαβε ότι τα μηνύματα που έστελνε τα αντιλαμβάνονταν τα παιδιά μέχρι κάποια ηλικία . Δεν πειράζει είπε ο Πέτρος με χαρά κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν η θα μεταφέρουν το μήνυμα μας στους γονείς τους

Οι ημέρες περνούσαν και ο Πέτρος κάθε ημέρα άφηνε την φωλιά το για να επισπευτεί την κοινωνία των ανθρώπων.

Κάποια ημέρα που πέρασε πάνω από τον μεγάλο σταθερό τον άκουσε να του λέει.

Τον τελευταίο καιρό μας επισκέπτεται ένας όρθιος. Έχουμε πολλές πιθανότητες να έρθουμε σε επαφή μαζί του.

Ο Πέτρος χάρηκε και έτρεξε στην φωλιά του να αναφέρει τα νέα στην σύντροφο του.

Μακάρι ! Είπε με ανακούφιση εκείνη.

Από την άλλη ημέρα κάθε απόγευμα ο Πέτρος από ψηλά παρακολουθούσε τον όρθιο που περπατούσε αργά στο ποτάμι. Τον είδε να ανεβαίνει προς το βουνό. Ψηλά στην κορυφή ήταν η φωλιά του. Τον είδε να κατευθύνεται προς τα εκεί .Και τότε πίσω από ένα πουρνάρι αρκετά μέτρα μακριά είδε ένα τετράποδο να τον ακολουθεί. Σαν περίεργο του φάνηκε όλο το σκηνικό. Κάθισε πάνω σε μια κουτσουμπιά και παρατηρούσε το περίεργο «ζευγάρι».

Και τότε ο όρθιος κάθισε σε μια πέτρα λίγα μέτρα μακριά του. Άφησε το ξύλο που κρατούσε στα χέρια του στην άκρη ,έβγαλε το σακίδιο από την πλάτη του, το ακούμπησε κάτω έβγαλε το δέρμα από ο κεφάλι του και το άφησε δίπλα του πάνω σε μια πέτρα. Για λίγο έμεινε ακίνητος αργά άνοιξε το σακίδιο έβγαλε από μέσα ένα πανί και το άπλωσε πάνω στην μεγάλη πέτρα.

Από το σακίδιο του έβγαλε δυο κόκκινα φρούτα και τα άφησε πάνω στον βράχο μόλις τα είδε ο Πέτρος αναγνώρισε την ανθρώπινη τροφή. Χρόνια τρώει από αυτούς, στα μπαλκόνια τους στα περιβόλια τους , στους κήπους τους κοντά τους έβρισκε πάντα τροφή. Ήξερε ότι όπου υπάρχουν όρθιοι υπάρχει και τροφή. Τότε θυμήθηκε την σύντροφο του και ότι της άξιζε ένα κομμάτι από το φαγητό του όρθιου. Ο όρθιος σηκώθηκε πλησίασε στην άκρη στον γκρεμού κοίταξε για λίγο κάτω. Ο Πέτρο την στιγμή που ήταν έτοιμος να ορμήσει στο φαγητό είδε τον όρθιο να ξαναγυρίζει στην θέση του. Με ανυπομονησία έβλεπε τον όρθιο να κάθεται στην πέτρα με σκυμμένο το κεφάλι.

Και τότε η μικρή αλεπουδίτσα της τράβηξε την προσοχή! Την είδε κριμένη πίσω από έναν σκίνο λίγο πιο πίσω από τον όρθιο παρατήρησε ότι και αυτή κοίταζε με βουλιμία το φαγητό του.

-Φύγε του είπε με κλειστά τα μάτια .

Δικαιούμαι το φαγητό του απάντησε η αλεπουδίτσα έχω μείνει νηστικός για να τον παρακολουθώ και να τον προστατεύω.

Και εγώ έχω ανάγκη να πάω λίγο φαγητό στην σύντροφο μου ,είναι άρρωστη ...;

