Σήμερα πηγαίνοντας προς το χωριό στο ύψος της Αγριελιάς είδα το πρώτο σκοτωμένο φίδι στον δρόμο.
Κάποιος το είχε πατήσει με το αυτοκίνητο, όχι απλώς το είχε πατήσει αλλά είχε πατήσει φρένο πάνω του για να κάνει τον θάνατο του ζώου πιο φρικτό και πιο βέβαιο.

Το να φρενάρεις πάνω στο φίδι την ώρα που περνάει στον δρόμο είναι μια συνηθισμένη μέθοδος εξόντωσης του και θυμάμαι ότι «συνίσταται» από πολλούς «ιδικούς» του είδους.
Στο μυαλό μου έρχονται εικόνες από την παιδική μου ηλικία τότε που δούλευα στα χωράφια. Θυμάμαι πέντε έξη άτομα με τσάπες στα χέρια να πετσοκόβουν με μίσος ένα φίδι κάπου στον κάμπο ,πολλές φορές αναρωτιέμαι τι είναι αυτό που έχει κάνει τον άνθρωπο να μισεί τόσο πολύ το συγκεκριμένο ζώο.

Δεν χρειάζεται να ψάξει κάποιος πολύ να βρει την λύση Το «προπατορικό αμάρτημα»

Ο όφης ο πονηρός παρέσυρε την Εύα και έφαγε το μήλο και από εκεί και έπειτα ξεκίνησαν τα δεινά της ανθρωπότητας σύμφωνα με την βίβλο. Επί χιλιετίες στον δυτικό κόσμο η γυναίκα και το φίδι μισήθηκαν και καταδιώχτηκαν εξαιτίας του προπατορικού αμαρτήματος. Ο άνθρωπος έχει βρει χιλιάδες μυθεύματα για το φίδι , μυθεύματα τα οποία δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και αξίζει να αναφέρω ένα παράδειγμα.

Πέρσι το καλοκαίρι καθάριζα το περιβόλι μου στο χωριό κάποιος στιγμή ανάμεσα στις πέτρες είδα ένα τεράστιο ερπετό να σέρνεται παράλληλα με τον τοίχο και να κατευθύνεται προς την πόρτα του οικοπέδου.

Πάγωσα, το κοίταξα για λίγο χωρίς να μπορώ να πω κουβέντα η να κινηθώ γιατί ήταν πολύ μεγάλο, θα πρέπει να ήταν γύρω από δυο μέτρα.

Γύρισε το κεφάλι με κοίταξε έμεινε για λίγο ακίνητο "φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό τον Γιάννη» σκέφτηκα" το τεράστιο ερπετό συνέχυσε αργά τον δρόμο του και χάθηκε μέσα στα χόρτα του διπλανού χωραφιού .

Καθισμένος στην καρέκλα μου σκέφτηκα ότι δεν έδηξε την παραμικρή κίνηση εχθρότητας η επίθεσης εναντίον. Aν στην θέση μου ήταν κάποιος που τα βιώματα του θα τον οδηγούσαν να επιτεθεί στο φίδι τότε η επίθεση εναντίον του θα ήταν αδικαιολόγητη .
Αυτό που μας κάνει να είμαστε επιθετικοί στο φίδια είναι ένας αδικαιολόγητος φόβος, που μας γεννάει ένα μίσος το οποίο το έχουμε διδαχτεί από τους γονείς μας και αυτοί από τους δικούς τους και πάει λέγοντας.

Επίσης πολύ λένε ότι το σκοτώνω για να μην με «φάει». Αλίμονο αν το φίδι πεινάει τόσο πολύ και επιτεθεί σε έναν άνθρωπο για να τον φάει. Το φίδι πιστεύω ότι δαγκώνει έναν άνθρωπο η κάποιο ζώο όταν βρίσκεται σε άμυνα διότι φοβάται ενώ τα δόντια με το δηλητήριο είναι το μόνο όπλο που το έχει προικίσει η φύση για να μπορεί να προστατευτεί .

Είχα ακούσει ιστορίες από τσοπάνηδες ότι στα φίδια αρέσει πολύ το γάλα και σκέφτηκα να κάνω ένα πείραμα.
Την άλλη ημέρα αγόρασα από το σούπερ μάρκετ ένα λίτρο γάλα και το έβαλα σε ένα μπολ και το άφησα στην άκρη του περιβολιού δίπλα σε κάποια χόρτα για μπορεί να κρυφτεί άμα χρειαστεί. .

Την άλλη ημέρα το απόγευμα που πήγα το μπολ ήταν άδειο..

-Μπορεί να το ήπιε κάποια γάτα σκέφτηκα.

Ξαναγέμισα το μπολ και την άλλη ημέρα το απόγευμα το ξαναβρήκα πάλι άδειο . Έτσι σκέφτηκα να πάω πρωί να δω τι γίνεται.

Στις έξι η ώρα το πρωί ήμουν στο περιβόλι πλησίασα σιγά σιγά και το είδα κουλουριασμένο δίπλα στο μπολ. Σήκωσε το κεφαλή του με κοίταξε για λίγο και ξανακουλουριάστικε . Φαντάσθηκα ότι σαν άγριο ζώο στην συνείδηση του το γάλα που του πρόσφερα το θεώρησε σαν τροφή που την βρήκε ελεύθερα στην φύση χωρίς να ξέρει ότι του το πρόσφερα εγώ.. Ήθελα να ήξερα τι θα έκανε αν αντιλαμβανόταν ότι την συγκεκριμένη τροφή του την προσφέρω εγώ σαν δώρο.