-Μια άλλη φορά τώρα πει ...; ...; Και ξαφνικά ο όρθιος σηκώθηκε πήρε τα πράγματα του και ξεκίνησε για την κορυφή αφήνοντας το φαγητό πάνω στον βράχο. Ο Πέτρος είδε την μικρή αλεπουδίτσα να ξαφνιάζεται και όρμησε πάνω στο φαγητό. Η αλεπουδίτσα όμως ξεπέρασε γρήγορα την τρομάρα της και όρμισε και αυτή στο φαγητό. Ο Πέτρος άρπαξε ένα κομμάτι ψωμί την ώρα που είδε το ζώο να ορμάει καταπάνω του ,φοβήθηκε και με το κομμάτι του ψωμιού στο ράμφος του πέταξε ψιλά. Οργίστηκε τόσο πολύ που πέταξε με μανία πάνω από την αλεπού με σκοπό να την απομακρύνει από το φαγητό. Ήθελε να την χτυπήσει με το ράμφος στο κεφάλι . Ξαφνικά η αλεπού γύρισε απότομα και παραλίγο να την πιάσει με το στόμα της Απογοητευμένος ξαναγύρισε στην κουτσουμπιά παρακολουθώντας με οργή την αλεπού να τρώει το φαγητό του όρθιου. Κάποιου στιγμή η αλεπού έφυγε βιαστικά και ο Πέτρος πέταξε στον βράχο και όρχησε να τρώει τα ψίχουλα του ψωμιού που είχαν απομείνει στο χώμα. Στη ακρη του βραχου ειδε ένα μεγαλο κοματι ψωμί. Το πήρε με το ράμφος του και πέταξε προς την φωλιά του. Έδωσε το φαγητό στην σύντροφο του και ξαναπέταξε βιαστικά προς την κατεύθυνση που ήταν ο όρθιος. Τον είδε να ανεβαίνει αργά στην κορυφή του βουνού λίγο πιο πίσω ακλουθούσε η μικρή αλεπουδίτσα.

Ο Πέτρος κάθισε στην κορυφή μιας αγριαχλαδιάς όταν ο όρθιος έφτασε στην κορυφή . Και να, τον άκουσε να κελαηδεί ...;.

-Όπα ποια γλώσσα είναι αυτή ;;; Ο Πέτρος τον κοίταξε με περιέργεια δεν μπορούσε να καταλάβει τι εννοούσε ο όρθιος Καταλάβαινε τα συναισθήματα του αλλά δεν καταλαβαίνει τι ήθελε να πει ...;

-Χμ σαν χαϊβάνι κελαηδεί σκέφτηκε ,έτσι κελαηδούν τα πουλάκια που μόλις βγαίνουν από τ 'αυγά . Παρόλα αυτά συνέχισε να ακούει το κελαίδημα του. Ένοιωσε τον πόνο τα ψυχής του την εναλλαγή των συναισθημάτων του αλλά δεν καταλάβαινε τα λόγια του. Και ξαφνικά ένοιωσε μια συμπάθεια για αυτό το μοναχικό πλάσμα . Τα σφύριγμα τα του έδειχναν πλάσμα ελεύθερο γεμάτο αισθήματα ...;.. πονόψυχο και τότε κατάλαβε ότι έπρεπε πάση θυσία να επικοινωνήσουν μαζί του , να του εξηγήσουν τον πόνο τους τα προβλήματα τους ένοιωθε ότι θα τους καταλάβαινε , ήταν σίγουρος ...;..

Έκλεισε τα μάτια του και προσπάθησε να έρθει σε επαφή με το τετράποδο αλλά μάταια ...;

Ξαφνικά ο Όρθιος σταμάτησε το κελαίδημα πήρε τα πράγματα του άρχισε να κατεβαίνει αργά .Έστριψε και κατευθύνθηκε προς το σημείο που είχε αφήσει το φαγητό του. Όταν έφτασε τον είδε να παίρνει το πανί που είχε σκίσει με τα δόντια της η αλεπουδίτσα ...;.. Το κοίταξε γύρω του εξετάστηκα , έβαλε το πανί στην τσάντα του και έφυγε.

Ο Πέτρος πέταξε ψηλά ακλουθώντας τον όρθιο και το τετράποδο και από εκεί είδε τον μεγάλο βάτραχο να κατευθύνεται προς τον δρόμο που ακλούθησε ο όρθιος . Ξαφνικά τον κατέλαβε μια ανησυχία. Ένοιωσε ότι ο βάτραχος έψαχνε για να βρει τον όρθιο ...;.. Σταμάτησε πάνω σε ένα βράχο και έκλεισε τα μάτια.

-Μην ανησυχείς!! Ο Πέτρος ξαφνιάστηκε ...;. -Ποιος είσαι; -Δεν έχεις να φοβηθείς τίποτα ...;

-Μα ποιος είσαι δεν σε έχω ξαναδεί ...;. -Θα σου εξηγήσει ο μεγάλος σταθερός ...; Ο Πέτρος από ψηλά παρακολουθούσε τον βάτραχο που έφτασε κοντά στον όρθιο. Ο βάτραχος για λίγο ακλούθησε τον όρθιο, ξαφνικά ο όρθιος γύρισε απότομο κραδαίνοντας το ξύλο που κρατούσε στο χέρι του. Ο βάτραχος κρύφτηκε πίσω από μια τεραστία πέτρα .