Γύρισα αργά στο τροχόσπιτο πήρα το κουτί με το γάλα και με αργές κνίσεις ξαναγέμισα το μπολ και έφυγα αργά αργά.

Αποφάσισα να το ονομάσω Διαμαντή μιας και δεν ήξερα αν ήταν αρσενικό η θηλυκό . Το άλλο απόγευμα έκανα την ίδια διαδικασία και ξανά και ξανά και ξανά. Φρόντιζα να με βλέπει όταν του έριχνα το γάλα στο μπολ.

Κάποια στιγμή σκέφτηκα να του αλλάξω την διατροφή και έτσι αποφάσισα να του δίνω ένα αυγό την ημέρα . Σιγά σιγά οι αμφιβολίες και η έλλειψη εμπιστοσύνης που υπήρχε ανάμεσα μας εξατμίστηκε . Ο Διαμαντής άρχισε να με ακολουθεί από πίσω σαν σκυλάκι αλλά κρατούσε πάντα μια απόσταση ασφαλείας ποτέ δεν ήρθε πολύ κοντά μου. Πάντα καθόταν κουλουριασμένο και με παρακολουθούσε.
Θυμάμαι όταν έσκαβα η έκανα άλλες δουλειές καθόταν στην άκρη του οικοπέδου αδιάφορος. Το μεγάλο μου πρόβλημα ήταν όταν ήθελα να φύγω με ακολουθούσε από πίσω σαν σκυλάκι. Έτσι αναγκαζόμουνα να το κυνηγάω με κάποιο ξύλο η με κάποια πέτρα .Οι ημέρες περνούσαν και η σχέση μας με τον Διαμαντή έφτανε στο αποκορύφωμα δεν μπορούσε να κάνει γκριμάτσες για να δω κατά πόσο είναι χαρούμενος η όχι ,αλλά από τις κινήσεις του καταλάβαινα ότι χαίρονταν όταν με έβλεπε. Σέρνονταν δίπλα μου και κάποιες φορές έχω την εντύπωση ότι σφύριζε.

Καθισμένος στην καρέκλα μου το παρατηρούσα. Το μήκος του θα ήταν γύρω στα δυο μέτρα , το χρώμα του ήταν καφεπράσινος ή καφεκίτρινος με μαύρες κηλίδες στη πλάτη κοιλιά είχε ένα ασπροκαφέ η ασπροκίτρινο χρώμα . Τα χρώματα του ήταν μαγευτικά και η κινήσεις του ήταν σβέλτες και πολύ γρήγορες .

Σκέφτηκα να ρωτήσω τους συγγενείς και τους φίλους τι φίδι ήταν αλλά δεν ήθελα να ξέρουν ότι «συντηρώ» ένα φίδι στο περιβόλι μου. Έτσι κατέφυγα στο ίντερνετ. Τον Διαμαντή τον βρήκα ξαφνικά στη διεύθυνση (http://www.mani.org.gr/panida/fidia/dentrogalia.jpg) και ήταν Δεντρογαλιά.,
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο ανακάλυψα ότι όλα τα φίδια της Ελλάδος εκτός από την Οχιά είναι ακίνδυνα διότι κανένα δεν έχει δηλητήριο. Διάβασα και άλλα πολλά και ενδιαφέροντα , κάπου έγραφε ότι οι Δεντρογαλιές ανεβαίνουν στα δέντρα.

Χεχεχεχε να δω τον Διαμαντή πάνω σε δέντρο και ας πεθάνω μονολόγησα .

Οι ημέρες περνούσαν και οι μήνες επίσης, ο Διαμαντής άρχισε σιγά σιγά να απομακρύνεται ώσπου κάποια ημέρα του φθινοπώρου εξαφανίσθηκε τελείως.

Θα έπεσε σε χειμερία νάρκη φαντάσθηκα.

Φέτος κατά το τέλος του Μαγιού μου είπε η μητέρα μου ότι ο αδερφός μου βρήκε κάτω από τις μπάλες τριφυλλιού ένα μεγάλο φίδι και το σκότωσε . Το μυαλό μου πήγε στον Διαμαντή .

-Και γιατί τον σκότωσε την ρώτησα .
-Για να μην μας δαγκώσει μου απάντησε απλά.
Μα καλά ένα φίδι θα σας δάγκωνε όλους σας την ρώτησα με οργή ?

Οι ημέρες περνούσαν και η ανησυχία μου για τον Διαμαντή μέρα με την ημέρα μεγάλωνε κάθε ημέρα έβαζα το μπολ με το γάλα αλλά την άλλη ημέρα το έβρισκα έτσι όπως το άφηνα γεμάτο.

Ένας γείτονας μου είπε ότι πριν δυο ημέρες βρήκαν ένα μεγάλο φίδι στα χόρτα και το σκότωσαν.

Η οργή μου και η ανησυχία μου μέρα με την ημέρα μεγάλωνε έχουμε φτάσει στο τέλος του Μαγιού και στον δρόμο της Λαμίας Λυγαριάς έχω βρει πάνω από δέκα σκοτωμένα φίδια αλλά επιθέσεις φιδιών εναντίων ανθρώπων δεν έχω ακούσει καμία . Είμαι σίγουρος ότι ο Διαμαντής δεν είναι στην ζωή διότι είχε την ατυχία να πέσει πάνω σε κάποιον άνθρωπο ,σε έναν άνθρωπο που έχει την εντύπωση ότι ο πλανήτης είναι φτιαγμένος μόνο γ' αυτόν και του ανήκει και έτσι μπορεί να έχει οποιοδήποτε δικαίωμα πάνω στα άλλα πλάσματα της μητέρας γης.