Ο βάτραχος βγήκε από την πέτρα και κατευθύνθηκε προς τον όρθιο. Αυτός όμως ξαφνικά στράφηκε εναντίον του. Ο βάτραχος κρύφτηκε ξανά πίσω από την μεγάλη πέτρα. Ο όρθιος περίμενε για λίγο και έπειτα ξεκίνησε να φύγει . Ο βάτραχος με ένα μεγάλο άλμα ανέβηκε στην πλάτη του. Η Μαριώ παρακολουθούσε τον βάτραχο να ακουμπήσει το κεφάλι του στο κεφάλι του όρθιου, έπειτα ξαναπήδηξε κάτω και έφυγε. Ο όρθιος γύρισε πίσω κοίταξε τον βάτραχο που έφευγε και συνέχισε τον δρόμο του. Ο Πέτρος όλο περιέργεια παρατηρούσε τις κινήσεις του βατράχου Τον ακλούθησε για λίγο ώσπου τον έχασε όταν αυτός μπήκε κάτω από κάποιους θάμνους ...; έτσι ξαναγύρισε πίσω στον όρθιο.

Όταν ο όρθιος έφτασε στον ποτάμι άρχισε πάλι να σιγοσφυρίζει. Και τότε είδε την χρυσόμυγα να κάνει κύκλους γύρω του. Για μια στιγμή ξαφνιάστηκε έπειτα είδε την χρυσόμυγα να ξανάρχεται να πηγαίνει στον μεγάλο σταθερό και να ξανάρχεται πάλι στον όρθιο. Και τότε κατάλαβε ότι ο μεγάλος σταθερός είχε βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο του. Έστειλε την χρυσόμυγα να παρασύρει τον όρθιο κοντά του.

Ο Πέτρος κάθισε χαμηλά σε ένα κλαδί του μεγάλου σταθερού. Ο όρθιος κατευθύνθηκε προς τον μεγάλο σταθερό. Παρατήρησε για λίγο το μεγάλο δέντρο κοίταξε με προσοχή τις ρίζες του και έπειτα κάθισε ακουμπώντας την πλάτη του στον κορμό του.

Κοίταξε γύρω του έγειρε το κεφάλι του και έκλυσε τα μάτια. Ο Πέτρος έκλεισε τα μάτια του και περίμενε η καρδιά του πήγαινε να σπάσει από την αγωνία .

-Γιατί ξεχάσατε την συμφωνία. Ο Πέτρος ταράχτηκε κατάλαβε ότι η επαφή είχε ξεκινήσει το μόνο που έμενε ήταν να μην την απορρίψει ο όρθιος.

-Πριν από εκατομμύρια κύκλους όλα τα όντα της γης κάναμε μια συμφωνία εσείς οι όρθιοι την ξεχάσατε!

-Οι όρθιοι?

Ο Πέτρος πέταξε από την χαρά του ...; ο όρθιος αποδέχτηκε την επαφή ...; τώρα τα πάντα θα ήταν πιο εύκολα οι όρθιοι θα τους βοηθούσαν. Ο μεγάλος σταθερός θα εξηγούσε στον όρθιο τα προβλήματα τους ...;. Άντε λίγος χρόνος ακόμη . Σε λίγο καιρό οι αρρώστιες θα είναι παρελθόν .. Ήθελε να τρέξει στην φωλιά του να ενημερώσει την σύντροφο του αλλά έκανε υπομονή ...;.

-Έτσι σας ονομάζουμε όλα τα όντα της γης. Και είστε οι μόνοι που δεν δέχεστε να επικοινωνήσετε μαζί μας

-Δεν σε καταλαβαίνω. Ποιος είσαι?
Ο Πέτρος με κλειστά τα μάτια παρακολουθούσε λέξη προς λέξη την συνομιλία δεν του ξέφευγε τίποτα Ένοιωσε ότι δεν ήταν ο μόνος παρατηρητής της συζήτησης .Κατάλαβε ότι η αλεπουδίτσα άκουγε και αυτή όπως και πολλά σταθερά.
-Όλα καλά πάνε ! Είπε με χαρά ο Πέτρος. Είδε την αλεπουδίτσα να τον κοιτάζει..
-Ναι για να δούμε ...; ...; του απάντησε αμήχανα ...;

-Δεν πάει άλλο η ζωή μας έχει γίνει μαρτύριο είπε το πετροχελίδονο. Χανόμαστε ...;..
Ο Πέτρος και η Μαριώ συνέχισαν την επαφή χωρίς να μιλάνε ένοιωθαν μόνο ο ένας τα συναισθήματα του άλλου

Τότε έκανε την εμφάνιση του και ο μεγάλος βάτραχος.

-Ποιος είσαι? Ρώτησε η Μαριώ.

Σιγή

Δεν απατάει! Είπε το πετροχελίδονο.

Όλοι μαζί και με κλειστά τα μάτια κάτω από μια συναισθηματική επαφή παρακολουθούσαν την αφήγηση του μεγάλου σταθερού προς τον όρθιο.

Ξαφνικά ο όρθιος άνοιξε τα μάτια του . Ο Πέτρος τον είδε να κοιτάζει γύρω του έπειτα κοίταξε για λίγο την αλεπουδίτσα μετά στράφηκε προς το μέρος του. Τον κοίταξε για λίγο και έπειτα γύρισε προς τον βάτραχο. Ο Πέτρος έκλεισε τα μάτια του και στράφηκε προς τον όρθιο . Κατάλαβε πως το μυαλό του δούλευε πια διαφορετικά. Δεν είχε συνηθίσει ακόμη την νέα κατάσταση αλλά ήξερε πως είναι πια θέμα χρόνου να προσαρμοστεί αυτήν. Τον παρατήρησε να κατευθύνεται προς τον δρόμο. Πάνω σε αυτό το πλάσμα είχε πια στηρίξει όλες του τις ελπίδες .Ήξερε πως χωρίς την παρέμβαση των όρθιων ήταν χαμένοι. Ήξεραν από μάνα σε κόρη και από πατέρα σε γιο ότι οι όρθιοι είχαν πάρει την έγκριση της μητέρας γης για ...; ...;.

Ήξερε όμως ότι είχαν ξεχάσει την εντολή που τους έδωσε η μητέρα σε αυτούς και σε όλα τα παιδιά της ...;. Και να που τώρα ξαφνικά η ελπίδα ξανάρθε .Έπειτα από χιλιάδες κύκλους η επαφή αποκαταστάθηκε . Σκέφτηκε την σύντροφο του ήξερε πως θα χαρεί , ανυπομονούσε δεν μπορούσε να καθίσει σε ησυχία ήθελε να δει την χαρά να ξαναμπαίνει στην καρδιά της . Ένοιωσε χαρούμενος μονό με την σκέψη ότι θα χαίρονταν και η σύντροφος του. Κοίταξε τον όρθιο που απομακρύνονταν και πεταξε κοντά του. Άρχισε να κελαηδεί χαρούμενα αλλά αυτός ούτε γύρισε να τον κοιτάξει , περπατούσε με το κεφάλι σκυμμένο. Ο Πέτρος ξαναγύρισε στον μεγάλο σταθερό.

Όλα πάνε καλά έτσι..

Η αλεπουδίτσα γύρισε και τον κοίταξε

Δεν ξέρω ακόμη. Πάντως είναι επιτυχία που ήρθαμε σε επαφή με κάποιον όρθιο είπε πρώτος ο μεγάλος σταθερός.

-Μπορεί να μας βοηθήσει?

-Ο βάτραχος λέει ότι είναι πολύ δύσκολο έως αδύνατον, Διάβασε το μυαλό του . Η κοινωνία του είναι πια τόσο μπερδεμένη και πολύπλοκη που είναι πολύ δύσκολο να κάνει κάτι.

-Τότε θα χαθούμε όλοι είπε ο Πέτρος.

-Και μαζί με εμάς και αυτοί.

-Ναι αλλά δεν το ξέρουν!

-Μα δεν το καταλαβαίνουν ότι έρχεται το τέλος! Ρώτησε η αλεπουδίτσα.

Ο βάτραχος λέει ότι έχουν υποστεί δυο μεταλλάξεις από την ημέρα που μας γέννησε όλους η μητέρα γη. Ξέχασαν την αρχαία συμφωνία για αυτόν τον λόγο . Και οι δυο αυτές μεταλλάξεις ήρθαν από όλους όρθιους ξένους προς την μητέρα γη.

-Δηλαδή? Αναρωτήθηκε ένας άλλος σταθερός δίπλα από τον μεγάλο σταθερό.

Όσο υπήρχαν οι γίγαντες όλα πήγαιναν καλά . Αλλά από την εποχή της μεγάλης νύχτας η γίγαντες και όλα τα μεγάλα τετράποδα εξαφανίστηκαν. Την κυριαρχία της μητέρας γης συνέχυσαν να την έχουν οι όρθιοι. Τα υπόλοιπα θα μας τα εξηγήσει ο βάτραχος ,αυτός τα ξέρει καλυτέρα.

Ο Πέτρος άκουγε προβληματισμένος τόσες μέρες ήμερες τώρα μπαινόβγαινε στην κοινωνία των όρθιων έστελνε μηνύματα στα στους νεαρούς όρθιους και σε αυτούς που μπορούσαν να καταλάβουν και να νιώσουν την μητέρα γη πριν λίγη ώρα πάταγο από χαρά αλλά τώρα η απογοητεύσει καταπλάκωσε την ψυχή του. Μια απογοήτευση πιο βαριά από πριν . Τώρα ήξερε πως το τέλος πλησίαζε και δεν υπήρχε τρόπος να ξεφύγουν.